Núcleo externo: Diferenzas entre revisións

O estudo das ondas sísmicas que se propagan polo interior da Terra permitiron a [[Richard Dixon Oldham|Richard Oldham]] <ref name="Oldham 1906">{{Cita publicación periódica|nome=Oldham |apelido=Richard Dixon |título=The constitution of the interior of the Earth as revealed by Earthquakes |revista=G.T. Geological Society of London |volume=62 |data=1906 |páxinas=459–486 }}</ref> propoñer a existencia dun núcleo central, máis denso, no interior da Terra. As [[ondas sísmicas|ondas sísmicas P]], primarias ou de compresión, refráctanse no límite entre o [[manto]] e o [[núcleo terrestre|núcleo]] situado a 2&nbsp;900&nbsp;km de profundidade, deixando unha "[[zona de sombra sísmica|zona de sombra]]" na superficie da Terra, na cal non se detectan nos sismógrafos as ondas P do [[terremoto]] estudado. Esta zoma de sombra está situada a unha distancia de 103° a 142° do [[epicentro]] do seísmo (ver figura). Esta [[descontinuidade sísmica]] denomínase [[descontinuidade de Gutenberg]], polo nome do sismólogo alemán [[Beno Gutenberg]], que descubriu esta interface en 1914.<ref>{{Cita publicación periódica | autor = B. Gutenberg| título = Über Erdbebenwellen VII A. Beobachtungen an Registrurungen von Fernbeben in Göttingen und Folgerungen über die Konstitution des Erdkörpers | revista = Nachr. Ges. Wiss. Göttingen Math. Physik. Kl. | páxinas = 166-218 | ano = 1914 }}</ref>