Conflito árabe-israelí: Diferenzas entre revisións

A guerra provocou centos de miles de desprazados, os maiores desprazamentos de refuxiados na historia da zona en conflito, en ambos os sentidos: máis de dous terzos da poboación civil árabe palestina (711.000 árabes, de acordo con estimacións das Nacións Unidas, ou cerca do 80% da poboación árabe fuxiron do país.<ref name="un">{{Cita web |url=http://domino.un.org/unispal.nsf/9a798adbf322aff38525617b006d88d7/93037e3b939746de8525610200567883 |título=General Progress Report and Supplementary Report of the United Nations Conciliation Commission for Palestine, Covering the Period from December 11, 1949 to October 23, 1950 |dataacceso=29 de decembro de 2015 |editorial=The United Nations Conciliation Commission |data=23 de outubro de 1950 |lingua=en |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20070603050907/http://domino.un.org/unispal.nsf/9a798adbf322aff38525617b006d88d7/93037e3b939746de8525610200567883 |dataarquivo=03 de xuño de 2007 |urlmorta=yes }} (U.N. General Assembly Official Records, Fifth Session, Supplement No. 18, Document A/1367/Rev. 1)</ref>) foron obrigados a desprazarse á [[Faixa de Gaza]] e a [[Cisxordania]], así como a outros países árabes veciños, como Líbano, Siria ou Xordania, dando orixe ao problema dos [[refuxiados palestinos]] que aínda hoxe perdura. Na zona israelí quedaron 156.000 árabes palestinos,<ref name=":2" /> que adquiriron a nacionalidade israelí e que, en xeral, no plano teórico, gozaron dos dereitos plenos de cidadanía a partir de 1950, incluíndo a súa incorporación ao exército no caso dos [[drusos]]. Con todo, os árabes palestinos de Israel viviron suxeitos á [[lei marcial]] ata 1966,<ref name=":2" /> e ao redor da metade deles -coñecidos legalmente como [[presentes ausentes]]- sufriron a expropiación das súas terras e propiedades por parte do Estado de Israel, que as destinou aos novos inmigrantes xudeus.<ref name=":2" /> Segundo a historiografía tradicional israelí, a saída dos árabes da súa terra debeuse a que a dirixencia árabe instigou á poboación árabe en Palestina a abandonar os seus fogares para garantir ás tropas árabes maior liberdade de movemento. Con todo, as fontes árabes e os [[Novos Historiadores|novos historiadores israelís]], así como numerosos historiadores internacionais, afirman que non existen probas respecto diso e sinalan aos ataques do exército e os grupos paramilitares xudeus como fonte do éxodo masivo palestino.<ref>A modo de exemplo de historiadores que negan a versión da historiografía tradicional <span title="Israel" style="background-color: rgb(255, 145, 145);">israel</span>í, no caso dos historiadores árabes, véxase [[Nur Masalha]] en ''"The Palestine Nakba"'' ou [[Edward Said]] en ''"The Question of Palestine";'' en canto aos novos historiadores <span title="Israel" style="background-color: rgb(255, 145, 145);">israel</span>íes, cabe destacar [[Benny Morris]] con ''"The Birth of the Palestinian Refugee Problem 1947-1949"'', [[Ilan Pappé]] con ''"The Ethnic Cleansing of Palestine"'' ou [[Avi Shlaim]] con ''"The Iron Wall: Israel and the Arab World"''. A nivel internacional, alguns exemplos son Ian Black con ''"Enemies and Neighbors: Arabs and Jews in Palestine and Israel, 1917-2017"'', [[Norman Finkelstein]] con ''"Image and Reality of the Israel-Palestine Conflict-<span title="Israel" style="background-color: rgb(255, 145, 145);">israel</span>í"'' ou [[Albert Hourani]] con ''"La historia de los árabes"''.</ref><ref>Illan Pappé ''A History of Modern Palestine. One Land, Two Peoples''ISBN 978-84-460-2255-8</ref>