|
[[Ficheiro:The Ballet Rambert Visiting An Aircraft Factory in Britain TR969.jpg|miniatura|Un concerto do CEMA durante a segunda guerra mundial (unha representación de ''[[Petia i volk]]'' de [[Sergei Prokofev|Prokofev]] polo [[Ballet Rambert]]).]]
En 1938 Imogen decidiu abandonar a música afeccionada e a ensinanza para concentrarse na seu propio desenrolodesenvolvemento profesional. Renunciou o seu posto na EFDSS mentres continuaba a cos compromisos existentes coa organización. Renunciara ao seu traballo en Roedean en 1936; en Pascua de 1939 renunciou a Eothen. En xuño de 1939 comezou unha xira por [[Suíza]] que incluíu aoo [[Festival de Lucerna]]. Contra finais de agosto, cando a guerra fíxose máis probable, interrompeu a viaxe e regresou aá casa.<ref name= GS126>{{Harvnp|Grogan and |Strode, "Part II: 1931–52", |2010b|pp. =126–28</ref>}}
Logo do estalido da guerra o [[3 de setembro]] de [[1939]], Imogen traballou para a Bloomsbury House Refugee Committee, que apoiou a músicos refuxiados de Alemaña e Austria internados baixo regulacións de emerxencia. En xaneiro de 1949 aceptou un posto baixo o esquema organizativo do [[Pilgrim Trust]], para actuar como un dos seis "músicos viaxeiros", cuxo obxectivo era impulsar a moral animando as actividades musicais nas comunidades rurais. Imogen foi asignada para cubrir o oeste de Inglaterra, un área enorme que se extende dende [[Oxfordshire]] ata [[Cornualles]]. Cando o goberno estableceu o [[Arts Council of Great Britain|Council for the Encouragement of Music and the Arts]] (CEMA), a responsabilidade sobre os "músicos viaxeiros" pasou a este corpo.{{Harvnp|Grogan|Strode|2010b|pp=126–28}}{{refn|group=lower-alpha|O CEMA foi creado por unha [[carta real]] en 1940. En 1946 converteuse no [[Arts Council of Great Britain]], por medio dunha nova carta.<ref>{{Cita web |titletítulo= The history of the Arts Council |url= http://www.artscouncil.org.uk/who-we-are/history-arts-council/ |publishereditorial= Arts Council |accessdatedataacceso=27 4de Marchnovembro de 2020 2014|urlarquivo= https://web.archive.org/web/20140303202808/http://www.artscouncil.org.uk/who-we-are/history-arts-council/ |dataarquivo= 033 de marzo de 2014 |urlmorta=yes yes|lingua=en}}</ref>|group= n}}
Con pouco apoio práctico do CEMA, os talentos organizativos de Imogen, segundo a súa amiga [[Ursula Vaughan Williams]], "desenvolvéronse de xeito brillante".<ref name= Obit>{{Cita publicación periódica |lastapelidos= Vaughan Williams |firstnome=Ursula Ursula|titletítulo= Obituary: Imogen Holst, 1907–84 |jstor= 4522176 4522176|journalxornal= Folk Music Journal |volume= 4 |issue= 5 |yearano= 1984 |lingua=en}} {{subscription}}</ref> De acordo cos relatos de Imogen, os seus deberes incluían dirixir bandas locais, dirixir ensaios de himnos cantados ("catorce mulleres moi vellas con sombreiros sentadas ao redor do bordo dunha escura, e vacía caseta de folla de lata"), e organizar cantos para nenos evacuados. Organizou actuacións de grupos profesionais, e o que ela chamou festivais "drop-in-and-sing" nos que calquera podía participar. ImogneImogen tamén escribe sobre os "días idílicos" que pasou sobre tazas de té, debatindo as esperanzas e soños dos aspirantes a creadores musicais.<ref>Ensaio de Imogen Holst essay, firstpublicado publishedpor inprimeira vez en ''Making Music'', Octoberoutubro de 1946, reproducedreproducido inen {{Harvnb|Grogan and |Strode, "Part II: 1931–52", |2010b|pp. =129–32}}</ref> A súa actividade compositiva durante eses anos estivo limitada polo tempo e as presións do traballo, mais produciu dous tríos para frauta de bico —as suites ''Offley'' e ''Deddington''— e realizou numerosos arranxos de vilancicos e cancións tradicionais para coro feminino.<ref name= TS454>{{Harvnp|Tinker and |Strode, |2010|pp. =454–55</ref>}} No verán de 1942 a carga de traballo e a burocracia concomitante era tal que estaba esgotada, e precisaba dun longo descanso.<ref>{{Harvnp|Grogan and |Strode, "Part II: 1931–52", |2010b|pp. =136–37</ref>}}
=== Dartington ===
|
