m
Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores)
(Recuperando 1 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.2) |
m (Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores)) |
||
|
[[Ficheiro:Sacd.jpg|dereita|200px|Esquema de funcionamento do láser do SACD]]
'''Super Audio CD''' ('''SACD''') é un tipo de soporte de son óptico desenvolvido co obxectivo de dispoñer dunha maior [[fidelidade]] na gravación e reprodución do [[son dixital]], superando ao tradicional [[Disco compacto|CD]], introducido no mercado en 1999, desenvolvido pola [[Sony]] e a [[Philips]], as mesmas compañías que crearon o CD. Compite co [[DVD-
Os SACDs poden conter son estéreo, multicanle (normalmente 5.1) ou ambos. De feito, a multicanle non ten por que estar no formato 5.1. O antigo sistema cadrafónico 4.0 tamén é posíbel, como se pode ver no SACD de 2001, ''[[Tubular Bells]]'' de [[Mike Oldfield]]. Estes discos normalmente teñen o seu propio logo, "Multi-Ch".
Aínda que utiliza a tecnoloxía DVD, o SACD non pode ser reproducido en calquera lector DVD (en ningún dos tipos universal, [[DVD-Video|vídeo]], [[DVD-Audio|son]]), posto que non utiliza o mesmo tipo de codificación de son do disco DVD. Tamén, aínda que está concibido só para son, permite reservar unha zona dentro do disco para outros datos e permite incluír vídeo, texto, gráficos etc.
O SACD utiliza un sistema de codificación de son dixital chamado [[Direct Stream Digital]] (DSD), unha [[modulación sigma-delta]] a 1 bit, feito por [[Sony]], cunha frecuencia de mostraxe de 2.822.400 Hz (2,82 MHz), o que significa que toma 2,8 millóns de mostras dun único bit ([[Modulación PDM]]) por segundo. Esta é 64 veces maior que a taxa de mostraxe do CD, que é de 44.100 Hz (44,1 kHz) e 14,7 veces maior que a da dun DVD-
A [[resposta en frecuencia]] do SACD alcanza os 100 kHz, moi por encima dos 20 kHz (frecuencia considerada límite da audición humana). Mais é necesario ter en conta que esta tecnoloxía non mantén constante en todo o seu rango o [[ruído de cuantificación]], isto é, a relación sinal ruído de cuantificación (SNQR) deteriórase significativamente por riba da banda de audiofrecuencias. A frecuencia crítica do [[CD son]] é de 22,05 kHz (tamén por encima do límite audible), aínda que os filtros analóxicos dos reprodutores atenúan progresivamente desde os 20 kHz. En todo caso, o potencial ultrasónico dun formato de son dixital é unha característica discutible. Tamén a existencia de sinais con compoñentes ultrasónicas podería xerar distorsión por intermodulación en amplificadores normais de audiofrecuencia.
A visible encóntrase sobre a superficie do disco e o que produce é un enmascaramento do tamaño real dos pits para formar unha imaxe que debería resultar imposible de copiar.
=== Diferenzas respecto a CD-
Foron publicados traballos experimentais rigorosos<ref>{{Cita web||apelido = Meyer|nome = Brad|título = Audibility of a CD-Standard A/D/A Loop Inserted into High-Resolution Audio Playback|ano = 2007|edición= Volume 55, Número 9|editor = Journal of the Audio Engineering Society (Engineering Reports)|url = http://www.aes.org/journal/toc/AES-Sep2007TOC.cfm|dataacceso =23 de setembro de 2011}}</ref><ref>{{Cita web|autor = Matrix-Hifi|título = ¿Diferencias entre formatos? Proyecto K622|ano= 2006|url = http://www.matrixhifi.com/k622_intro.html|dataacceso =23 de setembro de 2011}}</ref> que conclúen que non existen diferenzas audibles entre o formato SACD e o tradicional soporte de son dixital CD-
Tamén se probou indistinguible do seu competidor PCM de alta resolución [[DVD-
== Notas ==
| |||