Conflito árabe-israelí: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Breogan2008 (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 93:
As cidades de [[Tiberíades]], [[Haifa]] e [[Jaffa]] foron caendo en mans xudías durante as seguientes semanas, con duros bombardeos sobre zonas residenciais árabes que provocaron la fuxida en masa da poboación civil árabe palestina.<ref name=":2" /> O 10 de maio, as tropas xudías tomaron [[Safed|Safad]] e expulsaron a miles de habitantes árabes palestinos.<ref name=":2" /> En [[Beit She'an|Beisan]], todos os árabes foron expulsados dos seus fogares e enviados a [[Nazaret]] o máis alá do [[río Xordán]].<ref name=":2" /> Cando as tropas xudías entraron en [[Acre (Israel)|Acre]], soo uns 3.000 dos 13.400 habitantes permaneceran na cidade.<ref name=":2" />
 
O [[14 de maio]] de [[1948]], o mesmo día en de que expiraba o [[Mandato británico de Palestina]], [[David Ben-Gurion]] proclama a [[Declaración de independencia de Israel|independencia do Estado de Israel]] na súa parte do territorio outorgada polo Plan de Partición da ONU.<ref>{{Cita web |url=http://www.mfa.gov.il/MFA/Peace+Process/Guide+to+the+Peace+Process/Declaration+of+Establishment+of+State+of+Israel.htm |editorial=Israel Ministry of Foreign Affairs |título=Declaration of Establishment of State of Israel |data=14 de maio de 1948 |dataacceso=29 de decembro de 2015 |lingua=en}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.mfa.gov.il/MFA/History/Modern+History/Centenary+of+Zionism/Zionist+Leaders-+David+Ben-Gurion.htm |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20131211223032/http://www.mfa.gov.il/mfa/aboutisrael/history/pages/zionist%20leaders-%20david%20ben-gurion.aspx |título=Zionist Leaders: David Ben-Gurion 1886–1973 |dataacceso=29 de decembro de 2015 |dataarquivo=27 de setembro de 2015 |editorial=Israel Ministry of Foreign Affairs |lingua=en}}</ref> [[Xordania]], [[Exipto]], [[Líbano]], [[Siria]] e [[Iraq]] deciden atacar [[Israel]] (ver [[guerra árabe-israelí de 1948|guerra árabe-israelí]], tamén coñecida como guerra da independencia de Israel ou Al Nacba).
O [[14 de maio]] de [[1948]], [[David Ben-Gurion]] proclama a independencia do Estado de Israel. [[Xordania]], [[Exipto]], [[Líbano]], [[Siria]] e [[Iraq]] deciden atacar [[Israel]] (ver [[guerra árabe-israelí de 1948|guerra árabe-israelí]], tamén coñecida como guerra da independencia de Israel ou Al Nacba). Prodúcense os maiores desprazamentos de refuxiados na historia da zona en conflito: uns 700.000 xudeus son expulsados dos países árabes cara Israel, país este que aproveitará para conseguir certo poder demográfico, e un número similar de árabes son expulsados de Israel cara os países veciños, onde non serán acollidos, senón tratados en calidade de refuxiados permanentes. A guerra finaliza coa firma da tregua ([[Armisticio de Rodas]]). Só Exipto e Xordania remataron por firma-la paz e recoñece-lo Estado de Israel (en [[1978]] e [[1994]] respectivamente).
 
Ben Gurion, que inaugurou o cargo de primeiro ministro do Estado de Israel, aceptou a partición de Palestina en territorios israelís e territorios palestinos que a ONU estableceu en 1947. Pero tiña un vello pensamento de fondo: en carta á súa muller confiou que {{cita|un Estado xudeu "parcial" –un proxecto de 1937 do ocupante británico que nunca levou a cabo– era só un comezo e que planeaba organizar un exército de primeira e utilizar a coerción ou a forza para absorber toda a extensión do país.<ref>Letters to Paula and the Children, David Ben Gurion, University of Pittsburg Press, 1971, carta de fecha 5-12-37, págs. 153-57.</ref>}}
 
O [[14 de maio]] de [[1948]], [[David Ben-Gurion]] proclama a independencia do Estado de Israel. [[Xordania]], [[Exipto]], [[Líbano]], [[Siria]] e [[Iraq]] deciden atacar [[Israel]] (ver [[guerra árabe-israelí de 1948|guerra árabe-israelí]], tamén coñecida como guerra da independencia de Israel ou Al Nacba). Prodúcense os maiores desprazamentos de refuxiados na historia da zona en conflito: uns 700.000 xudeus son expulsados dos países árabes cara Israel, país este que aproveitará para conseguir certo poder demográfico, e un número similar de árabes son expulsados de Israel cara os países veciños, onde non serán acollidos, senón tratados en calidade de refuxiados permanentes. A guerra finaliza coa firma da tregua ([[Armisticio de Rodas]]). Só Exipto e Xordania remataron por firma-la paz e recoñece-lo Estado de Israel (en [[1978]] e [[1994]] respectivamente).
 
En xullo de [[1956]], [[Gamal Abdel Nasser|Nasser]] nacionaliza a canle de Suez, e tropas anglofrancesas lanzan unha operación conxunta con Israel para "protexe-la poboación civil dos ataques dos extremistas". Exipto perde a península do Sinaí, pero a ONU e as dúas superpotencias (ver [[guerra fría]]), conseguen que se retiren as tropas europeas. Israel rematará por volta-la canle a mans exipcias.