Revisión como estaba o 15 de xullo de 2021 ás 10:36 editar Lles (conversa \| contribucións) 12.708 edicións mSen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 15 de xullo de 2021 ás 10:38 editar desfacer Lles (conversa \| contribucións) 12.708 edicións m Ligazón Etiqueta: Edición visual Edición máis nova →
Liña 4: == Historia == A psicóloga [[Rusia\|rusa]] [[Bliuma Zeigárnik]] estudou o fenómeno por primeira vez despois de que o seu profesor e psicólogo da [[Gestalt]], [[Kurt Lewin]] notase que un camareiro tiña mellores recordos dos pedidos aínda non pagos. Con todo, despois de completar a tarefa (despois de que todos pagasen) non puido lembrar máis detalles dos pedidos. Zeigárnik deseñou entón unha serie de experimentos para descubrir os procesos subxacentes a este fenómeno. O informe sobre a súa investigación foi publicado en 1927, na revista ''Psychological Research''. A utilidade do recordo pode explicarse mediante a teoría de campo de Lewin: unha tarefa xa iniciada estabelece unha tensión específica da tarefa, o que mellora a accesibilidade cognitiva dos contidos relevantes.<ref name=":0">{{Cita libro\|título=Dynamic theory of personality : selected papers\|url=https://www.worldcat.org/oclc/156864835\|editorial=[Read Books]\|data=[2007]\|dataacceso=2020-10-25\|ISBN=1-4067-6390-X\|OCLC=156864835\|apelidos=Lewin, Kurt, 1890-1947.}}</ref> A tensión alíviase ao completar a tarefa, mais persiste de se interromper. A través da tensión continua, o contido faise máis facilmente accesíbel e pode ser lembrado facilmente.<ref name=":0" />

Efecto Zeigárnik: Diferenzas entre revisións