Roman Jakobson: Diferenzas entre revisións

As súas investigacións sobre a linguaxe infantil foron tamén moi innovadoras, ao destacar o papel universal que na mesma teñen as [[Consoante oclusiva|oclusivas]] e as [[Consoante nasal|nasais]]. Tamén fixo estudos pioneiros sobre as [[afasia]]s, describindo dous tipos de anomalías: as relacionadas coa ''selección'' de unidades lingüísticas ou anomalías ''paradigmáticas'', e as relacionadas coa ''combinación'' das mesmas, ou anomalías ''sintagmáticas''. Este modelo inspirouse parcialmente nas consideracións de [[Ferdinand de Saussure]], pai do [[Estruturalismo (lingüística)|estruturalismo]]. Á súa vez Jakobson influíu en estruturalistas como Claude Lévi-Strauss e posestruturalistas como [[Jacques Lacan]] -Lacan entende, a partir dos estudos de Jakobson sobre as afasias, que o paradigmático ou selectivo é coalescente co que [[Sigmund Freud]] chama "condensación" e o [[metáfora|metafórico]], e que o sintagmático é [[metonimia|metonímico]] ou o que Freud chama "desprazamento". Este estudo provocou un interese apaixonado no campo da [[neuroloxía]] e a [[psiquiatría]] e a renovación dos estudos médicos neste campo.

 

 

Da súa [[teoría da información]], constituída en 1948 e articulada en torno aos [[factores da comunicación]] ([[emisor]], [[receptor]], [[referente]], [[Canle (comunicación)|canle]], [[mensaxe]] e [[Código lingüístico|código]]), Jakobson deduciu a existencia de seis [[funcións da linguaxe]]: expresiva, apelativa, representativa, fáctica, poética e metalingüística, completando así o modelo de [[Karl Bühler]].