109.158
edicións
m
Arranxiños
m (Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores)) |
m (Arranxiños) |
||
|
O termo ''sánscrito'' designa máis un conxunto de linguas saídas dunha lingua nai estendida no tempo e no espazo ca unha lingua única. O seu nome, ''saṃskr̥tam'', que significa "rematado" (ver máis abaixo), é bastante recente; a lingua durante séculos foi chamada simplemente ''vāc'' ou ''śabda'', « a palabra, a lingua », pois o sánscrito era sentido como a única lingua posíbel; algunhas designacións metafóricas, como ''gīrvāṇabhāṣā'', «lingua dos deuses », remarcan ben o seu carácter relixioso.
O primeiro senso de ''sánscrito'' é o de "indoario antigo", lingua nai que está na orixe de multitude de dialectos, e lingua irmá do iranio antigo (ou [[avéstico]]) co que está moi relacionado. De acordo con documentos atopados no país dos [[hitita]]s e redactados [[hitita|nesta outra lingua indoeuropea]], que incluían algúns nomes indoiranios, é posíbel determinar que unha forma do [[linguas indoiranias|indoiranio]] era falada no século XIV a.C.. A forma máis antiga de sánscrito testemuñada de maneira máis tanxíbel é chamado ''[[védico]]'': é a lingua na que están redactados os ''[[Vedas]]'', entre os cales está o ''[[
* numerosas formas paralelas e irregularidades, que o sánscrito clásico ha nivelar;
| |||