Deianira: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
máis |
máis |
||
Liña 5:
Na [[mitoloxía grega]], '''Deianira''' (en grego antigo, Δηϊάνειρα o Δῃάνειρα: literalmente, «que vence ós heroes») foi a segunda esposa de Heracles, e a que provocou a súa morte, se ben involuntariamente..
Era filla de [[Altea (filla de Testio)|Altea]] e [[Eneo]], rei de [[Calidón (cidade)|Calidón
Heracles, no cumprimento do seu undécimo [[os doce traballos de Heracles|traballo]] que lle encomendara [[Euristeo]] para expiar o asasinato dos seus fillos, debeu descender ó [[Hades]] para capturar ó [[Cérbero|can Cérbero]]. No camiño nos Infernos atopouse con Meleagro, quen lle pideu que casara coa irmá, pois ó morrer el non tiña quen coidara dela <ref>Outra versión di que Heracles, conmovido pola tristeza de Meleagro, preguntoulle se tiña algunha irmá e, cando soubo que Deianira vivía, ofreceuse a casar con ela.</ref>. Deste xeito, cando rematou o traballo e regresou á terra, foi ata Calidón a cumprir a súa promesa.
Deianira era unha muller guerreira, que practicaba a arte da guerra e sabía conducir un carro. Chegado a Calidón, Heracles pediulle a Eneo a man de Deianira, pero este contestoulle que se vira obrigado a darlla ó deus do río [[Aqueloo (mitoloxía)|Aqueloo]], que acababa de pedirlla en matrimonio. Heracles tivo que enfrontarse con Aqueloo e derrotalo, tras sucesivas transformacións deste en arroiada de auga, serpe e touro, conseguindo así o dereito a casar con Deianira.
{{cita|"''Cando Heracles arribou a Calidón, pretendeu á filla de Eneo, Deianira, e loitando pola súa man con Aqueloo, que tomara a aparencia dun touro, rompeulle un dos cornos. Desposou a Deianira e Aqueloo recuperou o seu corno a cambio do de Amaltea
Accidentalmente, Heracles provocou a morte de [[Éunomo]], fillo dun parente de Eneo, e aínda que o pai da vítima o perdonou, Heracles decidiu exiliarse coa súa dona. Cando ían cruzar o río [[Eveno]], tivo que pedirlle ó [[centauro]] [[Neso]] que levara a Deianira nas costas, mentres el cruzaba o río a nado. Pero no medio do río, Neso resolveu, por vinganza <ref>Nun traballo anterior, cando Heracles debía capturar o [[Xabaril de Erimanto]], os centauros atacáronlle e Heracles derrotounos, matando un bo número deles. Neso conseguiu fuxir, refuxiándose no río Eveno.</ref>, raptar e violar a Deianira, e botouse a galopar río arriba. O heroe, tendo percibido as súas intencións, agardou a que alcanzase terra firme, e entón atravesoulle o corazón cunha das súas frechas envelenadas. O centauro Neso caeu, pero antes de morrer deu a Deianira a súa túnica convencéndoa de que o sangue que a manchaba sería, para ela, un precioso filtro amoroso, coa virtude de restituírlle o esposo, se este, en calquera momento, decidise abandonala. Outras fontes din que lle deu unha beberaxe contindo o sangue que brotaba das súas feridas. En calquera caso, ese sangue contiña o veleno mortal procedente da [[Hidra de Lerna]], na que Heracles impregnara a punta das súas frechas.▼
Deianira e Heracles tiveron varios fillos <ref>Catro ou cinco, segundo as fontes.</ref>: [[Hilo (fillo de Heracles)|Hilo]], [[Ctesipo]], [[Gleno]] e [[Hodites]]. A lenda só recolle a descendencia de Hilo.
[[Ficheiro:Gustave Moreau - Dejanira (Autumn) - 84.PB.682 - J. Paul Getty Museum.jpg|miniatura|300px|esquerda|O centauro Neso cando intenta raptar a Deianira (Gustave Moreau, 1872-1873, Museo Paul Getty, Los Ángeles)]]
En efecto, Heracles terminou namorándose de [[Iole]], filla de [[Éurito (rei de Ecalia)|Éurito]], o rei de [[Ecalia]]. Este ofrecera a man da filla ó vencedor dun concurso de tiro con arco, e Heracles non dubidou en acudir. Heracles resultou vencedor pero Éurito negouse a permitir á súa filla casar con el <ref>Temeroso de que fose matar ós fillos que tiveran ambos, tal como fixera anteriormente cos fillos habidos con [[Mégara (esposa de Heracles)|Mégara]].</ref>, e Heracles tomou a Iole como amante, á forza.▼
▲Accidentalmente, Heracles provocou a morte de [[Éunomo]], fillo dun parente de Eneo, e aínda que o pai da vítima, [[Arquítele]], o perdonou, Heracles decidiu exiliarse coa súa dona a [[Traquis]], onde [[Ceix]] era parente e amigo seu. Cando ían cruzar o río [[Eveno]], tivo que pedirlle ó [[centauro]] [[Neso]] que levara a Deianira nas costas, mentres el cruzaba o río a nado. Pero no medio do río, Neso resolveu, por vinganza <ref>Nun traballo anterior, cando Heracles debía capturar o [[Xabaril de Erimanto]], os centauros atacáronlle e Heracles derrotounos, matando un bo número deles. Neso conseguiu fuxir, refuxiándose no río Eveno.</ref>, raptar e violar a Deianira, e botouse a galopar río arriba. O heroe, tendo percibido as súas intencións, agardou a que alcanzase terra firme, e entón atravesoulle o corazón cunha das súas frechas envelenadas. O centauro Neso caeu, pero antes de morrer deu a Deianira a súa túnica convencéndoa de que o sangue que a manchaba sería, para ela, un precioso filtro amoroso, coa virtude de restituírlle o esposo, se este, en calquera momento, decidise abandonala. Outras fontes din que lle deu unha beberaxe contindo o sangue que brotaba das súas feridas. En calquera caso, ese sangue contiña o veleno mortal procedente da [[Hidra de Lerna]], na que Heracles impregnara a punta das súas frechas.
Mandou ó seu compañeiro [[Licas]] onda Deianira para que lle trouxera unha capa nova para casar. Deianira, co fin de recuperalo, envioulle a túnica previamente rociada co sangue de Neso, e cando Heracles a puxo envelenouse e, non podendo aguantar as dores, lanzouse a unha pira funeraria e morreu. Cando Deianira comprendeu o engano do centauro, suicidouse. ▼
{{cita|[Neso] "''mentres a levaba ó outro lado, intentou forzala. Heracles, ó escoitala gritar, feriu cunha frecha no corazón a Neso, que xa saíra do río. Cando estaba a piques de morrer, chamou a Deianira e díxolle que, se desexaba obter un filtro amoroso para Heracles, mesturara o seme que derramara na terra co sangue que manaba da ferida causada pola frecha. E ela así o fixo e gardouno''".|(Pseudo-Apolodoro: ''Biblioteca mitológica'' II, 7, 6)}}
▲En efecto, Heracles terminou namorándose de [[Iole]], filla de [[Éurito (rei de Ecalia)|Éurito]], o rei de [[Ecalia]]. Este ofrecera a man da filla ó vencedor dun concurso de tiro con arco, e Heracles non dubidou en acudir. Heracles resultou vencedor pero Éurito negouse a permitir á súa filla casar con el <ref>Temeroso de que fose matar ós fillos que tiveran ambos, tal como fixera anteriormente cos fillos habidos con [[Mégara (esposa de Heracles)|Mégara]]. Cómpre sinalar que foi o mesmo Éurito quen ensonou a Heracles, cando mozo, a disparar o arco (Pseudo-Apolodoro: II, 4, 9).</ref>, e Heracles tomou a Iole como amante, á forza.
▲Mandou ó seu compañeiro [[Licas]] onda Deianira para que lle trouxera unha capa nova para casar. Deianira, co fin de recuperalo, envioulle a túnica previamente rociada co sangue de Neso, e cando Heracles a puxo envelenouse e, non podendo aguantar as dores, lanzouse a unha pira funeraria e morreu. Cando Deianira comprendeu o engano do centauro,
Antes de morrer, pediu ó seu fillo Hilo que casara con Iole cando fose adulto.
| |||