Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit: Diferenzas entre revisións

{{Título en cursiva}}'''''A obra de arte na época da súa reprodutibilidade técnica''''' (no orixinal alemán, ''Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit'') foi un ensaio publicado por primeira vez en 1936 e máis tarde reeditado en 1955, do crítico cultural, filósofo e sociólogo [[Walter Benjamin]], quen influíu nas áreas de Estudos Culturais, influencia dos medios, teoría da arquitectura <ref>''Brian Elliott, Benjamin para Arquitetos, Routledge, Londres,Elliot (2011.'')</ref> e historia da arte. O ensaio produciuse nun esforzo por describir unha teoría materialista da arte, que sería "útil para formular as demandas revolucionarias na política artística". Argumentou que, en ausencia de calquera valor ritual tradicional, a arte na época da reprodución mecánica basearíase inherentemente na práctica da política. <ref>''Walter Benjamin, A Obra de Arte na Era da sua Reprodutibilidade Técnica, 1936, capítulo IV.''</ref><nowiki> </nowiki>Para iso, o autor reflexionou sobre como a reprodutibilidade técnica provocou un deterioramento da "aura", que estaría ligada ao aquí e agora da obra de arte; a partir da chegada de tal reprodutibilidade técnica, o obxecto artístico acaba perdendo a súa "singularidade", "singularidade" e "autenticidade", e o seu valor de culto vese drasticamente alterado grazas á tecnoloxía industrial imperante. Neste escenario, ábrense as portas ao valor da exposición, onde o fundamental é distribuír copias e gañar cartos coa distribución da arte. <ref name="Walter Benjamin 1936">''Walter Benjamin, A Obra de Arte na Era da sua Reprodutibilidade Técnica, 1936, capítulo V.''</ref>

Para o autor, “a produción artística comeza con imaxes ao servizo da maxia. O importante, nestas imaxes, é que existan, non que se vexan ". <ref name="Walter Benjamin 1936">''Walter Benjamin, A Obra de Arte na Era da sua Reprodutibilidade Técnica, 1936, capítulo V.''</ref> Noutras palabras, en relación co "valor culto", a importancia dunha obra de arte baseábase na súa función ritual, antes máxica e logo relixiosa e, polo tanto, ligada á singularidade das obras de arte. Desde a chegada á reprodutibilidade técnica das formas simbólicas, estas obras acaban emancipándose da súa función ritual e, polo tanto, da súa existencia única, a súa "aura", e pasan a ser exhibidas e a estaren dispoñíbeis, alcanzando unha enorme escala de exposición.

O concepto de aura, apropiado por Benjamin, defínese como "unha figura singular, composta de elementos espaciais e temporais: a aparición única dunha cousa distante por moi perto que ela estea". <ref>''Walter Benjamin, A Obra de Arte na Era de sua Reprodutibilidade Técnica, 1936, capítulo III.''</ref> Este concepto comprende basicamente tres nocións relativas á obra de arte: orixinalidade, autenticidade e singularidade, que se corresponden con certos principios. En relación co principio de "aquí e agora", " ''[[hic et nunc]]'' ", considérase a presenza física e o lugar de orixe que garanten a singularidade da obra de arte, que tamén se relaciona coa súa duración material, a súa inserción na tradición e o seu testemuño histórico. Tamén está directamente ligada a unha idea relixiosa de aura, dando á obra de arte o carácter dun obxecto a ser adorado ou un ''obxecto de culto''. Noutras palabras, o concepto de aura refírese basicamente a unha existencia única da obra de arte; polo tanto, conclúese que non existe nunha reprodución.

== " ''A obra de arte na era da súa reprodutibilidade técnica"'' ==

[[Walter Benjamin]] non adopta un pensamento pesimista sobre o feito, senón unha postura de observador e o seu principal propósito é estudar as transformacións que está a pasar a sociedade a principios do século XX. Tales transformacións son o resultado dunha serie de cambios socioeconómicos, políticos e culturais que Europa experimentou no século XIX, onde a produción capitalista xunto co apoxeo do liberalismo máis as transformacións tecnolóxicas abriron as posibilidades para a aparición ou desenvolvemento de determinados medios de comunicación. Estes medios técnicos servirían máis tarde como expoñentes do mundo da arte, como o cine e a fotografía. Ambos desenvolveron as súas propias características ao longo dos seus procesos inventivos que abarcan o mundo comunicativo e o mundo da arte. Non obstante, Benjamin aborda no seu ensaio precisamente a veracidade do cine e a fotografía sendo considerados como obras de arte, xa que son o resultado dunha mentalidade capitalista en alza. <ref>''Walter Benjamin, A Obra de Arte na Era da sua Reprodutibilidade Técnica, 1936, capítulo IX''</ref> <ref>''Walter Benjamin, A Obra de Arte na Era da sua Reprodutibilidade Técnica, 1936, capítulo VI.''</ref> Benjamin fai unha comparación entre teatro e cinema, fotografía e pintura, de como se distorsionou a aura ao longo dos anos e como se perdeu a existencia parasitaria no ritual coa ideoloxía burguesa.

Benjamin establece, con ''A obra de arte na era da reprodución mecánica'', unha análise do cine e das imaxes que permite ver. Para el, o actor de cine perde a súa aura, o seu corpo é coma se fose utilizado polo aparello cinematográfico, e tórnase só unha imaxe sometida á mirada do público ou, segundo o define [[Rudolf Arnheim]], citado por Benjamin, nun simple accesorio .<ref>Cf. Arnheim, ''Der Film als Kunst'', (1932), ppp. 176-177.</ref> .

* [[Aura (arte)|Aura]]