Programa Surveyor: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
RubenWGA (conversa | contribucións)
mSen resumo de edición
Xosema (conversa | contribucións)
m Ampliación
Liña 1:
[[Imaxe:AS12-48-7099 (21470510749).jpg|miniatura|200px|O Surveyor 3 co módulo luarlunar da misión [[Apollo 12]] ao fondo.]]
O '''programa Surveyor''' foi un programa de sondas automáticas da [[NASA]] para explorar a [[Lúa]] antes da chegada do primeiro humano á súa superficie. As sondas aterrarían na superficie luarlunar e estudiaríana con diferentes instrumentos, sacando imaxes e obtendo datos das características do solo luarlunar. O programa tivo lugar entre 1966 e 1968, conseguindo facer chegar á Lúa con éxito cinco das sete sondas lanzadas. As catro primeiras sondas foron lanzadas mediante foguetes [[Atlas LV-3C Centaur D]], mentres que as tres últimas o foron mediante foguetes [[Atlas SLV-3C Centaur D]].<ref name=astronautix>{{Cita web|url=http://astronautix.com/s/surveyor.html|título=Surveyor|dataacceso=19 de xaneiro de 2022|autor=Mark Wade|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data=|ano=2022|mes= |formato= |obra= |editor= |páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=gunter>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/surveyor.htm|título=Surveyor 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7|dataacceso=19 de xaneiro de 2022|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2022|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref>
 
== Características ==
As sondas Surveyor tiñan unha masa de aproximadamente 1000 kg no lanzamento, unha altura de 3,3 m e un diámetro de 4,5 m. Tiñan forma de trípode sobre o que se montaban os instrumentos científicos e de enxeñaría. A súa estrutura era de [[aluminio]] e a enerxía eléctrica era producida por un [[panel solar]] cun total de 3 m<sup>2</sup> de superficie, producindo ata 85 [[Vatio|W]] de [[potencia]], e por unha [[Batería (electricidade)|batería]] non recargable de 24 [[voltio]]s que en conxunto proporcionaban 4090 W. Cada sonda levaba tamén unha [[antena]] plana, dúas omnidireccionais e un altímetro [[radar]]. Como motor de freado para disminuir a súa velocidade cerca da Lúa usaba un [[Star 37]] de [[Thiokol]], que era exectado para que a sonda usara os seus motores de [[hidracina]] [[TD-339]] para pousarse suavemente na superficie. Os motores de hidracina apagábanse a 3,5 m de altura sobre a superficie para evitar a contaminación da lugar da aterraxe e poder tomar mostras limpas.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
 
Catro das naves Surveyor aterraron en mares lunares cerca do ecuador por ser sitios considerados de interese para o [[programa Apollo]]. Surveyor 7 foi enviado cerca do cráter Tycho polo seu interese científico. As sondas serviron tamén para obter información científica e tecnolóxica de cara o envío de humanos á Lúa. Os obxectivos principais do programa Surveyor foron:<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
<!--
 
*Obter imaxes da superficie lunar mediante a cámara de [[televisión]] de cada sonda. Obtivéronse máis de 86&nbsp;000 imaxes da superficie por parte das sondas a gran resolución, de ata 1 mm.
== Marisat 1, 2 e 3 ==
*Estudar as propiedades mecánicas da superficie lunar a partir das imaxes de televisión e dos instrumentos acaroados ás patas de aterraxe. Os Surveyor 3 e 7 tamén levaron recolledores de mostras que se usaron para estudar as propiedades mecánicas do solo lunar e para investigar os efectos da erosión na superficie acendéronse os motores das sondas, grabándose o resultado coa cámara de televisión.
Os tres satélites Marisat foron os primeiros usados pola organización cando aínda era pública para ofertar servizos a buques nos océanos [[Océano Atlántico|Atlántico]], [[Océano Pacífico|Pacífico]] e [[Océano Índico|Índico]]. Usaban o bus [[HS-356]] de [[Hughes Aircraft Company]] e todos foron lanzados en 1976 usando foguetes [[Delta 2914]]. Usaban a [[banda L]], a [[banda C]] e a [[UHF]] para as súas comunicacións. Cada satélite tiña unha masa de 650 kg, forma [[Cilindro|cilíndrica]] e estabilización mediante xiro. A enerxía era proporcionada por 7000 [[Célula solar|células solares]] que recubrían a súa superficie, dando ata 330 [[Vatio|W]] de [[potencia]].<ref name=gunter1>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/marisat-1.htm|título=Marisat 1, 2, 3|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix2>{{Cita web|url=http://astronautix.com/m/marisat.html|título=Marisat|dataacceso=5 de setembro de 2020|autor=Mark Wade|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data=|ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor= |páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/>
*Estudar as propiedades térmicas da superficie mediante os [[termómetros]] dos compartimentos da electrónica das naves.
*Estudar as propiedades electromagnéticas da superficie mediante un [[imán]] nunha das patas de aterraxe das Surveyor 5, 6 e 7.
*Análisis químico por dispersión alfa, estudando a composición da superficie mediante un instrumento para medir a dispersión das [[Partícula alfa|partículas alfa]] levado a bordo polos Surveyor 5, 6 e 7.
 
== MARECS A, B e B2Misións ==
Os dous satélites MARECS (''Maritime European Communications satellite'') operativos, A e B2 (o B perdeuse durante o lanzamento) foron os seguintes satélites de Inmarsat. Usaban o busc [[ECS]], tiñan unha masa de 1060 kg e estabilizábanse nos tres eixos. Os dous [[Panel solar|paneis solares]] proporcionaban 955 W de potencia, alimentando dúas [[Batería (electricidade)|baterías]] de [[níquel]]-[[cadmio]] para os períodos de [[eclipse]]. Usaban [[transpondedor]]es nas bandas C e L para as comunicacións. Foron lanzados en 1981 e 1984 mediante foguetes [[Ariane 1]] e [[Ariane 3]].<ref name=gunter2>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/marecs.htm|título=MARECS A, B, B2|dataacceso=21 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/>
 
=== Inmarsat-2Surveyor F1, 2, 3, 41 ===
Foi lanzada o 30 de maio de 1966 e aterrou no [[Oceanus Procellarum]] o 2 de xuño. Transmitíu 11&nbsp;237 fotos da superficie e vídeo. A sonda transmitíu datos de enxeñaría ata o 7 de xaneiro de 1967.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
Representan a segunda xeración de satélites Inmarsat. Lanzados entre 1990 e 1992 mediante foguetes Delta e Ariane, usaban o bus [[Eurostar 1000]] e estabilizábanse nos tres eixos. Teñen unha masa de 1310 kg.<ref name=gunter3>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-2.htm|título=Inmarsat-2 F1, 2, 3, 4|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/>
 
=== Inmarsat-3 F1,Surveyor 2, 3, 4 e 5 ===
Lanzada o 20 de setembro de 1966, comezou a xirar sobre sí mesma durante a etapa de cruceiro ata a Lúa despois do fallo dun dos foguetes durante un acendido de corrección de traxectoria. O control de terra non conseguíu recuperar o control, perdéndose o contacto coa sonda o 22 de setembro ás 9:35 [[UTC]]. A nave impactou preto do cráter [[Copernicus (cráter lunar)|Copernicus]] ás 3:18 UTC do 23 de setembro, ainda que o seu obxectivo era tomar terra en [[Sinus Medii]].<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
Os Inmarsat da serie 3 foron fabricados por [[Lockheed Martin]] usando o bus [[AS 4000]], coa carga útil construída por [[Matra Marconi Space]]. Levan a bordo transpondedores en banda L e C e foron lanzados entre 1996 e 1998.<ref name=gunter4>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-3.htm|título=Inmarsat-3 F1, 2, 3, 4, 5|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/>
 
=== Inmarsat-4 F1, 2,Surveyor 3 e 4 ===
Surveyor 3 foi lanzada o 17 de abril de 1967, tomando terra o 20 de abril no [[Oceanus Procellarum]]. A sonda rebotou na superficie ao aterrar debido a un apagado dos motores demasiado cerca da superficie. Foi a primeira das naves Surveyor en levar un mecanismo de recollida de mostras coa que tamén se fixeron zanxas de ata 18 cm de profundidade na superficie. Surveyor 3 transmitíu 6300 fotos e non sobrevivíu á noite lunar. A sonda foi visitada pola misión [[Apollo 12]], que colleu algunha das súas pezas para devolvelas á Terra.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
Os Inmarsat 4 foron a cuarta xeración de satélites Inmarsat, construídos baixo o bus [[Eurostar 3000GM]] por [[Astrium]]. Teñen dez veces a capacidade da xeración anterior en canto a comunicacións e proporcionan servizos móbiles e de alta velocidade. Usan exclusivamente a banda L e foron lanzados entre 2005 e 2008.<ref name=gunter5>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-4.htm|título=Inmarsat-4 F1, 2, 3|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/>
 
=== Inmarsat-4ASurveyor F4 (Alphasat)4 ===
Foi lanzada o 14 de xullo de 1967 e perdeuse o contacto con ela na fase de descenso, o 17 de xullo, a dous minutos e medio de tocar terra. Especúlase con que o foguete de freado explotou durante o seu acendido.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
Inmarsat-4A F4, tamén chamado ''Alphasat'', foi un satélite conxunto entre a [[ESA]] e Inmarsat usando o bus [[Alphabus]] para validalo comercialmente. O satélite usa un novo procesador de sinais e ten un reflector para a [[antena]] de 12 m de [[diámetro]]. Ten unha masa de 6649 kg, os paneis proporcionanlle 12 kW de potencia e ten unha vida esperada de 15 anos. Usa transpondedores exclusivamente en banda L e foi lanzado o 25 de xullo de 2013 mediante un foguete [[Ariane 5]].<ref name=gunter6>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/alphasat.htm|título=Alphasat (Inmarsat-4A F4)|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/>
[[Imaxe:Moonslide surveyor5.jpg|miniatura|Unha das patas de Surveyor 5 despois de esbarar na superficie durante a aterraxe.]]
=== Surveyor 5 ===
Engalou o 8 de setembro de 1967 e aterrou no [[Mare Tranquillitatis]] o 11 de setembro. A sonda transmitíu datos durante dúas semanas. Levaba a bordo un analizador por dispersión de partículas alfa para estudar a composición da superficie.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
 
=== Inmarsat-5Surveyor F1, 2, 3 e 46 ===
Chegou á superficie lunar o 10 de novembro de 1967, despois de ser lanzada o 7 de novembro. A sonda era idéntica á Surveyor 5, incluído o analizador de partículas alfa. O motor da sonda foi activado durante 2,5 segundos o 17 de novembro, levantando a sonda 4 m sobre a superficie e volvendo a aterrar nela para seguir funcionando sen problemas no que foi o primeiro despegue controlado desde a Lúa. Transmitíu 30&nbsp;027 imaxes á Terra.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
Cada satélite Inmarsat-t leva a bordo 89 transpondedores en [[banda Ka]]. Usan o bus [[BSS 702HP]] de [[Boeing]] e teñen unha masa duns 6000 kg. Os paneis solares proporcionanlles ata 15 kW de potencia e usan un sistema de [[propulsión iónica]] para as súas manobras.<ref name=gunter7>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-5.htm|título=Inmarsat-5 F1, 2, 3, 4 (GX 1, 2, 3, 4)|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/>
 
=== Surveyor 7 ===
== Inmarsat-S-EAN (HellasSat 3) ==
A última sonda Surveyor foi lanzada o 7 de xaneiro de 1968 e aterrou cerca do cráter Tycho o 10 de xaneiro. Foi a sonda Surveyor con máis equipamento científico, incluíndo filtros [[polarizador]]es na cámara de televisión, un recolledor de mostras, imáns en dúas das patas e espellos auxiliares. A sonda deixou de funcionar a finais de febreiro de 1968.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
Inmarsat-S-EAN é produto da alianza entre Inmarsat e HellasSat. Construído por [[Thales Alenia Space]] sobre o bus [[Spacebus 4000C4]], ten unha masa de 5780 kg, un tempo esperado de vida de 15 anos e leva a bordo transpondedores en [[banda S]], [[banda Ku]] e banda Ka. Foi lanzado o 28 de xuño de 2017 mediante un Ariane 5.<ref name=gunter8>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/hellassat-3-inmarsat-s-ean.htm|título=HellasSat 3 / Inmarsat-S-EAN (EuropaSat)|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/>
 
== Inmarsat-5 F5 ==
O Inmarsat-5 F5, construído por Thales Alenia Space sobre o bus [[Spacebus 4000B2]], ten unha masa de 4008 kg, 16 anos de esperanza de vida e 72 transpondedores en banda Ka. Os seus paneis solares proporciónanlle 6,8 kW de potencia e foi lanzado o 26 de novembro de 2019 mediante un Ariane 5.<ref name=gunter9>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-5-5.htm|título=Inmarsat-5 F5 (GX 5)|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/>
 
== Inmarsat-6 F1 ==
Inmarsat-6 F1 pertence á sexta xeración de satélites Inmarsat e está pensado para aumentar os servizos sobre banda L e banda Ka. Foi construído por Airbus Defence and Space usando o bus Eurostar-3000EOR. Ten unha masa de 5470 kg, unha antena de 9 m de apertura para banda L, nove antenas multifeixe para banda Ka e dous paneis solares. Foi lanzado o 22 de decembro de 2021 mediante un foguete [[H-2A]].<ref name=gunter10>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-6.htm|título=Inmarsat-6 F1, 2 (GX 6A, 6B)|dataacceso=22 de decembro de 2021|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2021|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/>
 
== Historial de lanzamentos ==
Liña 40:
{| class="wikitable"
|-
! Misión<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
! Misión<ref name=astronautix/><ref name=gunter1/><ref name=gunter2/><ref name=gunter3/><ref name=gunter4/><ref name=gunter5/><ref name=gunter6/><ref name=gunter7/><ref name=gunter8/><ref name=gunter9/><ref name=gunter10/>
! Data de lanzamento<ref name=astronautix/><ref name=gunter1/><ref name=gunter2/><ref name=gunter3/><ref name=gunter4/><ref name=gunter5/><ref name=gunter6/><ref name=gunter7/><ref name=gunter8/><ref name=gunter9/><ref name=gunter10gunter/>
! Foguete lanzador<ref name=astronautix/><ref name=gunter1/><ref name=gunter2/><ref name=gunter3/><ref name=gunter4/><ref name=gunter5/><ref name=gunter6/><ref name=gunter7/><ref name=gunter8/><ref name=gunter9/><ref name=gunter10gunter/>
! Notas<ref name=astronautix/><ref name=gunter/>
! Notas<ref name=astronautix/><ref name=gunter1/><ref name=gunter2/><ref name=gunter3/><ref name=gunter4/><ref name=gunter5/><ref name=gunter6/><ref name=gunter7/><ref name=gunter8/><ref name=gunter9/><ref name=gunter10/>
|-
|MarisatSurveyor 1
|1930 de febreiromaio de 19761966
|Atlas LV-3C Centaur D
|Delta 2914
|Éxito
|-
|MarisatSurveyor 2
|1020 de xuñosetembro de 19761966
|Atlas LV-3C Centaur D
|Delta 2914
|Éxito
|-
|MarisatSurveyor 3
|1417 de outubroabril de 19761967
|Atlas LV-3C Centaur D
|Delta 2914
|Éxito
|-
|Surveyor 4
|MARECS A
|2014 de decembroxullo de 19811967
|Atlas LV-3C Centaur D
|Ariane 1
|Éxito
|-
|Surveyor 5
|MARECS B
|98 de setembro de 19821967
|Atlas SLV-3C Centaur D
|Ariane 1
|Fallo
|-
|Surveyor 6
|MARECS B2
|107 de novembro de 19841967
|Atlas SLV-3C Centaur D
|Ariane 3
|Éxito
|-
|Surveyor 7
|Inmarsat-2 F1
|307 de outubroxaneiro de 19901968
|Atlas SLV-3C Centaur D
|Delta 6925
|Éxito
|-
|Inmarsat-2 F2
|8 de marzo de 1991
|Delta 6925
|Éxito
|-
|Inmarsat-2 F3
|16 de decembro de 1991
|Ariane 4
|Éxito
|-
|Inmarsat-2 F4
|15 de abril de 1992
|Ariane 4
|Éxito
|-
|Inmarsat-3 F1
|3 de abril de 1996
|Atlas IIA
|Éxito
|-
|Inmarsat-3 F2
|6 de setembro de 1996
|Proton K Blok DM1
|Éxito
|-
|Inmarsat-3 F3
|18 de decembro de 1996
|Atlas IIA
|Éxito
|-
|Inmarsat-3 F4
|3 de xuño de 1997
|Ariane 4
|Éxito
|-
|Inmarsat-3 F5
|4 de febreiro de 1998
|Ariane 4
|Éxito
|-
|Inmarsat-4 F1
|11 de marzo de 2005
|Atlas 5
|Éxito
|-
|Inmarsat-4 F2
|8 de novembro de 2005
|Zenit 3SL
|Éxito
|-
|Inmarsat-4 F3
|18 de agosto de 2008
|Proton M Briz M
|Éxito
|-
|Inmarsat-4A F4 (Alphasat)
|25 de xullo de 2013
|Ariane 5
|Éxito
|-
|Inmarsat-5 F1
|8 de decembro de 2013
|Proton M Briz M
|Éxito
|-
|Inmarsat-5 F2
|1 de febreiro de 2015
|Proton M Briz M
|Éxito
|-
|Inmarsat-5 F3
|28 de agosto de 2015
|Proton M Briz M
|Éxito
|-
|Inmarsat-5 F4
|15 de maio de 2017
|Falcon 9
|Éxito
|-
|Inmarsat-S-EAN (HellasSat 3)
|28 de xuño de 2017
|Ariane 5
|Éxito
|-
|Inmarsat-5 F5
|26 de novembro de 2019
|Ariane 5
|Éxito
|-
|Inmarsat-6 F1
|22 de decembro de 2021
|H-2A
|Éxito
|}
 
-->
 
== Notas ==
Liña 184 ⟶ 87:
{{commonscat|Surveyor program}}
=== Outros artigos ===
*[[Atlas SLVLV-33C Centaur D]]
*[[Atlas SLV-3C Centaur D]]
 
{{Control de autoridades}}
{{astronomía en progreso}}
 
[[Categoría:Programas da NASA]]