Analoxía do reloxeiro: Diferenzas entre revisións

Rousseau tamén mencionou a hipótese do reloxeiro. Escribiu o seguinte no seu libro de 1762 o [[Emilio (Rousseau)|Emilio]]: <blockquote> Eu son como un home que ve o funcionamento dun reloxo por primeira vez; nunca cansa de admirar o mecanismo, aínda que el non coñeza o uso do instrumento e nunca tivese visto a súa esfera. Non sei para o que é, di el, pero eu vexo que cada parte del está adecuada ao resto, admiro o traballador nos detalles do seu traballo, e estou bastante seguro de que todas estas rodas só funcionan en conxunto desta maneira para algún fin común que non podo percibir. Comparemos os fins especiais, os medios, as relacións ordenadas de cada tipo, despois escoitemos a voz interior do sentimento; qué mente sa pode rexeitar esta evidencia? A menos que os ollos estean cegados polo prexuízo, poden deixar de ver que a orde visible do universo proclama unha intelixencia suprema? Que sofismas deben xuntarse antes de que deixemos de entender a harmonía da existencia e a marabillosa cooperación de cada parte para o mantemento do resto? <ref>[http://www.gutenberg.org/ebooks/5427 ''Emile'', by Jean-Jacques Rousseau 1762]</ref></blockquote>