Conflito árabe-israelí: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 106:
 
De forma paralela, as comunidades xudías que habitaban en países árabes (moitas delas desde antes da [[Expansión musulmá|expansión árabe e musulmá]]),<ref name=culla>{{Cita libro |apelido=Culla |nome=Joan B. |ligazón-autor=Joan B. Culla |título=La tierra más disputada: el sionismo, Israel y el conflicto de Palestina |dataacceso=15 de noviembre de 2012|ano=2005 |editorial=Alianza Editorial S.A |isbn=84-206-4728-4 |páxina=195}}</ref> víronse obrigadas a emigrar nos anos seguintes. Só durante a década de 1950, 608.200 xudeus orientais, unha cifra algo menor á de refuxiados palestinos, fuxiron ou foron expulsados de territorios árabes e refuxiáronse en Israel,<ref name=culla/> onde obtiveron a cidadanía israelí grazas á denominada [[Lei do Retorno]]; outros 290.800 refuxiados xudeus establecéronse en Francia ou nos Estados Unidos (véxase [[Éxodo xudeu de países árabes]]). Tratouse dun fenómeno de intensidade variable segundo os países nos que aconteceu, e que foi desde a confiscación de bens e terras nalgúns países á persecución directa dos xudeus noutros. En calquera caso, o resultado na práctica foi a liquidación case total das comunidades xudías nos países árabes.
 
O 11 de decembro de 1948, na súa resolución 194, a Asemblea Xeral das Nacións Unidas ditaminou ''"que'' ''debe permitirse aos refuxiados que desexen regresar aos seus fogares e vivir en paz cos seus veciños, que o fagan así canto antes, e que deberán pagarse indemnizacións a título de compensación polos bens dos que decidan non regresar aos seus fogares e por todo ben perdido ou danado cando, en virtude dos principios do dereito internacional ou por razóns de equidade, esta perda ou este dano deba ser reparado polos Gobernos ou autoridades responsables"''.<ref>{{Cita web|url=https://undocs.org/es/A/RES/194%20(III)|título=Resolución 194|dataacceso=8 de agosto de 2020|autor=Asamblea General de las Naciones Unidas|ligazónautor=Asamblea General de las Naciones Unidas|data=11 de decembro de 1948}}</ref> Desta maneira, recoñeceu o [[Dereito dos refuxiados palestinos ao retorno|dereito ao retorno dos refuxiados palestinos]] e creou a [[Axencia das Nacións Unidas para os Refuxiados Palestinos]] (UNRWA nas súas siglas inglesas) coa esperanza dun retorno inmediato, algo que con todo non sucedeu. De feito, xa durante a propia guerra de 1948, no mesmo momento no que a poboación palestina estaba [[Nakba|fuxindo ou sendo expulsada]] polo exército israelí, Israel fixo pública a súa postura oficial de rexeitamento ao retorno dos refuxiados.<ref name=":2" /> Ao prolongarse indefinidamente a súa condición de "refuxiados", e quedar a súa sorte en mans da ONU, nunca obtiveron a nacionalidade dos países árabes que os acolleron (salvo no caso de Xordania, que recoñeceu como nacionais aos palestinos cisxordanos e jerosolimitanos) e permaneceron en condicións de desarraigamento e [[precarización]]. Pola súa banda, os refuxiados xudeus, que non recibiron recoñecemento nin axuda algunha por parte da ONU, foron integrados rapidamente en Israel e aloxados nas vivendas que quedaran baleiras tras o éxodo da poboación palestina.<ref name=":2" />
 
A guerra finaliza coa firma da tregua ([[Armisticio de Rodas]]). Só Exipto e Xordania remataron por firma-la paz e recoñece-lo Estado de Israel (en [[1978]] e [[1994]] respectivamente).