Falsas decretais: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Breogan2008 (conversa | contribucións)
m Reemplazos con Replacer: «Paris»
m Reemplazos con Replacer: «Lyon»
Liña 15:
[[Ficheiro:Ludwik I Pobożny.jpg|200px|miniatura|Luis I.]]
 
Parece que a accidentada historia do Imperio franco durante os anos trinta do século IX está na trastienda do complexo pseudo-Isidoro. En [[833]] o emperador [[Luís o Piadoso]] foi privado dos seus dereitos imperiais polos seus propios fillos, apoiados por parte do episcopado, preocupados de garantir os seus dereitos e a súa autonomía. Algúns meses máis tarde, Luís recupera o trono. Estas convulsións políticas teñen consecuencias moi desagradables para os bispos de Francia que participaran na caída do emperador. Entre outros [[Agobardo|AgobardAgobardo de LyonLión]], [[Ebon de Reims]] e [[Jesse d'de Amiens]] perderon as súas cadeiras de brazos episcopais, foron encarcerados (como Ebon) ou forzados ao exilio, como Agobard ou Jesse, que morreu a consecuencia del. O sínodo de Thionville depuxo a Ebon de Reims de forma sumaria. É a este círculo ao que tamén pertenceu o abade [[Wala de Corbie]], que buscou aos falsificadores. Zechiel-Eckes compilou numerosos indicios que implican a [[Paschasius Radbertus]], ao mesmo Corbie e a un dos sucesores de Wala como pertencentes ao taller.
 
Un dos motivos principais dos falsificadores é a protección dos bispos dos procedementos criminais. As acusacións contra os bispos son directamente prohibidas nalgúns textos. A todo acusador dun bispo ameázaselle coas penas do inferno. Se a pesar de todo ten lugar unha acusación, a formulación debe ser irreprochable desde todos os puntos de vista. O bispo acusado debe ser inmediatamente restablecido en todos os seus dereitos, ten o dereito de prolongar o prazo de apertura dun proceso case a vontade. Se o proceso está xa aberto, ten o dereito a cambialo de lugar, de elixir el mesmo aos xuíces; 72 testemuñas, todos eclesiásticos de nivel episcopal por suposto, son necesarios para ditar culpabilidade etc. Se o xulgaba oportuno, podía apelar a outros xuíces ou á [[Santa Sé]] en calquera momento do procedemento. Compréndese facilmente que a condena dun bispo é imposible nestas condicións, posto que o acusado é xuíz e parte.