Afonso Carlos, duque de San Jaime: Diferenzas entre revisións

Fillo do pretendente carlista [[Xoán, conde de Montemolín|Xoán]] e [[María Beatriz de Austria-Este]] e irmán do tamén pretendente [[Carlos, duque de Madrid|Carlos]], educouse na familia da súa nai. Pertenceu ao corpo dos [[suavo]]s do exército dos [[Estados Pontificios]]. Casou en [[1871]] con María das Neves de Braganza e durante a [[Terceira Guerra Carlista]] o seu irmán nomeouno comandante xeneral de [[Cataluña]], cruzou a fronteira [[Francia|francesa]] en decembro de [[1872]] e xa en Cataluña entrou en desavinzas con [[Francesc Savalls]], en 1873 solicitou a unión do exército de Cataluña e do Centro e en 1874 organizou unha ofensiva por terras de Aragón e Castela a Nova, que o levaron a conquistar [[Cuenca]]. Pero a decisión do seu irmán de volver a separar os exércitos do Centro e Cataluña provocou a súa dimisión e a súa marcha de España. No exilio descatou na organización de asociacións contra os [[duelo]]s.<br>

Tras a morte do seu sobriño, [[Xaime, duque de Madrid]] o [[2 de outubro]] de 1931, Afonso Carlos converteuse no pretendente carlista. O [[23 de xaneiro]] de 1936 designou rexente a Xavier de Borbón-Parma e o [[29 de setembro]] de 1936 morría Afonso Carlos tras ser atropelado por un automóbil.

 

[[ca:Alfons Carles de Borbó i Austria-Este]]