Evolución da reprodución sexual: Diferenzas entre revisións

Parece que o ciclo sexual se mantén porque mellora a calidade da proxenie ([[fitness (bioloxía)|fitness ou aptitude]]), a pesar de reducir o número total da descendencia (o ''dobre custo do sexo''). Para que sexa evolutivamente vantaxosvantaxes debe estar asociada cun aumento significativo da aptitude da descendencia. Unha das explicacións máis aceptadas para a vantaxe do sexo baséase na ''creación de [[variabilidade xenética]]''. Hai tres razóns posibles que poden dar conta disto. Primeiro, a reprodución sexual pode xuntar [[mutación]]s que son beneficiosas nun mesmo individuo (''o sexo axuda na difusión de caracteres vantaxosos''). Segundo, o sexo actúa xuntando mutacións prexudiciais para crear individuos cunha fitness moi baixa que son eliminados da poboación (''o sexo axuda a eliminar os xenes prexudiciais''). Por último, o sexo crea novas ''combinacións'' de [[xene]]s que poden ser más aptas que as existentes anteriormente, ou que simplemente producen unha menor competitividade entre os parentes.

O pensamientopensamento filosófico científico sobre o problema pode remontarse ata [[Erasmus Darwin]] no [[século XVIII]]; tamén aparece nos escritos de [[Aristóteles]]. O tema retomouno no [[século XIX]] [[August Weismann]], que comprendeu que o propósito do sexo era xerar variabilidade xenética, tal e como se detalla abaixo.

<blockquote>"Aínda que foi popular, agora a hipótese da ribeira enmarañada parece afrontar moitos problemas, e os seus anteriores defensores están diminuíndo. A teoría predí un maior interese no sexo entre os animais que producen moitas proles pequenas que compiten entre si. En realidade, o sexo está asociado invariablemente con organismos que producen pouca prole de gran tamaño, mentres que os organismos que producen proles pequenas con frecuencia realizan a partenoxénese [reprodución asexual]. Ademais, a evidencia dos fósiles suxieresuxire que as especies pasan por vastos períodos de tempo [xeolóxico] sen cambiar moito."</blockquote>

O sexo podería ser un método polo cal se crean xenotipos novidosos. Como o sexo combina os xenes de dous individuos, as poboacións con reprodución sexual poden combinar máis doadmentedoadamente os xenes vantaxosos que as poboacións asexuais. Se nunha poboación sexual aparecen dous [[alelo]]s vantaxosos distintos en diferentes [[loci]] dun [[cromosoma]] e en distintos membros dunha poboación, pode orixinarse en poucas [[xeración]]s un cromosoma que conteña os dous alelos vantaxosos por [[Recombinación xenética|recombinación]]. Porén, se aparecen eses mesmos alelos en distintos membros dunha poboación asexual, a única maneira de que un cromosoma poida incorporar o outro alelo é que sufra a mesma [[mutación]] de maneira independente, algo que podería tardar moito máis.

Os defensores destas teorías responden ao argumento do equilibrio que os individuos producidos por reprodución sexual e asexual poden tamén diferir noutros aspectos, o que pode influír na persistencia da sexualidade. Por exemplo, nos [[cladóceros]], a descendencia sexual forma ovos con maior capacidedecapacidade de sobrevivir en inverno.

Noutras palabras, igual que RaínaRaíña Vermella de [[Lewis Carroll]], os hóspedes sexuais adáptanse continuamente para adiantarse aos seus parasitos.

Esta hipótese propúxoa [[Alexei Kondrashov]], e ás veces coñécese como ''hipótese da mutación determinista''.<ref name="kondrashov" /> Asume que a maioría das mutacións prexudiciais son só lixeiramente prexudiciais, e afectan ao individuo de maneira que cada mutación adicional ten un efecto cada vez maior sobre a fitness do organismo. Esta relación entre o número de mutacións e a fitness coécesecoñécese como ''epistase sinérxica''.

Kondrashov afirma que a natureza lixeiramente prerxudicialprexudicial das mutacións implica que a poboación tenderá a estar composta por individuos cun pequeno número de mutacións. O sexo actuará [[recombinación xenética|recombinando]] estes xenotipos, creando individuos con menos mutacións e individuos con máis mutacións, e como existe unha gran desvantaxe selectiva contra os individuos con moitas mutacións, estes individuos elimínanse da poboación. En esencia, o sexo compartimenta as mutacións prexudiciais.

[[Ilan Eshel]] suxeriu que o sexo evita que a evolución vaia demasiado rápido. Suxire que a [[recombinación]] rompe as combinacións favorables de xenes máis a miúdo do que as crea, e o sexo mantense porque asegura a selección a máis longo prazo que nas poboacionespoboacións asexuais; por tanto, os cambios a curto prazo afectan menos a poboación. Esta explicación non ten moita aceptación, xa que os seus supostos son moi restritivos.

Segundo a [[hipótese fagotrófica]], a perda da [[parede celular]] que permitiu a [[fagocitose]] tamén podería ter permitido a reprodución sexual moi temperanmentetemperá na historia da [[evolución biolóxica]], xa que non se teñen rexistros de que existiran [[eucarionte]]s primitivos asexuais. O [[citoesqueleto]], os [[motor molecular|motores moleculares]] e o [[sistema de endomembranas]] tamén facilitan a [[reprodución sexual]]. É así como a reprodución sexual evolucionou ata o proceso que é hoxe, é dicir, [[meiose]] seguida de fertilización; e nos eucariontes máis primitivos que existen na actualidade, os [[protista]]s, prodúcense [[gameto]]s (o produto da meiose).

Entre os protistas, a fusión de células está relativamente estendida; e a maioría teñen tamén fusión nuclear e meiose, mentres que outros, denominados [[agamia|agámicos]], non as teñen, por exemplo, o [[cercozoa|cercozoo]] ''[[Chlorarachnion]]'' e a [[haptófita]] ''[[Reticulosphaera]]''. A partir disto postulouse que a fusión de células puido terse desenvolvido sen que o obxectivo orixinal fose a reprodución sexual. Por exemplo, os [[plasmodio]]s, grandes células multinucledas que se orixinan nos [[mofoso mucilaxinosos]], teñen como obxectivo a busca de alimento. Unha fusión nuclear accidental ou un fallo na [[mitose]] orixinarñíanorixinarían un [[núcleo celular|núcleo]] [[poliploide]]; por iso se cree que a meiose podería terse desenvolvido como un mecanismo para reparar estes erros; xa que os organismos necesitan replicar o seu material xenético de maneira eficaz e fiable. Desta forma, puido haber orixinalmente unha fase intermedia con fusión de células e meiose pero sen fusión nuclear. Deste modo, a necesidade de reparar os danos xenéticos é unha das teorías principais que explican a orixe da reprodución sexual. Igualmente os individuos [[diploide]]s poden reparar unha sección mutada do seu ADN mediante a [[recombinación xenética]], xa que hai dúas copias do xene na célula, e suponse que unha delas permanece sen danos. Por outro lado, unha mutación nun individuo [[haploide]] ten máis probabilidade de persistir, xa que a maquinaria de [[reparación do ADN]] non ten maneira de saber cal era a secuencia orixinal sen danos.<ref name="dna-repair">{{cita publicación| autor= Bernstein H, Byerly H, Hopf F, Michod R | título= Origin of sex. | revista= J Theor Biol | volume= 110 | número= 3 | páxinas= 323-51 | ano= 1984 | id = PMID 6209512}}</ref> A forma máis primitiva de sexo puido ser un organismo con ADN danado que replicase unha febra intacta dun organismo similar para repararse a si mesmo.<ref name="tatiana">{{cita libro|autor=Olivia Judson|título=Dr. Tatiana's sex advice to all creation|url=https://archive.org/details/drtatianassexadv00juds|editorial=Metropolitan Books|localidade=New York|ano=2002|id=ISBN 0-8050-6331-5|páxinas=[https://archive.org/details/drtatianassexadv00juds/page/233 233]-4}}</ref>