Mecánica clásica: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
→Validez: Homónimo |
amplío intro a partir de en.wiki Etiqueta: edición de código 2017 |
||
Liña 2:
{{Sen referencias|data=xaneiro de 2017}}
[[Ficheiro:Tir parabòlic.png|miniatura|Un problema típico da '''mecánica clásica''': a análise do movemento dun proxectil.]]
A '''mecánica clásica'''
Os comezos da ''mecánica clásica'' sitúanse no [[século XVII]], cando [[Isaac Newton|Newton]], [[Gottfried Wilhelm Leibniz|Leibniz]] e outros empregaron conceptos físicos e idearon métodos matemáticos para describir o movemento de corpos baixo a influencia dun sistema de [[forza]]s. Adoita chamarlle ''mecánica newtoniana'' a estes primeiros estadios da ''mecánica clásica''. Posteriormente desenvolvéronse métodos máis abstractos, que levaron a reformulacións da ''mecánica clásica'' coñecidas como [[mecánica lagranxiana]] e [[mecánica hamiltoniana]]. Estes avances, feitos principalmente no séculos [[Século XVIII|XVIII]] e [[Século XIX|XIX]], estenderon substancialmente o traballo de Newton, particularmente a través do uso que fixeron da [[mecánica analítica]]. Estas mecánicas, con algunhas modificacións, seguen usándose en todas as áreas da [[física moderna]].
Aínda sendo unha aproximación, a mecánica clásica é moi útil pois é moito máis doada de comprender (e matematicamente moito máis sinxelo de computar), e por conseguinte máis doado de aplicar, e é válida abondo para a gran maioría de casos prácticos nunha gran cantidade de sistemas. A teoría, por exemplo, describe con grande exactitude sistemas como [[foguete]]s, planetas, moléculas orgánicas, trompos, trens, e tamén a traxectoria dunha pelota de fútbol.▼
▲A ''mecánica clásica'' reduce o seu estudo ó dominio da [[experiencia]] diaria, quer dicir, con eventos que vemos ou palpamos cos nosos sentidos, e proporciona resultados dunha gran precisión cando se estudan obxectos non excesivamente masivos e con velocidades que non se aproximan á da [[luz]]. Aínda sendo unha aproximación,
A mecánica clásica é amplamente compatible con outras teorías clásicas como o [[electrodinámica clásica|electromagnetismo]] e a [[termodinámica]], tamén "clásicas" (estas teorías teñen tamén o seu correspondente cuántico).▼
Cando os obxectos a examinar teñen un tamaño semellante ao do diámetro dun átomo, faise necesario introducir outro subcampo da [[mecánica]], a [[mecánica cuántica]]. Para describir velocidades que non son pequenas comparadas coa [[velocidade da luz]] necesítase a [[relatividade especial]]. En casos onde os obxectos chegan a ser extremadamente masivos, aplícase a [[relatividade xeral]]. En sistemas de escala semellante á atómica con velocidades relativamente próximas á da luz, aplícase a [[teoría cuántica de campos]]. Porén, un certo número de fontes modernas inclúen as [[mecánicas relativistas]] na [[física clásica]], xa que, ao seu xuízo, representan a ''mecánica clásica'' na súa forma máis desenvolvida e precisa
▲A ''mecánica clásica'' é amplamente compatible con outras teorías clásicas como o [[electrodinámica clásica|electromagnetismo]] e a [[termodinámica]], tamén "clásicas" (estas teorías teñen tamén o seu correspondente cuántico).
== Descrición da teoría ==
|