Emma Goldman: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Paradanta (conversa | contribucións)
Paradanta (conversa | contribucións)
Liña 30:
[[Ficheiro:Nikolay Chernyshevsky.jpg|esquerda|miniatura|186x186px|A obra de Chernyshevsky foi unha grande influencia en Goldman.]]
Ao pouco, a familia mudouse á cidade rusa de [[San Petersburgo]], onde o seu pai abriu unha tenda tras outra sen éxito. A pobreza obrigou os nenos a traballar, e Goldman tomou unha variedade de traballos, incluído un nunha tenda de corsés.<ref>Chalberg (1991), p. 15</ref> Daquela, Goldman rogoulle ao seu pai que lle permitise regresar á escola, pero no seu lugar botou o seu libro de francés ao lume e gritou: "As rapazas non teñen que aprender moito! Todo o que unha filla xudía necesita saber é como preparar o peixe recheo, cortar os fideos ben e darlle ao home moitos nenos ".<ref>Goldman (''Living'', 1970), p. 12</ref>
Con todo, Goldman procurouse unha educación independente pola súa conta e, axiña, comezou a estudar a situación política ao seu redor. Estaba, especialmente, interesada nos [[nihilistas]], responsables de asasinar a [[Alexandre II de Rusia]]. A confusión resultante intrigou a Goldman, aínda que ela non acaba de de comprender a situación política desa época. Foi coa lectura da obra Что делать (1863) -en [[Lingua galega|galego]], ''Que se debe facer''?- de [[Nikolai Chernyshevskii]] cando atopou un modelo a seguir na protagonista, Vera. A partir da lectura, Goldman, adopta a filosofía nihilista e escapa da súa represiva familia para vivir libremente e organizar unha cooperativa de costura. O libro cativou a Goldman e seguiu sendo unha fonte de inspiración durante toda a súa vida.<ref>Wexler (1984), pp. 23-26</ref>
 
Mentres tanto, o seu pai seguía insistindo nun futuro doméstico para ela e tratou de arranxar o seu casamento á idade de quince anos. Pelexaban polo problema constantemente; mentres el se queixaba de que se estaba a converter nunha muller "solteira", ela insistía en que casaría só por amor.<ref name="Chalberg 1991, p. 16">Chalberg (1991), p. 16</ref> Na tenda de corsés, viuse obrigada a se defender das proposicións non desexadas dos oficiais rusos e doutros homes. Un pretendente persistente levouna a unha habitación de hotel e cometeu o que Goldman describiu como "contacto violento";<ref>Goldman (''Living'', 1970), p. 22</ref> dous biógrafos chámano [[violación]].<ref name="Chalberg 1991, p. 16"/><ref>Falk (1990), p. 14</ref> Ela sorprendeuse pola experiencia, conmocionada "polo descubrimento de que o contacto entre home e muller puidera ser tan brutal e doloroso".<ref name=":2">Goldman (''Living'', 1970), p. 23</ref> Goldman considerou que ese encontro marcou para sempre as súas interaccións cos homes.<ref name=":2" />