Johann Heinrich Pestalozzi: Diferenzas entre revisións

'''Johann Heinrich Pestalozzi''' ([[Zurich]] 12 de xaneiro de 1746 - 17 de febreiro de 1827) foi un [[pedagoxía|pedagogo]] [[Suíza|suízo]].

Foi un dos primeiros pensadores ó que se podería denominar "pedagogo" no sentido moderno do termo. O seu pai era [[cirurxía|cirurxán]], pero morreu cando Johann Heinrich era aínda moi pequeno, polo que se criou coa súa nai. Como profetizando a súa obra e pensamento, caracterizouse por ser un neno desobediente, desordenado e con poucos logros escolares na súa infancia.

== Como [[socioloxía|sociólogo]] ==

Pestalozzi, tanto polos seus escritos como por toda a súa actuación, é un home da Ilustración, un perfecto e ilustre representante da mesma en tódolos aspectos. En política, adhírese expresamente ó [[Despotismo Ilustrado]] na obra: ''Ó bo talante, a seriedade e a fidalguía da miña época e da miña patria''(1815). En ''Leonardo e Gertrudis'', e en escritos posteriores, sempre presenta a educación como o medio de superar a pobreza do pobo e de conducilo á felicidade e á virtude (outro ideal da Ilustración).<br>Como home Ilustrado, Pestalozzi postulaba unha relixión sen dogmas revelados nin teoloxías de Igrexa, ás que chamaba "superstición". Para el a relixión residía nos sentimentos do corazón humano e, igual que para Kant, tiña como función moralizar á persoa e á humanidade: a verdadeira relixión é a das boas obras, non a do culto.<br>Por outra parte, Pestalozzi era un cristiano [[protestante]] convencido e devoto, practicante e cheo dunha piedade que inculcaba ós seus alumnos e que expresou en moitos dos seus escritos.

En [[Yverdón]] (1804-1825) a institución docente de Pestalozzi acada a súa plenitude e un renome internacional. Mercede á axuda de bos colaboradores vai perfeccionando e difundindo o seu método. Nos últimos anos xorden dificultades no seno desta institución, que ocasionan disgustos ó seu fundador. En 1825 péchase o instituto, regresando a Neuhof.<br>O 14 de decembro de 1814 morrera a súa esposa.<br>En 1815 comezaron as diferenzas entre os profesores da escola. Os últimos anos de Pestalozzi foron anos de abatimento e penas. En 1825 retirouse a [[Neuhof]], onde crecera. Logo de escribir as reflexións da súa vida e o seu último libro ''O Canto do Cisne'', morreu en [[Brugg]].

 

O seu epitafio reza: