Hermunduros: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
→‎Traxectoria: referencias
Liña 1:
{{enuso}}
[[Ficheiro:Europa Germanen 50 n Chr-gl.svg|miniatura|Mapa de Xermania, contra o ano 50.]]
'''Hermunduros''' (en [[Lingua latina|latín]], '''''Hermunduri'''''), '''Hermanduri''' (''Hermanduri''), '''hermundulosHermundulos''' (''Hermunduli)'', ''hermonduros'Hermonduros''' (''hermonduri)'' ou '''hermondulosHermondulos''', foron unha antiga [[Pobos xermánicos|tribo xermánica]], citada polo [[Historiografía|historiador]] [[Imperio Romano de Occidente|romano]] [[Publio Cornelio Tácito|Tácito]] e que, segundo o cal, ocuparon a área en torno ao que agora corresponde á [[Turinxia]], [[Saxonia]], [[Franconia]] e o Norte da [[Baviera]], no período comprendido entre o primeiroséculo I e terceiro séculoIII. OsEran turinxiosveciños puiderondos se-los[[Chatti]] descendentesno directosoeste, dos Hermunduros[[Cherusci]] e dos [[Anglos]] polo norte, dos [[Semnones]] polo norleste e dos [[Marcomanos]] polo sur.
 
Tradicionalmente, afirmouse a relación entre os hermunduros e os turinxios, como sucesores de aqueles, pero hoxe está moi cuestionada.
 
== Traxectoria ==
Aínda que non hai moitas informacións sobre eles, varios autores da antigüidade ofrecen noticias parciais. Así, [[Estrabón]] cita os Hermunduros como un pobo nómade [[Suevos|suevo]], que vive ao leste do [[Río Elba|Elba]];<ref>{{Cita libro|título=GeographyEstrabón (Perseus2001), Digital Library)p. Book229 7(Libro ChapterVII, 1. Cambridge,|apelidos=Strabo; H L|nome=Jones|ano=1924|lugar=|páxina=|páxinas=}}3)</ref> [[Dión Casio]] relata por primeira vez que o ano 1, un romano chamado DomícioDomicio (posibelmente [[Lucio Domicio Enobarbo]]) "mentres aínda gobernaba os distritos ao longo do Ister ([[Río Danubio|Danubio]]), interceptou aos ''hermunduri'', unha tribo que por algunha razón abandonara a súa terra e vagaba na procura doutra, e que se asentaron en parte da terra dos marcománs."<ref>{{Cita libro|título=Roman History (Thayer Lacus Curtius). Vol VI Book LV|apelidos=Dio|nome=Cassius|ano=1917|lugar=|páxina=|páxinas=}}</ref>
 
[[Plinio o Vello]], na súa ''[[Naturalis historia]]'', cita aos Hermunduros como un dos pobos dos Hermións, todos descendentes de Mano. Na mesma categoría coloca aos [[Chatti|catos]], [[Cherusci|queruscos]] e suevos. Pola súa banda, [[Publio Cornelio Tácito|Tácito]] na súa [[Xermania (libro)|Xermania]], describe aos hermunduros entre os pobos suevos, colocándoos preto do Danubio e nas fontes do Elba.
Liña 10 ⟶ 12:
{{Cita|"Máis preto de nós está o estado hermúnduro (seguirei o Danubio como fixen antes do Rin), un pobo leal a Roma. En consecuencia, só eles son os únicos xermanos que negocian, non só nas beiras do río, senón no interior e na colonia máis florecente da provincia de Recia. Por todas partes, se lles permite pasar sen garda e, mentres ás outras tribos amosamos só as nosas armas e os nosos campamentos, a eles abrimos as nosas casas e as sedes do noso país, que non codician. Nas súas terras nace o Elba, o famoso río que coñeciamos nos días anteriores".<ref>{{Cita libro|título=[c.98 CE]. Alfred John Church; William Jackson Brodribb & Lisa Cerrato|apelidos=Tacitus|nome=Cornelius|ano=1942|lugar=|páxina=|páxinas=}}</ref>}}
 
Nos seus ''[[Anais]]'', Tácito relata como o hermunduro [[Vibilius]], no {{AC|18|X}}, liderou o derocamentoderrocamento do rei marcomano Catualda<ref>Tácito (1979), p. 176 (Libro II, 63, 5)</ref> en favor de cato [[Vannio]].<ref>{{Cita libro|título=The Annals.2.63|apelidos=Tacitus|nome=|ano=|lugar=|páxina=|páxinas=}}</ref> Contra o 50, aliado aos sobriños de Vanio, Vibilius, liderou a deposición de Vanio tamén.<ref>Tácito (1980), p. 68 (Libro 12, 29)</ref> No 58, os hermunduros derrotaron os [[Chatti|catos]] nunha disputa de fronteira por un río de importancia relixiosa.
 
Os hermunduros tiveron, tamén, moitos conflitos cos [[Quadi|cuados]] nunha fronteira fluvial con salinas e que se especula poderían ser ou o [[río Werra]] ou do [[Río Saale|Saale]] saxón. Finalmente, os hermunduros venceron neste conflito.<ref>{{Cita libro|título=[c.117 CE]. Alfred John Church; William Jackson Brodribb & Lisa Cerrato|apelidos=Tacitus|nome=Cornelius|ano=1942|lugar=|páxina=|páxinas=}}</ref>
 
Cando [[Marco Aurelio]] morreu no 180, estaba a loitar contra unha alianza de marcomanos, hermunduros, [[sármatas]] e cuados.<ref>{{Cita libro|título=[c.395 CE]. The Life of Marcus Aurelius Part 2 chapter 27|apelidos=Capitolinus|nome=Julius|ano=1921|lugar=|páxina=|páxinas=}}</ref>
 
Tense escrito que os restos dos Hermunduros convertéronse nos [[turinxios]], argumentando que (-''duri'') podería ser unha forma corrompida (''-thuri'') e o sufixo xermánico ''-ing'', suxire un significado de "descendentes de (ou [Herman] duri)".<ref>{{Cita libro|título=Schutz|apelidos=|nome=|ano=|lugar=|páxina=402|páxinas=}}</ref> Esa hipótese hoxe está desbotada.<ref>Springer (2009), pp. 135 e ss.</ref>
 
== Reis dos Hermunduros ==
Liña 28 ⟶ 30:
 
=== Bibliografía ===
 
* {{Cita libro|título=Geografía|apelidos=Estrabón|editorial=Gredos|ano=2001|ISBN=84-249-2297-2|ref=|apelidos-editor=Vela Tejada|nome-editor=José|lugar=Madrid|serie=Colección: Biblioteca clásica Gredos, 288|lingua=es|nome-editor2=Jesús|apelidos-editor2=Gracia Artal}}
 
* {{Cita libro|título=Reallexikon der Germanischen Altertumskunde (RGA)|apelidos=Neumann|nome=Günter|editorial=Walter de Gruyter|ano=1989|ISBN=3-11-011445-3|ref=|lugar=Berlin / Nova York|páxinas=517–518|lingua=de|capítulo=Ermunduri|volume=VII|outros=2ª reimpr.}}
*{{Cita libro|título=Die Frühzeit der Thüringer|apelidos=Springer|nome=Matthias|editorial=de Gruyter|ano=2009|ISBN=978-3-11-021454-3|ref=|apelidos-editor=Castritius|nome-editor=Helmut|lingua=de|lugar=Berlin / Nova York|capítulo=Zwischen Thüringern und (H)Ermunduren besteht keinerlei Zusammenhang}}
*{{Cita libro|título=Anales (Libros I-VI)|apelidos=Tácito|nome=Cornelio|editorial=Gredos|ano=1979|ISBN=84-249-3523-3|ref=|apelidos-editor=Moralejo|nome-editor=José Luis|serie=Colección: Biblioteca clásica Gredos, nº 19|lugar=Madrid|lingua=es}}
*{{Cita libro|título=Anales (Libros XI-XVI)|apelidos=Tácito|nome=Cornelio|editorial=Gredos|ano=1980|ISBN=84-249-3544-6|ref=|apelidos-editor=Moralejo|nome-editor=José Luis|lugar=Madrid|serie=Coleción: Biblioteca Histórica Clásica, nº 30|lingua=30}}
{{control de autoridades}}
{{ORDENAR:Hermunduros}}