María Luz Pintos Peñaranda: Diferenzas entre revisións

1. ==BIOGRAFÍA ==

Exerceu a carreira docente na USC dende 1979, impartindo clases inicialmente tanto en [[Filosofía]], como en [[Pedagoxía]], en [[Psicoloxía]], en [[Filoloxía]] e en [[Xeografía]] e [[Historia]]. Isto sirveu para apuntalar nela unha actitude transdisciplinar, tanto en docencia como en investigación, da que fixo gala durante toda a súa vida profesional como filósofa. Na Facultade de Filosofía tivo ao seu cargo, durante varias décadas, na Licenciatura e no Grao, as materias de “Antropoloxía filosófica”, “Filosofía da historia” e “Introdución á Fenomenoloxía”. No Curso de Doutoramento e, posteriormente no Máster de Filosofía, impartiu sucesivamente, durante varios anos, “Perspectivas fenomenolóxicas”, “Fenomenoloxía da intersubxectividade animal e fenomenoloxía ecolóxica” e “Perspectivas actuais de Filosofía da historia”, que compaxinou cun Curso de Especialización da USC sobre “A nova Filosofía para hoxe. A nova Filosofía na súa converxencia coas novas Ciencias humanas e bio-sociais no importante momento de cambio de paradigma entre séculos XIX-XX”.   Participou como ponente en numerosos Congresos nacionais e internacionais. Editou libros e publicou en libros colectivos. En Revistas publicou artigos, traducións comentadas e recensións. Dirixiu Teses de Doutoramento, Traballos Academicamente Dirixidos, Traballos de Fin de Mestrado e Traballos de Fin de Grao. A nivel de xestión, ocupou o cargo de secretaria da Facultade de Filosofía en tres mandatos ademais de participar sempre activamente na vida académica da Facultade.

2. ==PRINCIPAIS INFLUENCIAS ==

Mª Luz Pintos moveuse sempre, dentro da filosofía contemporánea; máis concretamente, no movemento fenomenolóxico no que foi introducida polo fenomenólogo [[Javier San Martín Sala]], profesor co que se doutorou cunha Tese titulada La historicidad de la conciencia en [[Maurice Merleau-Ponty|Merleau-Ponty]] (1989). Toda a súa traxectoria investigadora levouna a cabo dentro da [[Fenomenoloxía]], moi marcada pola crítica da cultura husserliana e pola recuperación da experiencia vivida, da corporalidade e da intersubxectividade, temas que tomou sempre como punto de partida para dende eles aplicar a perspectiva fenomenolóxica a distintos problemas da nosa actualidade, tales como o [[feminismo]], o [[racismo]] e a [[xenofobia]], a recuperación da empatía emocional no suxeito, a reivindicación dun pensamento e acción ecolóxicos e a fundamentación ontolóxica do animal non humano como suxeito como baseamento para un cambio de valoración e de actuación.   

Dende moi nova, percorreu un particular itinerario que a foi predispoñendo para acadar a súa identificación como fenomenóloga. O seu interese pola temporalidade levantouse moi pronto coa lectura na adolescencia de As confesións, de [[Agostiño de Hipona|Santo Agostiño]], un interese que se confirmou, facendo os seus estudos universitarios de Filosofía, no encontro con [[Henri Bergson|Bergson]] e a prefenomenolóxica experiencia da durée no libro Ensaio sobre os datos inmediatos da conciencia. O coñecemento desta novidosa forma de entender a experiencia temporal levouna directamente a Ser e tempo de [[Martin Heidegger|Heidegger]], da man do que entrou de cheo no eido do movemento fenomenolóxico, e co que pudo profundizar, dende o punto de vista ontolóxico, na temporalidade e na historicidade. Obtivo o Premio Extraordinario de Licenciatura cunha Tesiña sobre A temporalidade na filosofía de [[Martin Heidegger]]. O paso seguinte de investigación académica foi a obtención do grao de doutora coa Tese de doutoramento, tamén de carácter fenomenolóxico, sobre A historicidade da conciencia en [[Maurice Merleau-Ponty|M. Merleau-Ponty]]. Este traballo non só lle proporcionou unha inmersión total na actitude e método fenomenolóxicos a través deste autor senón que foi unha excelente ocasión para acceder ao fundador da Fenomenoloxía, [[Edmund Husserl]]. O particular desta investigación doutoral e que lle fixo tomar contacto coas principais figuras e avances en ciencias humanas e bio-sociais e, deste xeito, viuse reafirmada a súa vocación de transdisciplinariedade así como a necesidade de apertura da Filosofía a todas as aportacións doutras ciencias que poden axudar na comprensión do ser humano e do seu mundo. Un inesperado encontro co libro de [[Ignacio Ellacuría]], Filosofía da realidade histórica, de fondo fenomenolóxico, fortaleceu o seu achegamento á corporalidade biolóxica e tinxiu definitivamente a súa reflexión filosófica sobre o ser humano. A amizade co fenomenólogo estadounidense [[Lester Embree]] axudoulle a confirmar a súa idea de que todo o conxunto de coñecementos de que dispoñemos grazas á nosa filosofía pasada débenos servir para comprometernos nunha análise dos grandes asuntos e problemas do presente actual. Non se pode deixar de mencionar a grande influencia en Mª Luz Pintos de [[Friedrich Nietzsche|Nietzsche]], de [[Marxismo|Marx]], de [[Sigmund Freud|Freud]] e dos primeiros integrantes da [[Escola de Frankfurt]] polo seu desenmascaramento de aspectos negativos da nosa cultura e porque converxen –polo menos parcialmente– coa crítica da cultura husserliana.   

3. ==LIÑAS DE INVESTIGACIÓN E ORIENTACIÓN DA DOCENCIA E DA SÚA OBRA ==

- Estudo de autores que, sendo alleos á Fenomenoloxía, teñen aspectos nos que se achegan moito á fenomenoloxía nalgún sentido: os biólogos Jacob J. von Uexküll e   Adolf Portmann, o psiquiatra Sigmund Freud e o neuropsiquiatra Kurt Goldstein (foi pioneira en publicar en España sobre este último autor).

4. ==SELECCIÓN DAS SÚAS PUBLICACIÓNS==

─ “Animal Life and Phenomenology”, en S. Crowell/L. Embree/S. J. Julian (eds.), The Reach of Reflection: Issues for Phenomenology´s Second Century, Vol. II,   Boca Raton-Florida: Center for Advanced Research in Phenomenology, 2001. (Co-autor: Javier San Martín).

─ “La idea de la   filosofía en Ortega y Gasset: ciencia radical”, en J. San Martín (ed.), Ortega y la Fenomenología, Madrid: UNED, 1992.

─ “El acercamiento   de Merleau-Ponty a la Fenomenología”, Recerca 4 (1993).

5. ==VÉXASE TAMÉN==