Ademais da súa herdanza no ámbito político ([[Jean-Baptiste Colbert]] foi secretario personalpersoal de Mazarin e o seu sucesor), Mazarin legou ao rei todos os seus bens, que se calculan como a maior fortuna privada do [[Antigo Réxime]], dobrando mesmamesmo a que conseguira o seu predecesor, [[Cardeal Richelieu|Richelieu]]: 35 millóns de libras, 8 millóns das cales en efectivo (tanto como os fondos do [[Banco de Amsterdam]], o máis importante da época), depositadas en distintas cidades. O desmesurado enriquecemento do cardeal produciuse en menos de dez anos (1652-1661), suponse que sobre todo a base de especular cos fondos do Estado ou o valor das moedas, e coas grandes comisións obtidas a través de [[testaferro]]s sobre o aprovisionamento dos exércitos. O rei tardou tres días en aceptar formalmente a herdanza, mais ao pouco devolveuna aos seus herdeiros.<ref>P. Goubert, ''Mazarin'', París, 1990, cap. XIX; D. Dessert, ''Colbert, le serpent venimeux'', París, 2000, pp. 63-65. Para unha visión máis favorable ao cardenal, con discusión sobre a realidade da herdanza, véxase o [http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/hes_0752-5702_1990_num_9_4_1755 traballo de T. Yoshida (1990)].</ref> No seu testamento Mazarin ordenou tamén a creación do Colexio de Catro Nacións, que logo se converteu no [[Instituto de Francia]].
