Toda esta zona xeográfica foi sempre de [[transhumancia]] e [[pastoreo]], regulándose asos [[cañadascanellón|canellóns]] como camiños de obrigado uso para rabaños segundo as normas da [[Mesta]], aprobadas en [[1273]]. Un Privilexio Real do rei [[Sancho IV de Castela|Sancho IV]] outorgou á aldea do Casar unha terra ao seu redor para que o [[gando]] puidese pastar alí libremente ([[1291]]), época na que este queixo serviu ata como forma de pago. En [[1791]] menciónase o queixo de ovella do Casar de Cáceres nos Interrogatorios da Real Audiencia, sendo a primeira documentación deste queixo.
