Venres Santo: Diferenzas entre revisións

[[Ficheiro:Cristo_crucificado.jpg|200px|miniatura|Cristo Crucificado de [[Diego Velázquez]].]]

 

 

==Relato bíblico==

Segundo os relatos do Novo Testamento, o gardas do Templo, guiados por [[Xudas Iscariote]], arrestaron a Xesús nun terreo coñecido como [[Xetsemaní]] e Xudas recibiu en recompensa pola súa traizón trinta moedas de prata. Tras o arresto levaron a Xesús á casa de [[Anás]], sogro de [[Caifás]], o sumo sacerdote. Alí interrogárrono sen resultado e logo enviárono xunta Caifás, xulgándoo o [[Sanedrín]]. Eleváronse testemuños falsos contra el na procura dunha condena a morte sen resultado, e sen que Xesús retrucase; finalmente o sumo sacerdote preguntoulle directamente ser era o [[Mesías]], o fillo de Deus ao que Xesús respondeulle ambiguamente "Ti o dixeches. E dígovos máis: A partir de agora ides ver como o Fillo do Home senta á dereita do Todopoderoso e vén entre as nubes do ceo"<ref>Mateo 26:64</ref>. Daquela o Sanedrín concluíu que merecía a morte por [[blasflemia]]. Pedro que estaba sentado fóra, no patio, tamén negou tres veces aos alí congregados que fora un dos seus discípulos xusto como Xesús dixera.

 

Pola mañá entregaron a Xesús ao gobernador romano [[Poncio Pilato]] acusándoo de revolucionar ao pobo, opoñerse aos tributos ao César, e declarse Mesías e rei<ref>Lucas 23:1–2</ref>. Pilatos autorizou os líderes xudeus xulgar a Xesús segundo a súa propia lei e executar a sentenza, non obstante os líderes xudeus replicáronlle que non podían senteciar a morte<ref>Xoán 18:31</ref>.

 

[[Xosé de Arimatea]], home bo e honrado, conselleiro do Sanedrín pediulle o corpo de Xesús a Pilato<ref>Lucas 23:50–52</ref>, baixándoo da cruz , levouno envolto nunha saba ata un sepulcro cavado na rocha, as mulleres prepararon perfumes e bálsamos e como xa despuntaba o sábado foron descansar, conforme o mandado. O primeiro día da semana volveron o sepulcro e atoparon a lousa quitada e viron que o corpo de Xesús non estaba, aparecendo dous homes con vestidos resplandecentes que lles dixeron que Xesús resucitara recordándolles as palabras ditas en Galilea "que cumpría que entregasen ao Fillo do Home nas mans dos pescadores, que o crucificasen e que resucitase ao terceiro día"<ref>Lucas 24:7</ref>

 

[[Imaxe:St.Martin-Karfreitag36.JPG|miniatura|[[Crucifixo]] preparado para a súa veneración]]

 

 

 

A celebración da Paixón do Señor celébrase despois do mediodía, idealmente contra ás tres da tarde, pero por razóns pastorais pode atrasarse. O sacerdote e diácono van revestidos de cor vermella, antes de 1970 ían de negro agás na parte da comuñón, cando vestían de violeta<ref>[http://www.musicasacra.com/pdf/missale62.pdf Misal romano de 1962].</ref>, e antes de 1955 usábase sempre o negro<ref name="sanctamissa.org">{{Cita web |url=http://www.sanctamissa.org/EN/resources/missale-romanum-pdf.html |título=Misal romano de 1920 |data-acceso=18 de abril de 2014 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20200301085135/https://sanctamissa.org/en/resources/missale-romanum-pdf.html |dataarquivo=01 de marzo de 2020 |urlmorta=yes }}</ref>.

*: A '''Liturxia da palabra''', o clero e o diácono entran en completo silencio, sen canto ningún, e fan unha [[prostración]] completa, ou de se xulgar mellor axeóllanse e oran en silencio durante un certo tempo, logo o sacerdote, e ministros, diríxese á sede e di unha oración, á que segue a lectura de Isaías 52:13–53:12, Hebreos 4:14–16 e 5:7–9 e a historia da [[Paixón de Cristo]] segundo o [[Evanxeo de San Xoán]]. Esta parte da liturxia conclúe coas ''orationes sollemnes'', unha serie de oracións pola igrexa, o papa, polos ministros e os fieis, polos catecúmenos, pola unidade dos cristiáns, polos xudeus, polos que non cren en Cristo, polos que non cren en Deus, polos gobernantes ou polos que se atopan en padecemento.

*: A '''Solemne Adoración da Santa Cruz'''. Hai dúas formas de adoración, na primeira o sacerdote leva unha cruz ao altar, cuberta por un pano e acompañado por dous ministros que levan candeas accesas; o sacerdote descobre un pouco a parte superior elevándoa, cantando a invitación: "Mirade a árbore da Cruz onde estivo cravada a salvación do mundo. Vinde adorala", os fieis axeóllanse e adórana en silencio, logo o sacerdote descobre o brazo dereito da cruz repetíndose de novo o proceder anterior. Na segunda forma o sacerdote ou outro ministro vai ata a porta da igrexa, onde está a cruz descuberta, lévaa logo acompañado dos outros ministros con candeas van en procesión pola igrexa ata o presbiterio, e no medio da igrexa antes de subir ao presbiterio elévaa e canta a invitación "Mirade a árbore" ao que todos responden "Vinde adorala" axeollándose e adorándoa en silencio despois de cada unha das respostas. Deseguidoo sacerdote acompañado por dous ministros con candeas, leva a cruz ao comezo do presbiterio ou outro lugar apto, deixándoa alí ou entregándolla os ministros para que a sosteñan, unha vez que deixaron as candeas nas dúas beira da cruz. O sacerdote, ministros e fieis achéganse en procesión e adoran a cruz mediante unha xenuflexión ou bicándoa.

 

=== Viacrucis ===

==Igrexas orientais==

[[Ficheiro:Crucifixion by Theophanes the Cretan.jpg|miniatura|''Icona da Crucifixión'' do século XVI de [[Teófanes de Creta]]. Mosteiro de Stavronikita, [[Monte Athos]])]]

 

Non celebran a divina liturxia, agás cando coincide coa festa grande da [[Anunciación]], o 25 de marzo para as igrexas que seguen o tradicional [[calendario xuliano]] que corresponde ao 7 de abril do [[calendario gregoriano|gregoriano]]. Os sacerdotes levan vestimentas de cor negra e os ornamentos do altar póñense tamén negros, e así quedarán ata a divina liturxia do [[Sábado Santo|Sábado Grande]].