|
== Traxectoria ==
Cando tivo lugar o [[alzamentogolpe nacional]]de Estado do 18 de xullo de [[1936]], Albino atopábase na cidade vasca de [[Donostia]], e alí incorporouse ao exército da [[Segunda República española|República]], no cal ocupou os postos de [[capitán]], [[comandante]], [[tenente coronel]] e, posteriormente, no Exército Popular, exerceu de [[comisario político]], destacando pola súa defensa decidida da República. Foi neste período no que coñeceu a quen acabaría sendo a súa esposa ao cabo de dez anos, María Gómez Torres.
=== Exilio en Francia ===
Exiliado en [[Francia]] no [[1939]], Albino foi recluído no [[campo de concentración de [[ArgelésArgelès-sur-Mer]], xunto con outros moitos republicanos españois. Dende ese lugar, pasou á resistencia francesa, pero cando [[París]] foi tomada polos [[nazi]]s en xullo do [[1940]], foi novamente internado, desta vez en [[Mauthausen]], xunto con outros 7.000 españois, dos cales se calcula que o 2% eran galegos.{{cómpre referencia}}
=== Internamento en Mauthausen ===
== Correspondencia ==
Ao comezo do seu internamento en Argelés, enviou algunhas cartas á súa moza, María Gómez Torres, a través da [[Cruz Vermella]], que segundo o seu fillo a súa naiMaría acabou queimando. Dende entón, ela non volveu a saber nada del ata que o [[6 de agosto]] do [[1945]] recibiu unha carta de Albino na que lle informaba:
{{Cita|Pienso que te extrañará mucho recibir esta misiva mía tan tardía, pero la primera por la posibilidad (...) Después de cuatro años te escribo estas líneas, para que sepas solamente que aún vivo, y que vivo pensando en ti (...) en la lucha tan larga y dura que se me ha impuesto para vivir, no he olvidado, por ello, el recuerdo de un ser que me ha sido siempre querido (...)}}
== Vida posterior ==
Logo da súa liberación, volveu a [[Galicia]], onde se casou coa súa moza aos dous anos, residindo a parella na [[A Rúa|Rúa]]. O primeiro [[14 de abril]], que pasou de volta en Galicia, a [[Guardia Civil]] pasou afoi buscalo para recluílo no Cuartel, por mor de ser o aniversario da proclamación da Segunda República. Traballou estes anos coma empresario do chocolate, facéndose socio naquela época de [[Xosé Quiroga Suárez]]. No ano [[1966]] emigraron a [[Barcelona]]. Nos últimos anos da súa vida tentou que os Estados alemán e español o indemnizaran pola súa estadía no campo de concentración, petición que só respondeu [[Alemaña]].
== Notas ==
|
