Anafi: Diferenzas entre revisións

Segundo a mitoloxía, a illa recibiu o nome de Anafi, porque [[Apolo]] faina xurdir das profundidades do mar para dar refuxio aos [[Argonautas]] dunha gran tormenta, co seu arco para iluminala (é dicir, o nome da illa {{lang|el|Ἀνάφη}} derívase de {{lang|el|ἀνέφηνεν}}, "que fixo aparecer").<ref>Apollonius Rhodius, ''Argonautica'', 4.1717-18</ref> Se o nome da illa deriva desta palabra, e significa "revelación", a continuación, Anafi está vinculada a [[Delos]], unha illa cuxo nome tamén deriva dunha antiga palabra grega que significa "revelar". Outros din que o nome débese á non existencia de serpes na illa "''An Ofis''" (sen serpes). A pesar do seu reducido tamaño, Anafi ofrece mitoloxía e interese arqueolóxico. No mosteiro de Panagia Kalamiotisa, hai ruínas dun templo construído como ofrenda ao deus [[Apolo]] Aegletus. Algunhas das inscricións da illa (Inscriptiones Graecae XII, 248 liña 8) refírense ao deus Apolo como "asgelatos" ασγελατος, anxo, segundo algúns estudosos unha variante de Aigletes, radiante. Con todo, un investigador (Burkert 1992) vincula este epíteto a unha deusa sumeria da curación e ao fillo de Apolo Asclepio. Tamén se poden atopar ruínas en Kasteli e a maioría dos achados como as estatuas están situadas no Museo Arqueolóxico na Chora (cidade), nun cuarto moi pequeno onde se almacenan as reliquias. Na época romana a illa foi utilizada como lugar de exilio. A illa foi unha colonia fenicia e dórica. No século V a.C. formou parte da Liga de Delos.

 

 

En 1481, a illa pasou á familia [[Pisani]] como parte dunha dote. Os Pisani gobernaron ata 1537, cando o almirante [[Imperio Otomán|otomán]] [[Hayreddin Barbarroxa]] asaltouna e levou a todos os seus habitantes como escravos.{{sfn|Freely|2006|p=236}} A illa foi repoboada co tempo, e adquiriu un conxunto de privilexios da corte otomá en 1700, a cambio de 500 coroas. A partir de entón deixárona en gran parte a valerse por se mesma, agás da visita anual da frota otomá para recoller o tributo.{{sfn|Freely|2006|p=236}} A illa foi visitada en 1700 por Joseph Pitton de Tournefort, botánico da corte francesa. Describe o Monte Kalamos como "''une des plus effroyables roches qui soit au monde''" (unha das rochas máis horribles do mundo). Algúns dos restos antigos da illa foron adquiridos por anticuarios franceses e británicos; unha estatua helenística de Kastelli (dunha muller que sostén unha cunca de incenso) pódese atopar no [[Ermitage]] de San Petersburgo.