Alcioneo: Diferenzas entre revisións

Na [[mitoloxía grega]], '''Alcioneo''' ou '''Alción''' (en [[Lingua grega antiga|grego]], ''Άλκυονεύς''), era un [[xigantes (mitoloxía grega)|xigante]] de inmenso tamaño e forza terrible, fillo -como o resto dos Xigantes- de [[Xea]] (a Terra) e [[Urano (mitoloxía)|Urano]] (o Ceo).{{Sfn|Grimal|1989|p=19}}

Os Xigantes, incitados por Xea como vinganza pola sorte sufrida polos [[Ciclope]]s e os [[Hecatonquiros]], tamén fillos seus, rebeláronse contra [[Zeus]] e o resto dos [[deuses olímpicos]] nunha guerra coñecida como [[Xigantomaquia]], na que foron derrotados e mortos. Aínda que os Xigantes foran de raza divina, eran mortais, pero sempre que foran feridos simultaneamente por un [[deus]] e un mortal, polo que Zeus chamou ó seu lado ó heroe [[Heracles]].

Alcioneo e [[Porfirión]] foron os principais protagonistas do enfrontamento. Alcioneo tiña a propiedade da inmortalidade mentres loitase na terra onde nacera ([[Palene]], enna actual [[Reino de Macedonia|Macedonia]]), por iso erguíase de novo unha e outra vez tras ser ferido polas frechas de Heracles (envelenadas co sangue da [[Hidra de Lerna]]). Aconsellado por [[Atenea]], Heracles logrou sacar a Alcioneo da súa terra e así conseguiu acabar con el.{{Sfn|Grimal|1989|p=19}} As distintas fontes dan dúas explicacións: para uns arrastrouno ata fóra do seu territorio; para outros, Heracles simulou fuxir enganando ó xigante, que ó perseguilo non se deu de conta que estaba fóra da súa terra.

Durante esta persecución, Alcioneo lanzou unha rocha enorme contra Heracles, esmagando a 24 dos seus compañeiros deste. Nalgún texto explícase que o propio Heracles rexeitou a rocha coa súa clava, matando así ó xigante.{{Sfn|Conti|2006|p=492}} [[Píndaro]] afirma que a rocha podía verse no [[istmo]] de [[Istmo de Corinto|Corinto]].