ELISA: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Recuperando 3 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.8
Miguelferig (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 9:
Nesta técnica os antíxenos dunha mostra son unidos a unha superficie. Despois, aplícase un anticorpo sobre a superficie para que se una ao antíxeno. Este anticorpo está ligado a un encima, e, no paso final, engádese unha substancia que contén o [[substrato encimático|substrato]] do encima. A reaccion que se produce orixina un sinal detectable, xeralmente un cambio de cor no substrato.
 
A realización dun ELISA implica normalmente utilizar polo menos un anticorpo con especificidade para un determinado antíxeno. A mostra que contén unha cantidade indeterminada de antíxeno é inmobilizada sobre un soporte sólido (xeralmente unha [[placa microtitradoramicrotituladora]] de [[polistireno]]) que pode ser capturado non especificamente (por medio de [[adsorción]] á superficie) ou ben especificamente (por medio de captura por outro anticorpo específico do mesmo antíxeno, nun ELISA "sandwich"). Unha vez que o antíxeno é inmobilizado, engádese o anticorpo de detección, formando un complexo co antíxeno. O anticorpo de detección pode estar enlazado [[covalente]]mente a un [[encima]], ou pode el mesmo ser detectado por un [[anticorpo secundario]], que está enlazado a un encima por [[bioconxugación]]. Entre un paso e o seguinte, a placa é normalmente lavada cunha solución [[deterxente]] suave para eliminar calquera [[proteína]] ou anticorpo que non se unira especificamente. Despois do último paso de lavado, a placa revélase engadindo un substrato encimático para producir un sinal visibe, que indica a cantidade de antíxeno na mostra.
 
Hai que sinalar, que coa técnica ELISA poden realizarse tamén outras formas de [[ensaios de unión de ligandos]] e non só ''inmuno''ensaios, aínda que o nome leva o termo orixinal "immuno" debido ao uso común e á historia do desenvolvemento deste método. A técnica require esencialmente un axente ligante calquera que poida ser inmobilizado na fase sólida xunto cun axente de detección que se una especificamente e usa un encima para xerar un sinal que poida ser identificado axeitadamente. Entre lavado e lavado, só o [[ligando]] e a molécula á que se une especificamente permanecen unidos ou "inmunoadsorbidos" polas interaccións antíxeno-anticorpo á fase sólida, mentres que os compoñentes non específicos ou non unidos son arrastrados polo lavado. A diferenza doutros formatos de ensaios de ''laboratorio húmido'' espectrofotométricos no que pode reutilizarse o mesmo pozo de reacción (por exemplo unha cubeta) despois do lavado, as placas de ELISA teñen os produtos inmunoadsorbidos sobre a fase sólida, que é parte da placa, polo que non son facilmente reutilizables.