Henrique I de Inglaterra: Diferenzas entre revisións

Considerado polos seus contemporáneos como un gobernante severo pero efectivo, manipulou habilmente aos baróns ingleses e normandos. En Inglaterra inspirouse no sistema [[anglosaxóns|anglosaxón]] de xustiza, o goberno local e a tributación, pero tamén o fortaleceu con institucións adicionais, como o tesouro real e os [[xuíz|xuíces]] itinerantes. Normandía tamén se rexía cun sistema de xuíces e un tesouro público. Moitos dos funcionarios que manexaban o sistema de EnriqueHenrique eran «homes novos» con antecedentes escuros, en lugar de familias de alto status, que ascendían en rango como administradores. O rei alentou a reforma eclesiástica, pero viuse envolvido nunha grave disputa en 1101 co arcebispo [[Anselmo de Canterbury]], que se resolveu mediante un compromiso en 1105. Apoiou á [[Orde de Cluny]] e tivo un rol clave na selección do clero de Inglaterra e Normandía.

O seu único fillo varón e herdeiro lexítimo, [[GuillermoGuillerme Adelin]], afogouse no naufraxio do ''[[Barco Branco]]'' de 1120, poñendo en dúbida a sucesión real. Tomou unha segunda esposa, [[Adela de Lovaina|Adela]], coa esperanza de ter outro fillo, pero os seus plans fracasaron. En resposta, declarou á súa filla [[Matilde de Inglaterra|Matilde]] herdeira da Coroa e desposouna con [[Godofredo V de Anjou]]. A súa relación coa parella tensouse e estalou un conflito ao longo da fronteira co [[Ducado de Anjou|condado de Anjou]]. Morreu o [[1 de decembro]] de [[1135]] logo dunha semana de enfermidade. Malia os seus plans coa súa filla Matilde, foi sucedido polo seu sobriño [[Estevo I de Inglaterra|Estevo de Blois]], o que deu como resultado un período de [[guerra civil]], coñecido posteriormente como [[Anarquía inglesa|a Anarquía]].