Sitta krueperi: Diferenzas entre revisións

Vive en bosques temperados de coníferas, desde o nivel do mar ata uns 2&nbsp; 000 metros, e localmente ata a liña e árbores a 2&nbsp; 500 m. En Turquía vive principalmente entre os 1&nbsp;000 e 1&nbsp;600 m, e o poboa os bosques de piñeiros ''Pinus brutia'' e ''[[Pinus nigra]]'', píceas ''[[Picea orientalis]]'', abetos ''[[Abies nordmanniana]]'' e ''[[Abies cilicica]]'' e cedros do Líbano (''[[Cedrus libani]]'').<ref name="Harrap139"/> As densidades de espécimes por quilómetro cadrado son 12,7, 11,6, 8,5 e 7,8, respectivamente, nos bosques de ''Pinus nigra'', ''Abies cilicica'', ''Cedrus libani'' e ''Pinus brutia''.<ref name="AlbayrakBairleinErdoğan2010"/><ref name="UICN"/> A maior altitude, pode vivir en cimbros (''[[Juniperus]]'').<ref name="Harrap139"/><ref name="UICN"/> No [[Cáucaso]] prefire os bosques de píceas entre 1&nbsp; 000 e 2&nbsp; 000 m, pero tamén bosques de abetos ''Abies nordmanniana'' e piñeiros.<ref name="UICN"/>

A especie é común en Anatolia, pero escasa no Cáucaso. Na illa de Lesbos, o número é supostamente estable a pesar da destrución das árbores vellas causada pola explotación comercial de resina.<ref name="Harrap139"/> A modificación do hábitat debido a [[incendio]]s e a [[industria madereira]] representa un risco de extinción. En Turquía, unha lei que promove o turismo de 2003 aumentou as ameazas ás aves: reduciu a burocracia e fixo máis fácil construír instalacións turísticas e casas de veraneo na zona costeira onde o paxaro foi unha vez abundante, e a perda de bosques é un problema cada vez maior para o gabeador.<ref name="UICN"/><ref name="Turkey"/> As cantidades estímanse en arredor de 80&nbsp;000 a 170&nbsp; 000 parellas reprodutoras, 240&nbsp; 000 a 510&nbsp; 000 en total, e están diminuíndo. Por estas razóns, a especie considérase «[[especie case ameazada|case ameazada]]» pola [[Unión Internacional para a Conservación da Natureza]].<ref name="UICN"/>