Esta foi a primeira carreira tras a morte de [[Gilles Villeneuve]] no [[Gran Premio de Bélxica de 1982|Gran Premio de Bélxica]] e, en consecuencia Ferrari participou cun só piloto, [[Didier Pironi]].
A partir da volta 67, cando comezou a chover, a carreira converteuse nunha carreira rocambolesca. [[Riccardo Patrese]] estaba apertando a [[Alain Prost]] cando na volta 74, Prost arriscou demasiado e estrelouse contra as barreiras Armco na saidasaída da [[chicane]] du Port (tamén coñecida como a pata do can). Convértese en líder da carreira Riccardo Patrese, na volta 75, pero na pinza de Loews apágaselle momentaneamente o motor, sendo adiantado por varios pilotos, Didier Pironi toma a cabeza, pero é traizoado polo seu Ferrari no túnel. Sucedeo no liderado outro piloto italiano, Andrea De Cesaris con Alfa Romeo. Pero, queda sen combustible aos poucos metros e ponse de líder o irlandés Derek Daly, que uns poucos momentos despois choca contra as proteccións da pista. Patrese, que lograra acender o seu coche rodando costa abaixo, logrou a súa primeira vitoria. Pironi e de Cesaris clasificáronse segundo e terceiro, con Daly sexto. O comentarista da [[BBC]] e campión do mundo de {{f1|1976}} [[James Hunt]] fixó o famoso comentario: "Ben, temos esta ridícula situación na que estamos todos sentados na liña de chegada á espera de que veña un gañador e non parece que vaiamos ter un!".[http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/motorsport/formula_one/8055736.stm]
