Glauco (fillo de Sísifo): Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Lameiro (conversa | contribucións)
máIS
Lameiro (conversa | contribucións)
máis
Liña 5:
Casou coa filla de [[Niso (fillo de Pandión II)|Niso]], [[Eurímede]] <ref>Segundo Pseudo-Apolodoro: ''Biblioteca mitológica'' I, 9, 3.</ref> ou [[Eurínome (filla de Niso)|Eurínome]] <ref>Segundo Hixino: ''Fábulas'' 157.</ref>, e tivo un fillo, o heroe [[Belerofonte]], que as tradicións consideran realmente fillo de [[Poseidón]] con Eurínome. De feito, Poseidón preotexía a Belerofonte: cando este volvía de matar a [[Quimera (mitoloxía)|Quimera]] para presentarse a [[Ióbates]], este tendeulle unha trampa con intención de matalo, e para protexelo, Poseidón mandou grandes ondas que avanzaban tras el e asolagaron a chaira fronte ó palacio.
 
A sona de Glauco corresponde co momento e a forma da súa morte. Glauco fora vencido por [[Iolao]], fillo de [[Íficles]], nunha carreira de carros durante uns xogos fúnebres en honor a [[Pelias]]. Segundo [[Esquilo]], puido morrer nun accidente da suasúa [[cuadriga]] durante a carreira ou durante o regreso a casa. Pero segundo outras tradicións, as [[cabalo|eguas]] volvéronse rabiosas trala carreira, ben Glauco abeberou as eguas nunha fonte que resultou ser máxica, ben porque [[Afrodita]] as enfureceu como castigo a Glauco porque non as permitía aparearse, para que así fosen máis veloces; tamén se di que as alimentaba con carne humana para darlles forza nas carreiras pero como neste caso non lles tiña carne volvéronse contra el. O caso é que nese estado, as eguas o devoraron <ref>"''A Glauco, fillo de Sísifo, nos xogos fúnebres en honor a Pelias, as súas propias eguas devorárono (Hixino: ''Fábulas'' 250, 3).</ref>.
 
Corre outra lenda en torno a Glauco. Despois de beber nunha bonte cuxa auga confería a inmortalidade, ninguén o quixo crer por máis que el teimaba en dicirllo. Para demostralo botouse ó mar, e alí converteuse nun deus mariño que agoiraba a próxima morte a calquera mariñeiro co que se atopara.