|
== Antecedentes ==
No [[1507]] [[Vicente Yáñez Pinzón]] bordea a costa de [[América Central]] ata o [[Península do Iucatán|Iucatán]]. No ano [[1511]], sendo [[Moctezuma II|Moctezuma II Xocoiotzin]] soberano dos aztecas, unha [[nao]] española naufraga cerca das costas [[mar Caribe|caribeñas]] do continente e os seus tripulantes son apreixados polos [[Civilización maia|maias]] do Iucatán. Entre eles áchase [[Xerónimo de Aguilar]], xunto con outro compañeiro, quen máis tardeposteriormente servirán de intérpretes a [[Hernán Cortés]]. No ano [[1512]] outro suceso semellante ao do ano anterior dá lugar ao apresamento de varios españois máis, entre eles Gonzalo Guerrero. Permanecerán nos dominios maias ata a chegada de Cortés. Coa chegada do ano [[1517]], parte dende a illa de Cuba unha expedición dirixida por [[Francisco Hernández de Córdoba]], quen logra desembarcar o 4 de marzo no [[Cabo Cachote]] (ou Catoche), pero ante a resistencia férrea dos indíxenas da zona, resulta ferido e vese na obriga de volver para a illa de [[Cuba]]. No [[1518]] [[Xoán de Grixalva]] explora as costas de México e rodea o Iucatán, navega dende a [[illa de Cozumel]] ata o [[Cabo Roxo]] na [[enseada de Tamiahua]] e remonta o río que hoxeactualmente leva o seu nome ata chegar a [[San Xoán de Ulúa]]; o 19 de xuño de mesmo ano bautiza esta poboación baixo o nome de [[Santa María das Neves]].
No mes de [[febreiro]] de [[1519]] [[Diego Velásquez]], gobernador de [[Cuba]], forma unha [[expedición]] que parte cara México comandada por [[Hernán Cortés]]. Porén, máis tardeposteriormente proponse destituílo e, sabedor Cortés disto, decide precipita-los acontecementos saíndo da [[Habana]] o [[10 de febreiro]] con 665 homes. Os historiadores xa estimaban unha poboación neste mesmo ano duns 25 000 000 de habitantes mesoamericanos. Tamén neste ano [[Afonso Álvarez de Pineda]] viaxa pola costa do [[Golfo de México]] dende [[Florida, Estados Unidos de América|Florida]] ata o [[río Pánuco]]. Cortés fai a mesma viaxe que [[Xoán de Grixalva]], entra en contacto cos indíxenas, e o [[25 de marzo]] logra vencelos en [[Tabasco]], recibindo en compensación obxectos variados e 20 escravas; entre elas atópase [[Malinche]] (ou Malintzin, que máis adiante tamén desempeñará oficio como tradutora entre os españois e os aztecas, ademais, segundo outros biógrafos, será a mantida de Cortés). Prosegue viaxe e tras desembarcar na [[rada]] do que hoxeda éactual [[Veracruz]], o [[21 de abril]] do mesmo ano funda a cidade que chamará [[Vila Rica da Vera Cruz]], e así poder obter a independecia de Cuba{{Cómpre referencia}}. Como medida de precaución ante as [[deserción]]s ou [[amotinamentomotín]]s{{Cómpre referencia}} decide afundi-las naves despois de ser queimadas; estando nisto chéganlle noticias de [[Moctezuma II]], quen cre que Cortés é o principal sacerdote [[tolteca]] [[Ceacatl-Quetzalcóatl]] que volta ao país.
'''Véxase a continuación o relato de Cuauhtémoc, guerreiro de [[Tenochtitlán]]:'''
{{cita|
''Apareceu un presaxio sobre a fraga, coa forma de mazaroca de millo que respladecia coma o amencer. Parecia sangrar lume, pinga a pinga coma se fose unha ferida no ceo. Son un guerreiro, non un sacerdote, e non sabía como interpretar este sinal. ¿Estaban anoxados o deuses?. Consultei cos adiviños e magos para saber se se aveciñaba outra… gran guerra. Pero só responderon máis vaguedadesambigüidades. Os deuses queren máis sacrificios!, dixeron, era sempre a mesma resposta.''<br />
''Os sacrificios leváronnos á conquista de gran parte do noso imperio de fragas e volcáns, sempre estamos guerreando, derrotando a un número cada vez maior dos nosos inimigos para poder ofrecer sacrificios aos deuses. Os magos din que hai que facer un sacrificio diario para que o sol siga saíndo.''<br />
''Os equipos de mensaxeiros tardaron máis de dous días en percorrer máis de 300 Km para leva-la miña mensaxe ata a cidade de Tenochtitlán. Dous días despois, o meu tío, o emperador Moctezuma, enviou a súa resposta. Os seus sacerdotes predixeron a inminente volta do exilio do poderoso Quetzalcóatl a “serpe emplumada”, deus da sabedoría e o vento. ¿de que outra forma se podía dar desposta ao presaxio?.''<br />
''Moctezuma ordenaba aos meus guerreiros que se esforzaran para cosolida-lo control da xungla que separa o noso territorio dos nosos enemigosinimigos, polo que se debía logra-lo control dos santuarios consagrados a Quetzalcóatl, a “serpe emplumada”. Como o imperio Azteca é poderoso e se expande constantemente, creamos moitos inimigos: por iso temos que defende-los santuarios deles para prepararnos depara cara áa volta de Quetzalcóatl.''
''</span><br />
}}
Os aztecas, sendo un pobo que absorbeu en certa medida as culturas dos pobos que invadía, tamén absorbeu oos seus temores e presaxios. Se ben é certo que traían o seu deus ([[Huitzilopochtli]]), souberon facer un oco para os deuses dos pobos que invadían. Outro aspecto desta parte do relato é que o autor tamén nos dá unha referencia un pouco afastada de certas cousas que se ían transmitindo de xeración en xeración. Uns estudos sobre a zona revelan que nos anos 810 (cun intervalo de 300 anos máis ou menos) tivo lugar a erupcionerupción do [[volcán Popocatepetl]]; se a isto lle sumamos outros volcáns da zona e a probable intesidade sísmica dos tremores, teríanse favorecido as migracións masivas entresentre os pobos e as culturas.
'''Véxase a continuación o relato de Cuauhtémoc, guerreiro de Tenochtitlán.'''
|
