Contrarrevolucionario: Diferenzas entre revisións

A palabra "contrarrevolucionario" referíase orixinalmente a pensadores que se opuxeron á [[Revolución Francesa]] de [[1789]], como [[Joseph de Maistre]], [[Louis de Bonald]] ou despois, [[Charles Maurras]], fundador do movemento monárquico de ''[[Action française]]''. A partir de entón, emprégase en Francia para describir movementos políticos que rexeitan o legado da Revolución de 1789, o que o historiador [[René Rémond]] denominou ''[[Lexitimismo (Francia)|lexitimistas]]'' . Así, os [[monarquismo|monárquicos]] que apoiaron o [[Antigo Réxime|antigo réxime]] despois da Revolución eran contrarrevolucionarios. Por exemplo, os participantes na [[Guerra da Vendée|sublevación da Vendée]] e as monarquías que puxeron fin ás distintas [[revolucións de 1848]]. O movemento monárquico contrarrevolucionario francés dos lexitimistas aínda existe, aínda que ten un número moi pequeno de seguidores. Estivo activo durante a suposta Revolución Nacional encarnada polo [[Francia de Vichy|réxime de Vichy]], que René Rémond non considera un réxime [[Fascismo|fascista]], senón un réxime contrarrevolucionario, cuxo lema era " ''Travail, Famille, Patrie'' " (traballo, familia, patria), substituíndo o lema republicano "''[[Liberté, égalité, fraternité]]"'' (liberdade, igualdade, fraternidade).

 

 

En [[Italia]], despois da conquista napoleónica a finais do [[século XVIII]], houbo contrarrevolucións en todas as [[República irmá|repúblicas irmás]] de [[Francia]]. O máis coñecido foi o sanfedismo, movemento reaccionario liderado polo cardeal [[Fabrizio Ruffo]], que revogou a [[República Partenopea]] e permitiu que a [[Casa de Borbón-Dúas Sicilias|dinastía dos Dúas Sicilias]] recuperase o trono do [[reino de Nápoles]]. Houbo un rexurdimento do fenómeno durante a segunda campaña italiana de Napoleón a principios do [[século XIX]]. Outro exemplo de contrarrevolución foi a sublevación campesiña no sur de Italia despois da [[Risorgimento|unificación do país]], promovida polo goberno dos [[Borbóns]] no exilio e os [[Estados Pontificios]]. A rebelión, tachada de bandoleirismo, acabou converténdose nunha cruenta guerra civil que durou polo menos dez anos.

As [[Aguias Negras]], as [[Autodefensas Unidas de Colombia]] e outros movementos [[paramilitares]] [[Colombia|colombianos]] tamén poden verse como contrarrevolucionarios. Estes grupos de [[Dereita política|dereita]] opóñense ás [[Forzas Armadas Revolucionarias de Colombia|FARC]] e outros movementos [[Loita de guerrillas|guerrilleiros]] de [[Esquerda política|esquerdas]].

 

 

== China ==