Hecatonquiros: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
máis |
||
Liña 3:
[[Ficheiro:Ell-Ekatogheires.ogg|miniatura|dereita|300px|Pronuncia do nome.]]
Na [[mitoloxía grega]] os '''Hecatonquiros''' ou '''Hecatonqueros''' (en [[lingua grega|grego]] Έκατόνχειρες ''Hekatonkheires'' ou Έκατόνταχειρας ''Hekatontakheiras'', 'os de cen mans'), coñecidos tamén como '''Centimanos''' (do [[lingua latina|latín]] ''Centimani''), eran [[Xigantes (mitoloxía grega)|xigantes]] monstruosos con cen brazos e cincuenta cabezas, fillos de [[Gaia]] e [[Urano (mitoloxía)|Urano]].
Os Hecatonquiros eran tres: '''[[Briareo]]''' ('forte'), '''[[Giges]]''' e '''[[Coto (mitoloxía)|Coto]]'''. [[Homero]] tamén se referiu a Briareo como
As teorías evemeristas (desenvolvidas por [[Evémero de Mesene]] (s. IV a. C.)) sosteñen que realmente os hecatonquiros non eran xigantes senón homes de [[reino de Macedonia|Macedonia]] que axudaron ós habitantes de Olimpia a expulsar pos titáns. Evémero sostiña que os deuses pagáns non eran máis que personaxes históricos mal recordados, e magnificados despois por unha tradición fantasiosa e lendaria.
Liña 9 ⟶ 11:
Urano, espantado polo seu aspecto, lanzounos ao [[Tártaro (mitoloxía)|Tártaro]], no máis profundo dos infernos, ata que, tempo despois, foron rescatados por [[Cronos]], ao que axudaron a derrocar a Urano no transcurso da [[Titanomaquia|Guerra dos Titáns]], xunto ós [[Ciclope]]s. Nesta guerra eran quen de lanzar rocas de cen en cen aos [[Titán (mitoloxía)|Titáns]].
Pero, tras loitar no lado de Cronos, este encerrounos de novo no Tártaro, onde permaneceron gardados por [[Campe]] ata que [[Zeus]] os rescatou
Ao terminar a guerra, os Hecatonquiros establecéronse en palacios no río [[Océano (mitoloxía)|Océano]], converténdose nos gardiáns das portas do Tártaro, onde Zeus encerrara aos Titáns. Na ''[[Ilíada]]'' hai unha historia, que non se atopa en ningún outra fonte clásica, que conta que
Outro mito di que Poseidón quixo recompensar a Briareo/Exeón polo seu valor demostrado na guerra e concedeulle a man da súa filla [[Cimopolea]].
▲Ao terminar a guerra, os Hecatonquiros establecéronse en palacios no río [[Océano (mitoloxía)|Océano]], converténdose nos gardiáns das portas do Tártaro, onde Zeus encerrara aos Titáns. Na ''[[Ilíada]]'' hai unha historia, que non se atopa en ningún outra fonte, que conta que nalgún momento os deuses estaban intentando derrocar a Zeus, e este chegou a ser encadeado por [[Hera]], [[Atenea]] e [[Poseidón]], pero fracasaron cando [[Tetis (nereida)|Tetis]] invocou aos Hecatonquiros e estes acudiron na súa axuda. Ás veces considéraselles deidades do mar, e poida que proveñan dos ''pentekonter'', barcos con cincuenta remeiros.
Ás veces considéraselles deidades do mar, e poida que proveñan dos ''pentekonter'', barcos con cincuenta remeiros.
▲Os Hecatonquiros eran '''[[Briareo]]''' ('forte'), '''[[Giges]]''' e '''[[Coto (mitoloxía)|Coto]]'''. [[Homero]] tamén se referiu a Briareo como [[Exeón]] ('cabruno'), aínda que este era tamén o nome dun deus do mar diferente.
== Véxase tamén ==
| |||