Duesenberg: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Fendetestas (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Fendetestas (conversa | contribucións)
Liña 87:
[[Ficheiro:Model J engine.JPG | thumb | dereita | Motor Modelo J]]
 
O modelo J [[8 en liña]] baseábase nos exitosos motores de carreiras da compañía dos anos vinte; deseñados por Duesenberg, fabricados por [[Lycoming Engines | Lycoming]],<ref>{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=y4-T0gmBqH0C&q=Vintage%20Cars%20%20Craig%20Cheetham&pg=PA73 |first= Craig | last= Cheetham | title=Vintage Cars | year= 2004 | page= 73 |isbn= 9780760325728 |access-date=2010-11-23}}</ref> outra empresa propiedade de Cord. De forma non sobrealimentada, os oito producironcilindros unproducían impresionanteuns impresionantes (para o período) {{convert|265|hp}},<ref name="Kimes 1996"/> axudado por un dobre arbore de levas en cabeza e catro válvulas por cilindro.<ref>{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=y4-T0gmBqH0C&q=Vintage%20Cars%20%20Craig%20Cheetham&pg=PA72 | first= Craig | last= Cheetham | title=Vintage Cars | year= 2004 | page= 72 | isbn= 9780760325728 |access-date=2010-11-23}}</ref> O modelo J era capaz dunha velocidade máxima de 192 km/h, e 151 km/h en segunda marcha. Outros coches presentaban motores de maior cilindrada, pero ningún superaba a súa potencia. Tamén foi o automóbil americano máis rápido e caro do mercado.
 
Como era costume entre as marcas de automóbiles de luxo, só se amosaban o chasis e o motor, xa que o interior e a carrozaría do automóbil dependian do carroceiro, segundo as especificacións do propietario. O chasis da maioría dos modelos J era o mesmo, así como o estilo de elementos como defensas, faros, radiador, capó e panel de instrumentos.<ref name="svPzoud4n_MC (Spring 1966) p. 372">[[#Buehrig|Buehrig, Gordon M., "I remember the Duesenberg"]], ''Automobile Quarterly'', p. 372</ref>
Liña 93:
As carrocerías de Duesenberg procedían tanto dos Estados Unidos como de Europa, e os coches acabados eran algúns dos coches máis grandes, grandiosos, fermosos e elegantes xamais creados. Aproximadamente a metade dos Modelos J construídos por Duesenberg tiñan carrozarías elaboradas polo deseñador principal da compañía, [[Gordon Buehrig]].<ref name="svPzoud4n_MC (Spring 1966) p. 372"/> O resto foron de carroceiros independientes dos [[Estados Unidos]], como [[Derham Body Company | Derham]], [[Holbrook Company | Holbrook]], [[John B Judkins Company | Judkins]],<ref>{{cite web|last=Melissen|first=Wouter|title=Duesenberg J Judkins Fixed-Top Coupe|url=http://www.ultimatecarpage.com/car/2177/Duesenberg-J-Judkins-Fixed-Top-Coupe.html|work=www.ultimatecarpage.com|access-date=26 de decembro de 2012}}</ref> [[LeBaron Incorporated | LeBaron]], [[Walter M Murphy Company | Murphy]], [[Rollston]] (máis tarde renomeado Rollson), [[Walker Body Company | Walker]], [[Weymann Fabric Bodies | Weymann]], e [[Willoughby Company | Willoughby]], e dos carroceiros europeos Fernandez et Darrin, [[Franay]], [[J Gurney Nutting & Co Limited | Gurney Nutting]], [[Saoutchik]], etc. <ref name= "auto.howstuffworks.com" /> Non obstante, outras sucursais de Duesenberg fabricaron outras carreiras en [[Chicago]], Nova York, Los Ángeles, [[Filadelfia]], [[Florida]] e [[Denver]] , así como por concesionarios máis pequenos. Para as carrozarías propias, Duesenberg usou o nome de La Grande.
 
O chasis custou 8.500 [[dólares dos Estados Unidos |dolares]] e 9.500 dólares despois de 1932; o modelo base completadocompleto custaba entre 13.000 e 19.000 dólares (dous dos J de carrozaría americana alcanzaron os 25.000 dólares.<ref name = "Pzoud4n_MC 1966 p. 367"> [[# Wolff | Wolff]], p. 367 </ref>), no momento no que un médico promedio nos Estados Unidos gañaba menos de 3.000 dólares ao ano.{{cita necesaria | data = decembro de 2015}} Non hai datos relativos aos prezos que cobran os carroceiros de luxo en Europa, pero é razoable asumir o prezo de venda final dos produtos montados no custoso chasis importado eran considerablemente superiores aos seus homólogos de fabricación americana.<ref name = "Pzoud4n_MC 1966 p. 367" />
 
O J estaba dispoñible en dúas versións de chasis cunha distancia entre eixes diferente; un longo (de 3´90 m.) <ref name= "Kimes 1996" /> e outro curto (aproximadamente 3´60 m.). Tamén houbo outros tamaños especiais, como os dous únicos SSJ cunha distancia entre eixes acurtada a 3´18 m.} e un par de coches coa distancia entre eixes estendida a 4 m. e máis.
 
O taboleiro incluía luces que lembraban ao condutor que había que cambiar o aceite ou que se debería inspeccionar a batería.<ref>{{cite web| url= http://www.conceptcarz.com/vehicle/z13338/Duesenberg-Model-SJN.aspx |title=1935 Duesenberg Model SJN Images, Information and History |publisher=Conceptcarz.com |access-date=2012-04-06}}</ref>
 
Realizáronse unha serie de pequenas modificacións durante a vida da produción, pero a maior parte do deseño permaneceu igual ata que a fábrica pechou en 1937. O primeiro en desaparecer foi a caixa de cambios de catro velocidades, que era incapaz de aguantar a potencia do motor. Substituíus por unha caixa de cambios de tres velocidades non sincronizada, que se montou en todos os Duesenbergs posteriores. A diferenza de case todos os fabricantes norteamericanos, Duesenberg non cambiou a unha caixa de cambios totalmente sincronizada a mediados dos anos 30, o que dificultou a condución do modelo J e que quedara obsoleto. En 1937 o chasis e a caixa de cambios eran antigos en comparación coa competencia..<ref name="ultimatecarpage.com">{{cite web| url= http://www.ultimatecarpage.com/car/1833/Duesenberg-SSJ-LaGrande-Roadster.html |first= Wouter |last= Melissen | title=Duesenberg SSJ LaGrande Roadster |year= 2004 |publisher=Ultimatecarpage.com |access-date=2010-11-23}}</ref>
 
Respecto a este modelo, cómpre subliñar que a maioría deles (motor e chasis) fabricáronse en 1929 e 1930, pero debido á Depresión, o alto prezo e outros factores, vendéronse nos anos seguintes. O ano no que se carrozou úsase para datar un J particular, aínda que o chasis fabricouse en anos anteriores.
 
[[Ficheiro:Duesenberg Convertible SJ LA Grand Dual-Cowl Phaeton 1935.jpg|right|thumb|1935 SJ LaGrande Dual-Cowl Phaeton]]
 
A versión sobrealimentada, a miúdo chamada SJ, era capaz de alcanzar os 167 km/h en segunda marcha e ter unha velocidade máxima de 217-225 km/h en terceira marcha. De cero a - 100 km/h ao redor de oito segundos e de 0 a 161 km/h en 17 segundos para o SJ a pesar das transmisións non sincronizadas, nun momento no que incluso os mellores coches da época non tiñan probabilidade de alcanzar 161 km/h. Os Duesenberg pesaban polo xeral arredor de dúas toneladas e media e ata tres toneladas non era algo inusual, tendo en conta a ampla gama de carrozarías personalizadoa dispoñibles. A distancia entre eixes era 362 cm..<ref>{{cite book|title=Ultimate American Cars|year=2006|publisher=Amber Books Ltd.|isbn=0-7603-2570-7|editor=Craig Cheetham}}</ref>
 
Unha rara versión do modelo J sobrealimentada, con {{convert | 320 | hp | kW | 0 | abbr = on}} tamén creouna Fred Duesenberg. <Ref name = "Pzoud4n_MC 1966 p. 367" /> e presentouse en maio de 1932, só se construíron 36 unidades. Os modelos de carrozaría especial, como o último chasis "[[Mormon Meteor]]", alcanzaron unha velocidade media superior a 217 km/h <ref> [[# Cheetham | Cheetham, Craig, ''Vintage Cars'']], p.77 </ref> e un promedio superior a 245 km/h en [[Bonneville Salt Flats]], [[Utah]]. O sobrealimentador do SJ estaba situado xunto ao motor, para deixarlle espazo, os tubos de escape estaban engurrados para que se puidesen dobrar facilmente e estenderse polo panel lateral do capó. Estes coches sobrealimentados pódense recoñecer por estes brillantes tubos arrugados, que Cord rexistrou como marca rexistrada e que se usaron nos seus outros coches sobrealimentados de Cord e Auburn.
 
Fred Duesenberg morreu de [[pneumonía]] o 26 de xullo de 1932, como consecuencia das feridas sufridas nun accidente automovilístico no que conducía un descapotable SJ con carrozaría de Murphy. <ref> [[#Wolff | Wolff]], p. 368 </ref> O seu irmán, Augie, asumiu as funcións de Fred como enxeñeiro xefe e [[Harold T. Ames]] converteuse en presidente de Duesenberg, Inc.
 
O SSJ é moi similar á versión SJ, pero con preto de {{converter | 400 | hp | kW | 0 | abbr = on}}. {{Cita necesaria | data = maio 2015}} Os dous únicos exemplares construíronse en 1935, os SSJ Speedsters lucían unha carrozaría lixeira e convertible producida por Central Manufacturing Company, unha filial de Auburn en [[Connersville, Indiana]].<ref>{{cite web|author=Auto Editors of Consumer Guide |url=http://auto.howstuffworks.com/1936-Duesenberg-SSJ-Speedster.htm |title=Duesenberg SSJ Speedster | work= Howstuffworks.com |access-date=2010-11-23}}</ref> Un deles pertencía ao actor [[Gary Cooper]], o outro foi prestado pola compañía ao actor [[Clark Gable]], que xa posuía un Duesenberg J. <ref name= "ultimatecarpage.com" /> A inscrición SSJ (o mesmo ocorre con SJ) nunca foi empregada oficialmente pola compañía, pero acabou sendo usada habitualmente entre os amantes do coche. O segundo "S" significa "distancia entre eixes curta" xa que os dous SSJ son os únicos Duesenberg que teñen un chasis coa distancia entre eixes acurtada a 3200 mm.. O motor {{convert | 420 | cid | l | 1 | abbr = on}} de oito en liña modelos dos dous modelos SSJ está equipado con dous carburadores especiais e portos de entrada dunha forma especial chamada "bocina de carneiro", que se usou tamén noutros SJ. A diferenza do porto normal, o "corno de carneiro" está composto por dous cornos, dividíndose cada un deles en dous..<ref name="cromoclassico.com">{{cite web |author=Liquid Diamond, info@liquiddiamond.it |url=http://www.cromoclassico.com/eng/duesenberg.html |title=The American Dream. Duesenberg J-SJ |publisher=Cromoclassico.com |access-date=2010-11-23 |archive-url=https://www.webcitation.org/69rvQhejH?url=http://www.cromoclassico.com/eng/duesenberg.html |archive-date=12 de agosto de 2012}}</ref> Na parte traseira, o SSJ presentaba un pneumático de reposto externo e luces traseiras redondas "de estilo posterior" máis pequenas. Os tubos de escape externos que saían do capó indicaban que era a versión "sobrealimentada", pero tamén eran opcionais nos modelos J.
 
Hai outra versión do modelo J coñecida como Duesenberg JN (un nome nunca empregado pola compañía). Todos os JN vendéronse con carrozaría de [[Rollston]] e só producíronse dez en 1935.<ref>{{cite web|url=http://www.deloreanmotorcar.com/dues/JN.htm |first=Robert S. |last= Rodgers |title= The End of the Line – The Duesenberg JN | year= 2010 |publisher=Deloreanmotorcar.com |access-date=2010-11-23}}</ref> Nun intento de dar un aspecto máis moderno a un deseño envellecido, o JN equipouse con pequenas rodas de 43 cm. de diámetro (fronte aos 48 cm.), gardabarros con faldóns, luces traseiras en forma de bala e carrozarías fixadas nos raís do chasis para dar unha apariencia máis baixa. A caixa da batería e a caixa de ferramentas redeseñáronse lixeiramente para que as portas poideran pecharse sobre o marco. Os JN sobrecargados obtiveron a designación lóxica SJN.<ref>{{cite web|url= http://auto.howstuffworks.com/duesenberg-cars2.htm |author= Auto Editors of Consumer Guide |title= How Duesenberg Cars work: Duesenberg Model SJ, Model JN, Model SJN | work=Howstuffworks.com | date=2007-06-13 |access-date=2010-11-23}}</ref>
[[Ficheiro:Martin Auto Museum-1930 Duesenberg Boattail Speedster.jpg|225px|thumb| O Duesenberg Boattail Speedster de 1930 que pertencía ao gangster [[John Factor]], un socio de [[Al Capone]], exposto no [[Martin Auto Museum]]]]
 
==Notas==
<references group="note"/>