59.365
edicións
(comezo, a partir da Bibliografía máis a información da esWiki) |
(máis) |
||
{{en uso}}
'''Glauco''' era, na [[mitoloxía grega]], o fillo de [[Sísifo]] e
Casou coa filla de [[Niso (fillo de Pandión II)|Niso]], [[Eurímede]] <ref>Segundo Pseudo-Apolodoro: ''Biblioteca mitológica'' I, 9, 3.</ref> ou [[Eurínome (filla de Niso)|Eurínome]] <ref>Segundo Hixino: ''Fábulas'' 157.</ref>, e tivo un fillo, o heroe [[Belerofonte]], que as tradicións consideran realmente fillo de [[Poseidón]] con Eurínome. De feito, Poseidón preotexía a Belerofonte: cando este volvía de matar a [[Quimera (mitoloxía)|Quimera]] para presentarse a [[Ióbates]], este tendeulle unha trampa con intención de matalo, e para protexelo, Poseidón mandou grandes ondas que avanzaban tras el e asolagaron a chaira fronte ó palacio.
A súa sona corresponde co momento e a forma da súa morte. Glauco fora vencido nuns xogos fúnebres en honor a [[Pelias]] por [[Iolao]], fillo de [[Íficles]]. Trala carreira, as [[cabalo|eguas]] volvéronse rabiosas, ben Glauco abeberou as eguas nunha fonte que resultou ser máxica, ben porque [[Afrodita]] as efureceu como castigo a Glauco porque non as permitía aparearse, para que así fosen máis veloces. O caso é que nese estado, as eguas devoraron a Glauco.▼
▲A
Corre outra lenda en torno a Glauco. Despois de beber nunha bonte cuxa auga confería a inmortalidade, ninguén o quixo crer por máis que el teimaba en dicirllo. Para demostralo botouse ó mar, e alí converteuse nun deus mariño que agoiraba a próxima morte a calquera mariñeiro co que se atopara.
== Véxase tamén ==
=== Bibliografía ===
* {{Cita libro |título= Diccionario de mitología griega y romana |nome= Pierre |apelidos= Grimal |ano= 1981 |editorial= Paidós |isbn= 9788449324574|ref=harv}} {{es}}
* {{Cita libro |título= Biblioteca mitológica |nome= |apelidos= Pseudo-Apolodoro |ano= 2016 |editorial= Alianza Editorial |isbn= 9788491044277|ref=harv}} {{es}}
{{Control de autoridades}}
|
edicións