Ilya Ilyich Mechnikov: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
{{sen referencias}}{{títulos}}
Liña 1:
{{sen referencias}}
{{Biografía
 
| nome = {{PAGENAME}} {{icona nobel física}}
| nome_completo = Ilya Ilyich Mechnikov
Liña 7 ⟶ 9:
 
== Traxectoria ==
Durante o traxecto da súa vida deulle as costas á tradición xudía dos seus devanceiros; converteuse lentamente nun fervente ateo e revolucionario. A lectura dedo libro ''[[A orixe das especies]]'' de [[Charles Darwin]] produciulle un forte impacto no seu concepto científico da [[natureza]]. Logo chegou, grazas ao azar, á [[microbioloxía]], onde descubriu procesos como a [[fagocitose]] axudado e patrocinado por [[Louis Pasteur]] en [[Francia]].
 
Estudou nas universidades de [[Kharkiv]] e [[Würzburg]]. En [[1870]] foi nomeado profesor de [[zooloxía]] da [[Universidade de Odessa]], cargo que deixou en [[1882]] para adicarsededicarse a investigar en [[bacterioloxía]] e [[patoloxía]]. Tras dirixir o Instituto Bacteriolóxico de [[Odessa]] entre [[1886]] e [[1888]], trasladouse ao [[Instituto Pasteur]] de [[París]], sendo nomeado subdirector en [[1895]].
 
En [[1884]] formulou a "teoría fagocitósica da inmunidade", que explicaría a capacidade do corpo humano para resistir e vencer as enfermidades infecciosas. Pero os seus estudos máis importantes están relacionados coa [[sífilis]], estudos que permitirían posteriormente a [[Paul Ehrlich]] descubrir un tratamento eficaz contra ela. Foi o introductorintrodutor do emprego dos fermentos lácticos en terapéutica para modificar a fermentación pútrida no intestino e creu atopar nos microbios do leite acedo -o [[iogur]]- a solución ao problema do [[envellecemento humano|envellecemento]].
 
Tivo sempre un respecto reverencial pola morte e por iso creou disciplinas científicas como a [[xerontoloxía]] (ciencia da vellez) e a [[tanatoloxía]] (ciencia da morte). Ilya cría que a [[morte]] estaba vencellada, en certa forma, coa [[sífilis]] e buscou, xunto con [[Emile Roux]], unha cura, descubrindo o ungüento gris a base de calomelanos.
Liña 18 ⟶ 20:
 
== Bibliografía ==
 
{{títulos}}
Entre as obras que deixou escritas destacan ''Patoloxía comparada da inflamación'' ([[1893]]), ''A natureza do home'' ([[1903]]), ''A inmunidade nas enfermidades infecciosas'' ([[1905]]) e ''O alongamento da vida'' ([[1908]]).
 
== Notas ==
* Paul de Kruif, ''Cazadores de Microbios''
 
== Véxase tamén ==