Beornwulf de Mercia: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Ligazón interna. |
m formato |
||
Liña 3:
== Traxectoria ==
Un home chamado Beornwulf aparece mencionado como testemuña nun diploma do rei [[Coenwulf de Mercia]] en 812 e noutro de [[Ceolwulf I de Mercia|Ceolwulf]] en 823, pero a súa posición nestes diplomas suxire que non era dun rango especialmente elevado.<ref>{{Cita libro| apelidos = Stenton | nome = Frank |título = Anglo-Saxon England | origyear = 1943, 1971 | ano = 1998 | editor = Oxford | tipo= paperback | páxina = 231, nota 1}}.</ref>
En 825, Beornwulf marchou contra [[Wessex]]. Ambos os exércitos atopáronse en Ellandun (actual Wroughton preto de Swindon en Wiltshire). A batalla concluíu cunha desastrosa derrota merciana, e é vista polos historiadores como o fin da supremacía de Mercia en Inglaterra. En 826, o fillo de [[Ecgberht de Wessex]], [[Aethelwulf de Wessex|Aethelwulf]] invadiu [[Reino de Kent|Kent]] e expulsou do trono ao seu rei [[Baldred de Kent|Baldred]], aliado de Mercia.
Liña 9:
Ante estes acontecementos, a hexemonía de Mercia sobre o sur de [[Inglaterra anglosaxoa|Inglaterra]] debilitouse rapidamente. [[Reino de Essex|Essex]] e [[Reino de Sussex|Sussex]] declaráronse leais a Ecgberht; e os [[Reino de Anglia Oriental|Anglos Orientais]] solicitaron a Ecgberht a súa protección fronte a Mercia ese mesmo ano. Beornwulf resultou morto nunha batalla contra estes anglos cando tentaba sufocar a rebelión.
Beornwulf reconstruíu a abadía de San Pedro (posteriormente Catedral de Gloucester) e presidiu dous sínodos en Clofesho (un lugar descoñecido nas inmediacións de Londres) xunto ao arcebispo Wulfred de [[Canterbury]], en 824 e 825.<ref>{{Cita DNB|wstitle=Beornwulf|last=Hunt|first=William|volume=4}}</ref>
== Notas ==
|