Historia Augusta: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 31:
== O problema de datación ==
[[Ficheiro:Hermann_Dessau.jpg|miniatura|Hermann Dessau, cuxo innovador traballo sobre a Historia Augusta levou á súa avaliación crítica no século XX]]
En 1776, Gibbon observara que había algo mal cos números e os nomes dos biógrafos imperiais e que isto xa fora recoñecido polos historiadores máis vellos que escribiran sobre ese tema.<ref group="nota">[[Gerardus Vossius]], quen publicou de ''Historicis Latinis'' en 1627, discutiu o problema da distribución dos distintos ''vitae'' entre os ''scriptores'', mais tamén os problemas sobre os autores por eles citados. [[Louis-Sébastien Le Nain de Tillemont]], que publicou ''Histoire des Empereurs et des autres Princes qui ont régné durant les six premiers Siècles de l'Eglise'' en 1690, denunciou as biografías como inútiles, cheas de contradicións e erros cronolóxicos.</ref><ref>Birley 1988 , p. 7</ref><ref>Magie 1921 , pp. xxx-xxxi</ref> Un claro exemplo foi a referencia do biógrafo "Lampridius" (que aparentemente escribía as súas biografías despois do 324) por "Vopiscus", que estaba destinado a escribir as súas biografías no 305-6.<ref>Birley 1988, p. 11</ref> Entón, en 1889, Hermann Dessau, que se preocupou cada vez máis polo gran número de termos anacrónicos, o vocabulario do latín vulgar e, especialmente, a serie de nomes propios obviamente falsos na obra, propuxo que os seis autores fosen todos personae ficticios e que a obra foi composta de feito por un único autor a finais do século IV, probablemente no reinado de Teodosio I.<ref>Magie 1921, p. XXXII</ref><ref>Syme 1971, p. 1</ref> Entre as súas probas xustificativas atopábase que a vida de [[Septimio Severo]] parecía facer uso dunha pasaxe do historiador de mediados do século IV
'''Nos anos sesenta e''' setenta, con todo, os argumentos orixinais de Dessau recibiron unha poderosa reformulación e expansión de Sir Ronald Syme, que dedicou tres libros ao tema e estaba preparado para datar a redacción da obra de preto na rexión do 395 d.C. Outros estudos recentes tamén mostran moito consistencia do estilo, e a maioría dos eruditos aceptan agora a teoría dun único autor de identidade descoñecida, escribindo despois do 395. Aínda que se cría que a Historia Augusta non facía referencia a ningún material da historia de Ammianus Marcelino, que rematou antes do 391 e que abrangue no mesmo período, agora demostrouse que non é así, e que a Historia Augusta fai de feito referencia á historia de Ammianus.{{Sfn|Rohrbacher|2016|p=20}}
Non todos os eruditos aceptaron a teoría dun falsificador que traballa nas últimas décadas do século IV ou principios do V. Arnaldo Momigliano e A. H. M. Jones foron os críticos máis importantes do século XX sobre a teoría de Dessau-Syme entre os eruditos de fala inglesa. Momigliano, resumindo a literatura de Dessau ata 1954, definiu a cuestión como "res iudicanda" (é dicir, "un asunto por decidir") e non como "res iudicata" ("un asunto que se decidiu"). Momigliano revisou todos os libros publicados sobre o tema por Sir Ronald Syme e proporcionou argumentos contrarios á maioría, se non a todos os argumentos de Syme. Por exemplo, a referencia na vida de Probus sobre os descendentes do emperador que se tomou para referirse a Sextus Claudius Petronius Probus (cónsul no 371) e á súa familia pode, en opinión de Momigliano, referirse igualmente aos membros anteriores da familia , que foi destacado ao longo do século IV, como Petronius Probinus (cónsul no 341) e Petronius Probianus (cónsul no 322). A opinión de Momigliano era que non había probas suficientes para desestimar unha data de composición de principios do século IV, e que calquera anacronismo posconstantiniano podería ser explicado por un editor que traballase sobre o material máis tarde, quizais durante os reinados de Constancio II ou Xuliano..{{Sfn|Momigliano|1954}}
| |||