Ruínas de San Domingos: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Lameiro (conversa | contribucións)
algunhas correccións
Liña 12:
Os [[Orde dos Predicadores|dominicos]] chegaron a [[Pontevedra]] a finais do século [[XIII]] e fundaron o convento cara a [[1281]], na [[A Moureira, Pontevedra|Moureira]], nas proximidades da [[muralla]] que pechaba a cidade na [[Idade Media]], onda a porta do mesmo nome, pero pronto se trasladaron ó lugar onde hoxe quedan os restos do edificio. As obras da cabeceira comezaron en [[1304]] ou [[1305]] pero a partir de 1380 substituíronse pola obra actual, que non se rematou ata o [[século XV]]. A finais do [[século XVIII|XVIII]] decidiuse reformar a igrexa mediante unha nova nave, [[neoclasicismo|neoclásica]], que substituiría a antiga igrexa gótica. Esta reconstrución, que ía dirixir [[Álvarez Reguera]], viuse fanada en [[1835]], cando o Estado aprobou a chamada [[desamortización]] de [[Mendizábal]] e puxo en venda as posesións das ordes relixiosas, incluída igrexa e convento de San Domingos.
 
O [[8 de decembro]] de [[1836]] pecha o convento<ref>Rematada a exclaustración houbo intentos de restaurar o convento, pero non frutificaron.</ref> e a partir deste momento, o edificio entrou nun longo proceso de ruína e deterioración progresivos. En [[1840]] a ''Junta de Enajenación de Edificios y Efectos de los Conventos Suprimidos dade la Provincia de Pontevedra'' cédeocedeuno ó Concello, que o dedicadedicou a Casa de Asilo; posteriormente dedicouse a [[centro penitenciario|cárcere]], hospicio, escola infantil, cuartel e teatro, pero sen realizar labores de mantemento que evitaran a progresiva ruína. Mesmo en [[1846]] aprovéitase a pedra para pavimentar as rúas de Pontevedra.
 
[[Filgueira Valverde]] recolleu o seguinte texto do historiador pontevedrés Gonzalo de Zúñiga que, en 1846 se refería así ás lápidas e sepulcros que se conservaban:
Liña 19:
En [[1864]] derrúbase a capela de [[Xacinto de Cracovia|San Xacinto]], que estaba no extremo sur do cruceiro e entre [[1869]] e [[1870]] a parte superior da torre que existía neste mesmo punto.
 
En [[1874]] o Concello comeza a estudar a demolición do convento, co obxectivo de ampliar o espazo dedicado a Campo da Feira (actual Alameda), para o que conta co informe favorable da Comisión Provincial de Monumentos, que ponpuña como condición respectar a antiga igrexa e algúns outros elementos de interese. A pesar desta limitación, o Concello aprobaaprobou en xullo de [[1880]] a demolición completa, decisión que provocaprovocou a reacción en contra da Comisión de Monumentos, e de numerosos pontevedreses, que conseguenconseguiron deter as obras de demolición. O Concello volveuno intentar en [[1889]], pero a reacción social consegueconseguíu de novo deter as obras; nesta ocasión a vontade de demoler as ruínas era tan firme que o concello xa incluíu nos seus orzamentos os ingresos previstos pola venda dos terreos resultantes.
 
== Recuperación ==
Liña 41:
 
== As ruínas como sección do Museo de Pontevedra ==
A Sociedade Arqueolóxica disolveuse en [[1938]] e cedeu a xestión dos restos ó Museo de Pontevedra, que fora fundado en [[1927]]. Como xa se dixo, o Museo de Pontevedra dedicou este espazo á exposición permanente de pezas pétreas relacionadas coa historia da cidade e provincia. No exterior exponse ó público non só as propias ruínas senón tamén sepulcros de persoeiros pontevedreses, e laudas gremiais, e unha completa colección de [[escudo|escudos heráldicos]]. Algúnsalgúns deles procedenprocedentes dos enterramentos que se realizaron na propia igrexa, e outrosunha ampla colección de [[escudo|escudos heráldicos]], procedentes das casas nobres da cidade e da provincia, cedidos polos propietarios ou herdeiros no momento do derrubo das mesmas ou adquiridas polo propio museo.
 
O espazo museístico está constituído, en primeiro lugar, polos restos conservados da propia igrexa:
Liña 72:
Ficheiro:Escultura funerariar.jpg|
Ficheiro:Tomb of Frei Domingo de Liñares (1406).jpg|Lápida de frei Domingo de Liñares.
Ficheiro:Pontevedra, Ruinas Santo Domingo 01-45.JPG|Laudas gremiais, procedentes da igrexa de San BertomeuBartolomeu o Vello.<ref>A terceira lauda, correspondente ó gremio dos carniceiros, está hoxe exposta no Sexto Edificio do Museo de Pontevedra.</ref>
</gallery>
A colección de escudos heráldicos exposta en San Domingos está formada por 14 labras situadas no exterior, entre os ocos que deixan os contrafortes das capelas; e 49 no interior do recinto.
Liña 78:
Pontevedra, Ruinas Santo Domingo 03-55.JPG|Escudo de Tristán de Montenegro. Procede das Torres de Montenegro, que se levantaban onda a [[Basílica de Santa María a Maior de Pontevedra|basílica de Santa María]].
</gallery>
No interior expóñense pezas de moi diversa orixe: estatuas relixiosas, capiteis e bases de columnas, relevos diversos, paneis de baldaquinos, tímpanos etc.
<gallery>
Ficheiro:Pontevedra, Ruinas Santo Domingo 03-40.JPG|Tímpano procedente da igrexa de San Martiño de Moaña (hoxe exposto no Sexto Edificio do Museo).
Ficheiro:Pontevedra, Ruinas Santo Domingo 03-25.JPG|Baldaquino procedente do [[Igrexa de San Pedro de Vilanova de Dozón|mosteiro de San Pedro de Dozón]].
</gallery>