Batalla das Navas de Tolosa: Diferenzas entre revisións

A '''batalla das Navas de Tolosa''', chamada na [[historiografía]] [[Idioma árabe|árabe]] ''Batalla de Al-Uqab'' (معركة العقاب), enfrontou o [[16 de xullo]] de [[1212]] nas inmediacións da poboación [[Provincia de Xaén|xienense]] de [[Santa Elena (Xaén)|Santa Elena]] a un exército aliado cristián formado en gran parte polas tropas [[Reino de Castela|casteláns]] de [[Afonso VIII de Castela]], as [[Reino de Navarra|navarras]] de [[Sancho VII de Navarra]], as [[Reino de Aragón|aragonesas]] de [[Pedro II de Aragón]] e as [[Portugal|portuguesas]] de [[Afonso II de Portugal]] contra o exército do [[califa]] [[Imperio almohade|almohade]] [[Muhammad An-Nasir]].<ref>Guggenberger, Anthony, ''A General History of the Christian Era: The Papacy and the Empire'', Vol.1, (B. Herder, 1913), 372.</ref> A batalla foi o resultado da [[Cruzadas|cruzada]] emprendida polo rei Afonso VIII, o [[arcebispo]] de [[Toledo]] [[Rodrigo Ximénez de Rada]] e o [[papa]] [[Inocencio III, papa|Inocencio III]] contra os almohades (musulmáns que dominaban [[Al-Andalus|Al-Ándalus]]). Saldada cunha importante vitoria do bando cristián, esta batalla foi o punto álxidoculminante da [[Reconquista]] e o principio da fin da presenza musulmán na [[Península Ibérica|Península ibérica]].<ref>Lynn Hunt describe a batalla como un "punto de inflexión na reconquista..." Ver Lynn Hunt, R. Po-chia Hsia, Thomas R. Martin, Barbara H. Rosenwein, e Bonnie Smith, ''The Making of the West: Peoples and Cultures: A Concise History: Volume I: To 1740'', Segunda Edición ([[Nova York]]: Bedford/St. Martin's 2007), 391.</ref><ref>Gitlitz, David Martin e Linda Kay Davidson, ''The Pilgrimage Road to Santiago'', (St.Martin's Press, 2000), 60.</ref>

O bando almohade tiña como líder óo califa Muhammad An-Nasir.

A cabalería pesada cristiá era moi superior ós soldados almohades, polo cal An-Nasir colocou arqueiros e infantería, coa fin de fustrigar a cabalería cristiá antes de envolvela coa súa infantería. Malia todo, os reis de Aragón e Navarra (Pedro II e Sancho VII respectivamente), impedírono ó estaren nos flancos do seu exército, facendo que os almohades non puideran envolvelos por aí.

As tropas cristiás esmagaron ósos almohades, pero acabaron sendo detidas e rexeitadas. As primeiras liñas cristiáns retiráronse paulatinamente, pero a cabalería pesada resistiu en combate contra o exército almohade. Entón foi cando atacaron Pedro II e Sancho VII, facendo un ataque en tenaces que acabou cos flancos inimigos.

A cabalería de Sancho VII de Navarra avanzou e acabou chegando ó campamento de An-Nasir. Cargaron contra o valado de madeira, e dise que o mesmo Sancho VII rompeu as cadeas que unían áa garda, acabando con ela.

An-Nasir fuxiu apara [[Baeza]] e dende alí apara [[Xaén]], sen poder evitar a destrución do seu exército.

Descoñécese o número exacto de mortos e feridos desta batalla porque non hai datos fidedignos ó respecto, pero estimacións modernas calculan que o exército almohade tiña uns 22&nbsp;000 ou 30&nbsp;000 homes e o exército cristián tiña duns 12&nbsp;000 a uns 14&nbsp;000 homes. O número de baixas non é doado de estimar pero é presumible que as baixas do exército almohade foranfosen bastante numerosas.<ref name="Alvira">Martín Alvira Cabrer: ''Las Navas de Tolosa, 1212: idea, liturgia y memoria de la batalla.'' Sílex, Madrid 2012, p. 332. El mesmo: ''Guerra e ideología en la España medieval: cultura y actitudes históricas ante el giro de principios del siglo XIII: batallas de las Navas de Tolosa (1212) y Muret (1213).'' Universidade Complutense, Madrid 2000. p. 192 e 196. {{es}}</ref>

Segundo a lenda, despois da batalla o reino de Navarra adoptou un novo escudo de armas enna memoria da acción de Sancho. O novo escudo mostraba unha de cadea de [[ouro (heráldica)|ouro]] sobre campo de [[goles]] cunha [[esmeralda]]. NaActualmente actualidade pode versefigura no [[escudo de España]].