Minotauro: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
ampliando |
máis |
||
Liña 5:
[[Ficheiro:Minotaur.jpg|miniatura|dereita|Teseo no momento de dar morte ó Minotauro]]
Minos, xunto ós seus irmáns, [[Radamantis]] e [[Sarpedón]], era fillo de [[Zeus]] e [[Europa (mitoloxía)|Europa]]. O home de Europa, Asterión, aceptounos e criounos como fillos propios, nomeando herdeiros ós tres.
Cando morreu Asterión, Minos quixo todo o poder para si e expulsou ós seus irmáns, aducindo que foran os [[deuses olímpicos|deuses]] os que lle concedían o reino. E para demostralo, pediu a [[Poseidón]] que fixera saír do mar un [[vaca|touro]], prometendo que o sacrificaría no seu honor. Efectivamente, Poseidón enviou un touro espléndido, tanto que Minos decidiu conservalo como semental nos seus rabaños e sacrificar outro no seu lugar. Pero Poseidón, ó verse enganado, vingouse, e fixo que o touro enfurecese e que a muller de Minos, [[Pasífae]], enlouquecera despertándose un amor apaixonado polo animal. Este foi o [[Touro de Creta]] que, posteriormente, tivo que matar [[Heracles]] nun dos seus [[os doce traballos de
Pasífae foi ata
O Minotauro tiña o corpo dun home e a cabeza e a cola dun touro. Era unha criatura salvaxe,
Porén ocorreu que [[Androxeo]], fillo de Minos, foi morto polos [[Atenas|atenienses]], que envexaban as vitorias que el posuía no [[Festivais Panatenaicos|festival panatenaico]]. Para vingar a morte do seu fillo, Minos declarou guerra contra Atenas e venceu. El entón demandou que sete rapaces atenienses e sete damas atenienses fosen enviados a cada nove anos para seren devorados polo Minotauro. Cando o terceiro sacrificio veu, [[Teseo]] apuntouse voluntario par ir e matar o monstro. [[Ariadna (mitoloxía)|Ariadna]], filla de Minos, apaixonouse por Teseo e axudouno entregándolle unha bola de liña de costurar para que el puidese escapar do labirinto. Teseo matou o Minotauro (cunha espada máxica que Ariadna lle dera) e liderou os outros atenienses para fóra do labirinto <ref>[[Plutarco de Queronea|Plutarco]], ''Teseo,'' 15—19; [[Diodoro Sículo]] i. I6, iv. 61; [[Pseudo-Apolodoro]] iii. 1,15.</ref>
| |||