María I de Inglaterra: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m Reemplazos con Replacer: «18 febreiro»
m Reemplazos con Replacer: «casouse»
Liña 63:
 
[[Ficheiro:Oath of allegiance.gif|miniatura|Manuscrito orixinal do xuramento da [[primeira Lei de Sucesión]] (1534), polo que María perdeu os seus dereitos dinásticos.]]
Desde 1531, María se enfermaba frecuentemente de menstruación irregular e depresión, aínda que non está claro se isto era causado polo estrés, a puberdade ou unha patoloxía subxacente.{{harvnp|Waller|2006|p=27}} Non se lle permitiu ver á súa nai, a quen Henrique VIII enviara a vivir lonxe da corte real.{{sfnm|Porter|2007|1p=76|Whitelock|2009|2p=48}} A principios de 1533, o seu pai casousecasou con [[Ana Bolena]] -quen estaba embarazada do seu próximo fillo- e, en maio, [[Thomas Cranmer]], [[arcebispo de Canterbury]], anulou formalmente o matrimonio de Henrique VIII con Catarina e validou o enlace con Ana.{{harvnp|Prescott|2003|p=50}} Henrique VIII rexeitou a autoridade papal e proclamouse [[xefe supremo da Igrexa de Inglaterra|xefe supremo]] da [[Igrexa de Inglaterra]]. Catarina foi degradada a princesa viúva de Gales -título que habería ter como viúva de Artur- e María foi considerada ilexítima. Será chamada «a dama María» en lugar do seu tratamento de alteza real e os seus dereitos na liña de sucesión [[primeira Lei de Sucesión|foron transferidos]] á súa media irmá recentemente nada, [[Isabel I de Inglaterra|Isabel]].{{sfnm|Porter|2007|1p=92|Prescott|2003|2p=53|Whitelock|2009|3pp=55-56}} A súa casa foi disolta{{sfnm|Loades|1997|1p=77|Porter|2007|2p=92|Prescott|2003|3p=62|Whitelock|2009|4p=57}} e as súas serventas -como a condesa de Salisbury- despedidas; en decembro de 1533, María foi integrada na casa de crianza de Isabel en [[Hatfield, Hertfordshire|Hatfield]].{{sfnm|Loades|1997|1p=78|Prescott|2003|2p=63|Whitelock|2009|3p=57}} Tamén foi abandonado un intento de casala con algún parente da súa madrasta.{{harvnp|Prescott|2003|p=47}}
 
María rexeitou firmemente recoñecer á súa madrasta como reina ou a Isabel como princesa, o que enfureceu aínda máis ao seu pai.{{sfnm|Porter|2007|1pp=97-101|Prescott|2003|2p=57|Whitelock|2009|3pp=55-69}} Baixo tensión e con restrición de movemento, María frecuentemente enfermaba, perdendo a súa louzanía, algo que o médico real William Butts atribuíu aos «malos tratos» recibidos.{{harvnp|Waller|2006|p=31}} Tamén porque tiña medo de que a envelenaran,{{harvnp|Prescott|2003|p=69}} xa que Ana a consideraba unha ameaza aos seus intereses.{{harvnp|Prescott|2003|p=83}} O [[embaixadores imperiais en Inglaterra|embaixador imperial]] [[Eustace Chapuys]] volveuse o seu conselleiro próximo e intercedeu, sen éxito, no seu nome na corte.{{sfnm|Loades|1997|1pp=84-85|Prescott|2003|2p=65}} A relación entre María e o seu pai empeorou; non se falaron durante tres anos. {{harvnp|Porter|2007|p=100}} Aínda que tanto ela como a súa nai estaban enfermas, a María negáronlle o permiso para visitar a Catarina.{{sfnm|Porter|2007|1pp=103-104|Whitelock|2009|2pp=67-69, 72}} Cando a súa nai morreu en 1536, María estaba «inconsolable»{{harvnp|Whitelock|2009|p=75|ps=Citando unha carta de Carlos I á súa esposa [[Sabela de Portugal, emperatriz do Sacro Imperio Romano-Xermánico|Isabel]].}} e insegura polo seu futuro.{{harvnp|Prescott|2003|p=86}} Catalina foi enterrada na [[catedral de Peterborough]]; despois disto, María pasou un tempo en reclusión voluntaria en [[Hunsdon]].{{sfnm|Porter|2007|1p=107|Whitelock|2009|2pp=76-77}}