Dende o comezo do [[século XVIII]], no que Aragón perde definitivamente a súa independencia política, a sensación dunha unidade ''nacional'' é considerada de diversos xeitos pola poboación aragonesa, aínda que en ningún intre déixanse de ter claras as características que forman o territorio e o pobo aragonés, froito da continuidade multisecular de Aragón como reino soberán.
Non obstante, non será até o [[século XX]], en [[1919]], quecando comezaráo anacionalismo apareceraragonés politicamentexorde unhaa visiónpartir dedas Aragónprimeiras deformulacións carácterdun nacionalistagrupo nasde páxinasinmigrantes dearagoneses en [[El EbroBarcelona]],<ref>{{cita aenciclopedia revista|url=http://www.enciclopedia-aragonesa.com/voz.asp?voz_id=1123&voz_id_origen=3745 da|título=Aragonesismo [[Unión|dataacceso=21 de Regionalistafebreiro de 2013 |enciclopedia=Gran Enciclopedia Aragonesa |cita=La emigración aragonesa, principalmente la de Barcelona]], jugaría un papel importante en el aragonesismo, dentro del que despoisconsolidarían seelementos chamaríaclaramente nacionalistas. }}</ref> os cales organizáronse arredor da [[Unión Aragonesista]], a agrupación da Xuventude Aragonesista de Cataluña e a revista ''El Ebro''. DeEsta entreúltima todosfoi osa seusprincipal nomes,referencia descollaríanhistórica dúasonde figuras:se expuxo o primeiro discurso aragonesista, liderado por [[Gaspar Torrente]] e por [[Julio Calvo Alfaro]].
