Músculo cardíaco: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Recuperando 3 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.8
m Reemplazos con Replacer: «estudios»
Liña 86:
O [[sincitio]] cardíaco é unha rede de cardiomiocitos individualizados conectados uns a outros por [[disco intercalar|discos intercalares]] que permiten unha rápida transmisión dos impulsos eléctricos a través da rede de células, facendo que funcionen como un sisncitio fisiolóxico que orixina a contracción coordinada do miocardio. Hai un '''sincitio atrial''' e un '''sincitio ventricular''' que están conectados por fibras cardíacas.<ref name="MoiniMoini2011">{{Cita libro|author1=Jahangir Moini|author2=Professor of Allied Health Everest University Indialantic Florida Jahangir Moini|title=Anatomy and Physiology for Health Professionals|url=http://books.google.com/books?id=Z-QTQh1Fg8wC&pg=PA213|date=4 April 2011|publisher=Jones & Bartlett Publishers|isbn=978-1-4496-3414-8|pages=213–}}</ref> A resistencia eléctrica nos discos intercalares é moi baixa, o que permite a libre difusión de ións. A facilidade do movemento de ións ao longo dos eixes de fibras do músculo cardíaco é tan grande que os potenciais de acción poden viaxar doadamente dunha célula cardíaca á seguinte, tendo que vencer só unha pequena resistencia. Ambos os sincitios obedecen a [[lei de todo ou nada]].<ref name="Khurana2005">{{Cita libro|author=Khurana|title=Textbook Of Medical Physiology|url=http://books.google.com/books?id=M6vviWpZ0LsC&pg=PA247|date=1 January 2005|publisher=Elsevier India|isbn=978-81-8147-850-4|pages=247}}</ref>
 
Os discos intercalares son estruturas adherentes complexas que conectan os cardiomiocitos a un sincitio electroquímico (nas fibras do músculo esquelético fórmase un sincitio multicelular durante o [[desenvolvemento embrionario]] dos mamíferos). Os discos son responsables principalmente da transmisión da forza durante a contracción muscular. Os discos intercalares constan de tres tipos de [[unión celular|unións celulares]], que son: [[unión adherente|unións adherentes]] que ancoran o filamento de actina, [[desmosoma]]s que ancoran [[filamento intermedio|filamentos intermedios]], e [[unión comunicante|unións comunicantes]]. Facilitan que os potrenciais de acción se propaguen polas células cardíacas ao permitir que pasen os ións dunha célula a outra, producindo a despolarización do músculo cardíaco. Porén, novos estudiosestudos de bioloxía molecular detallados cambiaron a idea tradicional da composición dos discos e mostraron inequivocamente que os discos intercalares constan na súa maior parte dunhas unións adherentes de tipo mixto denominadas áreas compostas (''[[area composita]]''), que representan unha mestura dos desmosomas típicos e de proteínas de ''[[fascia adhaerens]]'' (diferentes das ''[[zonula adhaerens]]'' que se observan en diversos [[epitelio]]s).<ref>{{Cita publicación periódica |author=Franke WW, Borrmann CM, Grund C, Pieperhoff S |title=The area composita of adhering junctions connecting heart muscle cells of vertebrates. I. Molecular definition in intercalated disks of cardiomyocytes by immunoelectron microscopy of desmosomal proteins |journal=[[European Journal of Cell Biology|Eur. J. Cell Biol.]] |volume=85 |issue=2 |pages=69–82 |date=February 2006 |pmid=16406610 |doi=10.1016/j.ejcb.2005.11.003 |url=http://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0171-9335(05)00196-2}}</ref><ref>{{Cita publicación periódica |author=Goossens S, Janssens B, Bonné S, ''et al.'' |title=A unique and specific interaction between alphaT-catenin and plakophilin-2 in the area composita, the mixed-type junctional structure of cardiac intercalated discs |journal=J. Cell. Sci. |volume=120 |issue=Pt 12 |pages=2126–36 |date=June 2007 |pmid=17535849 |doi=10.1242/jcs.004713 |url=http://jcs.biologists.org/cgi/pmidlookup?view=long&pmid=17535849 |apelidos= |data-acceso=30 de outubro de 2014 |data-arquivo=12 de setembro de 2019 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20190912215650/https://jcs.biologists.org/content/120/12/2126.long |url-morta=yes }}</ref><ref>{{Cita publicación periódica |author=Pieperhoff S, Barth M, Rickelt S, Franke WW |título=Desmosomes and Desmosomal Cadherin Function in Skin and Heart Diseases—Advancements in Basic and Clinical Research |editor=Mahoney MG, Müller EJ, Koch PJ |journal=Dermatol Res Pract |volume=2010 |year=2010 |pmid=20885972 |pmc=2946574 |doi=10.1155/2010/725647 |pages=1}}</ref> Este descubrimento pode ser importante para a comprensión das [[miocardiopatía]]s herdadas, como a [[miocardiopatía ventricular dereita arritmoxénica]]).
 
Vistos con [[microscopio óptico]], os discos intercalares parecen liñas delgadas, normalmente tinguidas de cor escura que separan as células musculares cardíacas adxacentes. Os discos intercalares discorren perpendicularmente á dirección das fibras musculares. Con microsopio electrónico, a traxectoria dos discos intercalares parece máis complexa. A baixos aumentos, poden parecer como unha estrutura enroscada densa aos electróns que cobre a zona onde se localiza a liña Z escura. A moitos aumentos, parecen aínda máis retortos, e en sección lonxitudinal presentan áreas lonxitudinais e transversais.<ref>[http://www.bu.edu/histology/p/22501loa.htm BUHistology image:22501loa] from Vaughan, Deborah (2002). A Learning System in Histology: CD-ROM and Guide. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-515173-2.</ref>