ELISA: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Recuperando 3 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.8 |
Sen resumo de edición |
||
Liña 9:
Nesta técnica os antíxenos dunha mostra son unidos a unha superficie. Despois, aplícase un anticorpo sobre a superficie para que se una ao antíxeno. Este anticorpo está ligado a un encima, e, no paso final, engádese unha substancia que contén o [[substrato encimático|substrato]] do encima. A reaccion que se produce orixina un sinal detectable, xeralmente un cambio de cor no substrato.
A realización dun ELISA implica normalmente utilizar polo menos un anticorpo con especificidade para un determinado antíxeno. A mostra que contén unha cantidade indeterminada de antíxeno é inmobilizada sobre un soporte sólido (xeralmente unha [[placa
Hai que sinalar, que coa técnica ELISA poden realizarse tamén outras formas de [[ensaios de unión de ligandos]] e non só ''inmuno''ensaios, aínda que o nome leva o termo orixinal "immuno" debido ao uso común e á historia do desenvolvemento deste método. A técnica require esencialmente un axente ligante calquera que poida ser inmobilizado na fase sólida xunto cun axente de detección que se una especificamente e usa un encima para xerar un sinal que poida ser identificado axeitadamente. Entre lavado e lavado, só o [[ligando]] e a molécula á que se une especificamente permanecen unidos ou "inmunoadsorbidos" polas interaccións antíxeno-anticorpo á fase sólida, mentres que os compoñentes non específicos ou non unidos son arrastrados polo lavado. A diferenza doutros formatos de ensaios de ''laboratorio húmido'' espectrofotométricos no que pode reutilizarse o mesmo pozo de reacción (por exemplo unha cubeta) despois do lavado, as placas de ELISA teñen os produtos inmunoadsorbidos sobre a fase sólida, que é parte da placa, polo que non son facilmente reutilizables.
|