Orde do Císter: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 23:
Falecido en 1109, foi Esteban Harding quen tomou a dirección do mosteiro nun momento no que, debido á dureza da vida da comunidade, estaba en crise pola falta de vocacións. Con todo, nos anos seguintes, a Orde do Císter comezou a fundar novos cenobios: La Ferté (1113), Pontigny (1114) e Clairvaux, chamado Claraval en galego (1115).<ref name=":0">{{Cita libro|título=Gran Enciclopedia Gallega|apelidos=Fernández de Viana|nome=José Ignacio|editorial=Silverio Cañada Editor|ano=1974|ISBN=84-7286-041-8|capítulo=Cistercienses|volume=6|páxinas=192-195}}</ref> Esteban Harding escribiu entre 1118 e 1119 a ''Carta Caratatis'' ou Carta de Caridade, considerado como o primeiro documento de goberno da Orde. Nesta, recompila os usos e costumes dos mosteiros para velar pola cohesión na observancia.<ref>{{Cita web|título=el objetivo de una carta es …|url=https://www.monasteriodearmenteira.es/el-objetivo-de-una-carta-es/|data=2018-01-26|data-acceso=2021-12-26|lingua=es|nome=Comunidad de|apelidos=Armenteira}}</ref> A organización da orde descansaba sobre unha xerarquía á fronte da cal estaba o abade de Citeaux, que convocaba anualmente aos abades das diferentes casas para un Capítulo Xeral.<ref>{{Cita web|título=Historia institucional cisterciense - Fundamentos de la Reforma cisterciense|url=https://www.cistercensi.info/storia/storia03es.htm|páxina-web=www.cistercensi.info|data-acceso=2021-12-27}}</ref> Durante os seus 25 anos de abade, o Císter consolidouse e difundiuse mediante novas fundacións e, cara o 1125, patrocinou a rama feminina ao fundarse a [[abadía de Tart]].
O Císter comezou un período de esplendor esplendor no [[século XII]], en tempos de [[Bernardo de Claraval]], abade do mosteiro de Claraval, figura senlleira no [[cristianismo]] do momento. Só baixo a súa dirección, Claraval difundiu o Cister coa fundación de 65 novos cenobios. En poucos anos, os mosteiros cistercienses comezaron a agromar por toda Europa: monxes de La Ferté fundaron o primeiro en Italia foi en Liguria, en Tiglieto (1120), outros dende Morimond crearon o de Kamp, próximo a Colonia (1123), os membros de Claraval centráronse en terras renanas e nos Países Baixos, fundado Eberbach en Nassau (1131), Himmerod preto de Tréveris (1134) e Ter Duinen en Flandres (1149). Dende Francia dirixíronse ás [[Illas británicas|Illas Británicas]] e fundaron Waverley (1129), logo se establecerían en Gales, Escocia e Irlanda.<ref>{{Cita web|título=Historia institucional cisterciense - San Bernardo y la expansión|url=https://www.cistercensi.info/storia/storia04es.htm|páxina-web=www.cistercensi.info|data-acceso=2021-12-27}}</ref>
A chegada da orde á península Ibérica foi coa fundación do mosteiro de Niencebas en 1140 grazas a unha doazón do rei Afonso VII de León, esta comunidade acabou trasladándose a Fitero (Navarra) en 1152. A rama feminina estableceuse por primeira vez en Tudela (Navarra) en 1142, mudándose a Tulebras en 1156, onde se mantén actualmente.<ref>{{Cita web|título=NUESTRA CASA - Monjas Cistercienses - Monasterio de Tulebras|url=https://www.monasteriodetulebras.com/monasterio-cisterciense-tulebras-navarra/|data-acceso=2021-12-27|lingua=es}}</ref>
| |||