César Raña Dafonte: Diferenzas entre revisións

César Lorenzo Raña Dafonte nace en 1940 na localidade de [[Deixebre, Oroso|Deixebre]], próxima a [[Santiago de Compostela]].   Perde ao seu pai, coñecido mestre da localidade, de forma prematura debido a unha patoloxía cardíaca cando é só un neno, a pesares disto, a memoria de D. Pedro Raña terá unha grande influencia na súa vida persoal, sendo coñecido por moitas persoas da súa localidade e arredores como “César o do Maestro”. Viviu nunha familia conformada por oito irmáns, da que a súa nai Lola Dafonte se facía cargo.

Comeza a súa formación académica ós 10 anos, entrando a estudar no [[Seminario Conciliar de Santiago]] ate que acada a adolescencia. Continúa os seus estudos entrando a estudar teoloxía e filosofía na [[Universidade de Salamanca]] onde recibe unha boa formación científica tendo como mentores a académicos como Vicente Muñoz Delgado ou Guillermo Fraile. Licénciase en [[teoloxía]] pola [[Universidade Pontificia de Salamanca]] en 1963 e posteriormente en [[filosofía]] dous anos máis tarde en 1965, nese mesmo ano, tamén e nomeado profesor do [[Seminario Menor de Belvís]] xunto a Jose Cornes; tras o seu paso pola universidade pontificia, licénciase en Filosofía e Letras (sección filosofía) pola civil en 1971. Ao ser creada en 1974 a [[Facultade de Filosofía de Santiago de Compostela|Facultade de Filosofía]] da [[Universidade de Santiago de Compostela]], o seu promotor, [[Carlos Baliñas Fernández|Carlos Amable Baliñas Fernández]] o chama e o incorpora ao equipo docente da facultade. Doutórase na mesma en 1977 escribindo unha tese sobre [[Ángel Amor Ruibal]] titulada Concepción da divindade no pensamento de Amor Ruibal. Dedica o resto da súa vida académica á tradución, translación, análise e investigación de múltiples autores e documentos enmarcados no campo da [[filosofía medieval]], así como á continuación da súa docencia na [[Universidade de Santiago de Compostela]], gañándose a simpatía de alumnos e colegas por igual do mesmo xeito que o apodo   "''Magister Deixebrensis''" en honor á súa localidade natal.

Nun primeiro momento, Cesar Raña abarcou o referente a [[Ángel Amor Ruibal|Amor Ruibal]], froito deste interese dase a súa tese doutoral. Tras esta etapa, o autor pasa a centrarse nunha maior   medida no pensamento medieval, xunto a una visión filosófica e teolóxica, encontrándose con una tripla, vertinte de divulgador, tradutor e investigador. A súa etapa favorita de estudio sería a do [[Renacemento]].

Os temas de maior importancia ou relatividade, tratados polo   autor   nesta época poca serían o [[Humanismo renacentista|humanismo]], o descubrimento do individuo, o ensino e o seu método, orixinados na [[Ilustración]] e o concepto de natureza.

Outro dos temas de importancia que trata este autor e no que observamos un encamiñamento a historia da [[ética]] dentro das bases medievais, centrándose nas últimas instancias no referente ó nacemento do individuo. Co cambio de paradigma ético que se manifesta no S. XII, Raña escribe obras con investigacións coma: ''Corrector et medicus. La ética altomedieval a la luz de los penitenciales'', en Revista Española de Filosofía Medieval, n. 13 (2006), pgs. 159-165, e traballos de tradución acerca de Alano de Lille como: ''De vita non sancta en la Alta Edad Media'', &nbsp; na Revista Española de Filosofía Medieval, n. 12 (2005), pgs. 191-204, onde amosa a chamada <nowiki>''</nowiki>moral de atención<nowiki>''</nowiki> de [[Pierre Abélard|Pedro Abelardo.]]

Dado que nos seus inicios, topámonos cunha preocupación e estudio mais centrado en [[Ángel Amor Ruibal|Amor Ruibal]], filósofo, lingüista e teólogo español, que instaura unha [[metafísica]] ontolóxica, podemos confirmar que nos seus inicios posuía unha forte preocupación polo referente á [[filosofía medieval]] e a [[teoloxía]], xunto co interese por unha metafísica nova froito de [[Ángel Amor Ruibal|Amor Ruibal]], que da orixe ó correlacionismo ou teoría correlacional, que César Raña trata nas súas &nbsp; primeiras obras.

Tras esta etapa, situaríase a preocupación pola [[hermenéutica]], xunto cos universais entre a relación &nbsp; fe e [[razón]] e [[razón]] e [[autoridade]], encontrándonos con diversas obras de importancia por parte do autor, onde se centrará en autores como:

* [[Anselmo de Bec]]: &nbsp;

* ''El diálogo entre culturas'', en Concordia y violencia: una reflexión filosófica para el mundo de hoy, Santiago de &nbsp; Compostela, USC, 2006, pgs. 125-135

*  &nbsp;''La interpretación de textos en la Edad Media'', en Horizontes de la Hermenéutica. Santiago de Compostela, USC, 1998, pgs. 291-315

Pódese considerar que a súa obra está íntegramente dedicada a interpretacións de autores enmarcados no pensamento medieval, sendo casi na súa totalidad artigos publicados en revistas filosóficas ás que transmite a súa dedicación. A temática está construída en base ó pensamento medieval e á [[teoloxía]], como investigador, comentarista e moitas veces tamén traductor. Os seus coñecementos da [[Idade Media]], da [[historia da filosofía]] e do [[Lingua latina|latín]] explican a súa facilidade para interpretar e comentar textos. Isto explica tamén a súa paixón pola &nbsp; filosofía do S. XII e os seus autores, como son [[Pierre Abélard|Pedro Abelardo]] (1074-1142) e o seu discípullo [[Juan de Salensbury]] (1120-1180). Con [[Maurice de Gandillac]] sinálase un traballo de Raña Dafonte que precede ó que será a súa labor investigadora, falamos de: ''El humanismo del siglo XII y su proyección en el humanismo renacentista'', en Filosofía y ciencia en el Renacimiento, Santiago de Compostela, USC, 1988, pgd. 357-363. Despois deste, un gran número de estudos teñen lugar na mesma dirección, como poden ser:

* Raña Dafonte, César (2010) ''De membris conspirantibus. Razón y Rebelión en el siglo XII'', en &nbsp; El pensamiento político en la Edad Media, Madrid: Fundación,Areses, pgs. 619-630.