Heavy metal: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Recuperando 31 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.5 |
Engade 15 libros para verificar) #IABot (v2.0.7) (GreenC bot |
||
Liña 14:
|ligazóns =
}}
O '''heavy metal''' ({{IPAc-en|ˈ|h|ɛ|v|ɪ| |ˈ|m|ɛ|t|l}}) é un xénero musical<ref>{{Cita libro|título=Metal Rules the Globe: Heavy Metal Music Around the World|url=https://archive.org/details/metalrulesglobeh00wall|lingua=en|nome1=Jeremy|apelidos1=Wallach|nome2=Harris M.|apelidos2=Berger|nome3=Paul D.|apelidos3=Greene|editorial=Duke University Press|ano=2011|isbn=9780822347330|páxina=[https://archive.org/details/metalrulesglobeh00wall/page/n47 38]}}</ref><ref>{{Cita libro|título=Metal, Rock, and Jazz: Perception and the Phenomenology of Musical Experience|lingua=en|nome=Harris M.|apelidos=Berger|editorial=Wesleyan University Press|ano=2011|isbn=9780819571823|páxina=312}}</ref> derivado do [[música rock|rock]] a finais dos anos 1960 e comezos dos 1970,<ref>{{Harvnb|Du Noyer|2003|p=96}}</ref> principalmente nos [[Estados Unidos de América]] e no [[Reino Unido]].<ref>{{Harvnb|Weinstein|2009|pp=14, 118}}</ref> Partindo do [[blues]] e o [[rock psicodélico]],<ref name=fast/> os grupos pioneiros do heavy metal desenvolveron un son máis marcado e profundo caracterizado por unha [[distorsión (música)|distorsión]] amplificada, solos de [[guitarra eléctrica|guitarra]] e ritmos enerxéticos. As letras e actuacións dos grupos de heavy metal adoitan asociarse coa [[masculinidade]] e agresividade.<ref name=fast>{{Cita libro|apelidos=Fast|nome=Susan|ano=2005|capítulo=Led Zeppelin and the Construction of Masculinity|título=Music Cultures in the United States|url=https://archive.org/details/musicculturesuni00kosk|nome-editor=Ellen|apelidos-editor=Koskoff|editorial=Routledge|ISBN=0-415-96588-8|páxinas=
Os primeiros grupos considerados dentro do heavy metal, como [[Led Zeppelin]], [[Black Sabbath]] e [[Deep Purple]], atraeron grandes audiencias malia ser criticados habitualmente nos medios de comunicación, e a mediados dos anos 1970 [[Judas Priest]] supuxo un estímulo na evolución do xénero ao descartar gran parte da influencia do [[blues]].<ref name="Walser 1993, p. 6">{{Harvnb|Walser|1993|p=6}}</ref><ref>{{Cita libro|apelidos=Bowe|nome=Brian J.|título=Judas Priest: Metal Gods|ISBN=9780766030299|data=2009|editorial=Enslow Publishers, Inc.}}</ref> Outros grupos como [[Motörhead]] introduciron características do [[punk rock]] incrementando a énfase na velocidade e a finais da década de 1970 os grupos da [[Nova Onda do Heavy Metal Británico]] como [[Iron Maiden]] e [[Saxon]] continuaron con esta evolución.
Liña 25:
O heavy metal caracterízase tradicionalmente por fortes sons de [[guitarra eléctrica|guitarra]] [[distorsión (música)|distorsionados]], ritmos enérxicos, densos sons de baixo e batería, e voces vigorosas. Os diversos subxéneros modifican estas características de diversas formas, dándolle énfase, alterando ou omitindo unha ou máis delas. A composición típica dos grupos deste xénero adoitan incluír [[Batería (instrumento musical)|batería]], [[baixo]], [[guitarra eléctrica|guitarra]] rítmica, guitarra solista e un vocalista. Os instrumentos de [[Teclado (instrumento musical)|teclado]] tamén se empregan en ocasións acompañando ao resto de instrumentos.<ref name=W25>{{Harvnb|Weinstein|2009|p=25}}</ref>
A [[guitarra eléctrica]], usada xunto a [[Amplificador#Amplificadores de son|amplificadores de son]], foi o elemento principal na historia do heavy metal.<ref name=W23>{{Harvnb|Weinstein|2009|p=23}}</ref> O son característico deste xénero provén principalmente do uso combinado de altos volumes e da [[distorsión]] dos [[son]]s producidos.<ref name="Walser10">{{Harvnb|Walser|1993|p=10}}</ref> Os [[solo]]s de guitarra son característicos no heavy metal, o que axudou a destacar a importancia deste instrumento dentro do xénero.<ref name="W24"/> A maioría de cancións de heavy metal tradicional conteñen como mínimo un solo de guitarra,<ref>{{Harvnb|Walser|1993|p=50}}</ref> considerado moitas veces como un medio de expresión de [[virtuosismo]] musical.<ref>{{cita libro|apelidos=Dickinson |nome=Kay |data=2003 |título=Movie Music, the Film Reader|url=https://archive.org/details/moviemusicfilmre00kayd |editorial=Psychology Press |páxina=[https://archive.org/details/moviemusicfilmre00kayd/page/158 158]|isbn=9780415281607}}</ref> Unha excepción notable a isto dáse no subxénero do [[nu metal]], onde os grupos tenden a omitir este tipo de solos.<ref>{{cita novas |url=http://www.revolvermag.com/lists-2/final-six-the-six-best-worst-things-to-come-out-of-nu-metal.html |título=Final Six: The Six Best/Worst Things to Come out of Nu-Metal |apelidos=Grow |nome=Kory|data=26 de febreiro de 2010 |xornal=Revolver magazine |data-acceso=21 de setembro de 2015}}</ref> O son crebado das guitarras rítmicas no heavy metal conséguese mediante a técnica denominada ''[[palm mute]]'',<ref>{{Cita libro|título=The Versatile Guitarist|nome1=Tricia|apelidos1=Woods|nome2=Raleigh|apelidos2=Green|editorial=Alfred Music Publishing|ano=2008|isbn=9780739048054|páxina=12}}</ref><ref>{{Cita libro|título=Guitar Rhythm and Technique For Dummies|nome=Desi|apelidos=Serna|editorial=John Wiley & Sons|ano=2015|isbn=9781119022893|páxina=130}}</ref> que permite crear un son máis preciso que resalta os tons baixos.<ref>{{cita libro|título=Damage Incorporated: Metallica and the Production of Musical Identity|nome=Glenn|apelidos=Pillsbury|editorial=Routledge|ano=2013|isbn=9781136091148}}</ref>
O papel protagonista da [[guitarra eléctrica]] no heavy metal adoita colidir co papel tradicional de líder de grupo do vocalista. A socióloga [[Deena Weinstein]] cualificouno como unha "tensión musical na que ámbolos dous contenden polo dominio cunha rivalidade amistosa".<ref name=W25/> Tamén afirmou que o heavy metal "require a subordinación da voz baixo o son conxunto do grupo", e que "reflectindo as raíces do xénero na [[contracultura]] dos anos 1960, require unha demostración explícita de emoción no canto como sinal de autenticidade".<ref>{{Harvnb|Weinstein|2009|p=26}}</ref> Neste mesmo senso o crítico musical [[Simon Frith]] afirmou que o ton da voz dos cantantes de heavy metal é máis importante que as letras das cancións en si mesmas.<ref>Citado en {{Harvnb|Weinstein|2009|p=26}}</ref>
Liña 41:
Nas actuacións ao vivo adoita ser habitual o alto [[Volume (son)|volume]] de son e considérase unha parte importante destas.<ref name=W23/> O psicólogo Jeffrey Arnett referiuse aos concertos de heavy metal como "o equivalente sensorial a unha guerra."<ref>{{Harvnb|Arnett|1996|p=14}}</ref> Seguindo os pasos de artistas e grupos como [[Jimi Hendrix]], [[Cream]] e [[The Who]], os grupos pioneiros do heavy metal como [[Blue Cheer]] comezaron a empregar volumes máis altos nas súas actuacións.<ref name=vdqxbw>{{Harvnb|Walser|1993|p=9}}</ref> Unha crítica dun concerto de [[Motörhead]] de 1977 destacou que "o volume excesivo tivera moito que ver no impacto causado polo grupo".<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Waksman|nome=Steve|url=http://www.echo.ucla.edu/Volume6-issue2/waksman/waksman1.html|título=Metal, Punk, and Motörhead: Generic Crossover in the Heart of the Punk Explosion|revista=Echo: A Music-Centered Journal|volume=6|número=2|ano=2004|data-acceso=15 de novembro de 2007}}</ref> Weinstein argumentou que da mesma forma que a [[melodía]] é o elemento principal da [[música pop]] e o ritmo é o enfoque principal da [[house (música)|música house]], o forte son, [[Timbre (música)|timbre]] e volume son os elementos chave do heavy metal, afirmando que o alto volume está deseñado para "arrastrar ao oínte cara dentro do son e dar unha inxección de vitalidade xuvenil".<ref name=W23/>
En relación ao xénero dos compoñentes dos grupos de heavy metal, a consideración xeral existente ata mediados dos anos 1980 era que practicamente tódolos músicos de heavy metal eran homes<ref name="Brake 1990 87–91">{{cita libro |apelidos=Brake |nome=Mike |editor-apelidos1=Frith |editor-nome1=Simon |editor-apelidos2=Goodwin |editor-nome2=Andrew |título=On Record: Rock, Pop and the Written Word |url=https://archive.org/details/onrecordrockpopw00frit_710 |editorial=Routledge |data=1990 |páxinas=
=== Linguaxe musical ===
Liña 58:
Un dos trazos característicos do xénero son os [[acorde]]s chamados ''[[power chord]]'',<ref>{{Harvnb|Walser|1993|p=2}}</ref> que se executan nun só [[intervalo]], xeralmente unha [[quinta perfecta]]. Ao tocar estes acordes nas cordas máis baixas a volumes altos e con distorsión, créanse sons adicionais de baixa frecuencia, que producen o efecto característico deste tipo de acordes.<ref>{{Harvnb|Walser|1993|p=43}}</ref> Malia que o intervalo de quinta perfecta é a base máis común,<ref>{{Cita web|url=http://www.melbay.com/Pages/Item/3226/Glossary-Of-Guitar-Terms.aspx|título=Glossary of Guitar Terms|editorial=Mel Bay Publications|data-acceso=15 de novembro de 2007}}</ref> tamén poden basearse en intervalos diferentes como a [[terceira menor]], [[terceira maior]], [[cuarta perfecta]], [[tritonal (música)|quinta reducida]] ou [[sexta menor]].<ref>{{Cita publicación periódica|título=Shaping Up and Riffing Out: Using Major and Minor Power Chords to Add Colour to Your Parts|revista=Guitar Legends|data=abril de 1997|páxina=97}}</ref> A maioría destes ''power chords'' tócanse cun arranxo de dedos consistente que pode escorregar facilmente cara arriba e abaixo polo [[diapasón (instrumento de corda)|diapasón]].<ref>{{Harvnb|Schonbrun|2006|p=22}}</ref>
O xénero baséase en ''[[riff]]s'' creados con tres características harmónicas principais: progresións de escalas modais, progresións [[tritonal (música)|tritonais]] e cromáticas, e o uso de [[punto de pedal|puntos de pedal]]. O heavy metal tradicional tende a empregar escalas modais, en particular a [[escala menor natural]] e a [[escala diatónica]].<ref>{{Harvnb|Walser|1993|p=46}}</ref> As relacións cromáticas e tritonais empréganse en varias progresións de acordes,<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Marshall|nome=Wolf|título=Power Lord—Climbing Chords, Evil Tritones, Giant Callouses|revista=Guitar Legends|data=abril de 1997|páxina=29}}</ref><ref name="MH">{{Cita audiovisual|apelidos=Dunn|nome=Sam|ano=2005|título=Metal: A Headbanger's Journey|editorial=Banger Films}}</ref> engadindo características pentatónicas e derivadas do [[blues]].<ref name="Lilja 2009">{{cita publicación periódica|apelidos=Lilja |nome=Esa |data=2009 |título=Theory and Analysis of Classic Heavy Metal Harmony |revista= Advanced Musicology |editorial=IAML Finland |volume=1}}</ref> As cancións adoitan facer un uso extensivo do [[punto de pedal]] como base harmónica.<ref>{{Cita libro|apelidos=Kennedy|nome=Michael|ano=1985|título=The Oxford Dictionary of Music|url=https://archive.org/details/oxforddictionary00kenn|editorial=Oxford University Press|ISBN=0-19-311333-3|páxina=[https://archive.org/details/oxforddictionary00kenn/page/540 540]}}</ref> As relacións harmónicas no heavy metal considéranse complexas facendo que a análise harmónico do xénero resulte sofisticado<ref>{{Harvnb|Walser|1993|p=47}}</ref> e relativamente máis complicado que noutros xéneros.<ref name="Lilja 2009"/>
==== Relación coa música clásica ====
Liña 81:
O [[cabelo]] longo é historicamente un dos trazos distintivos na moda do heavy metal.<ref>{{Harvnb|Weinstein|2009|p=129}}</ref> Adoptada orixinalmente dende a cultura [[hippy]], nas décadas de 1980 e 1990 este tipo de cabelo "simbolizaba o odio, angustia e desencanto dunha xeración que semellaba non sentirse nunca como na casa" segundo o xornalista Nader Rahman, quen tamén afirmou que o cabelo longo proporcionaba "o poder necesario para rebelarse contra nada en xeral".<ref>{{Cita novas|apelidos=Rahman|nome=Nader|url=http://www.thedailystar.net/magazine/2006/07/04/musings.htm|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20080225112343/http://www.thedailystar.net/magazine/2006/07/04/musings.htm|data-arquivo=25 de febreiro de 2008|urlmorta=yes|título=Hair Today Gone Tomorrow|xornal=Star Weekend Magazine|data=28 de xullo de 2006|data-acceso=20 de novembro de 2007}}</ref>
O uniforme clásico dos admiradores do heavy metal componse de [[vaqueiro]]s claros con rachaduras, camiseta negra, botas e cazadoras de [[coiro]] ou vaqueiras, e as camisetas adoitan incluír logotipos ou representacións visual dos grupos de heavy metal favoritos da persoa.<ref>{{Harvnb|Weinstein|2009|p=127}}</ref> Tamén é habitual o uso de elementos como [[Cadea (obxecto)|cadeas]], [[caveira]]s, coiro e [[cruz|cruces]]. Na década de 1980 unha diversa serie de fontes, dende o [[punk]] e o [[Música gótica|gótico]] ata os filmes de terror, tiveron tamén a súa influencia na moda do heavy metal.<ref name=Umelec>{{Cita web|apelidos=Pospiszyl|nome=Tomáš|url=http://www.divus.cz/umelec/en/pages/umelec.php?id=13&roc=2001&cis=1|título=Heavy Metal|páxina-web=Umelec|data=2001|data-acceso=20 de novembro de 2007|data-arquivo=03 de xuño de 2008|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20080603034818/http://www.divus.cz/umelec/en/pages/umelec.php?id=13&roc=2001&cis=1|urlmorta=yes}}</ref> Na mesma época comezou a ser habitual que moitos músicos empregasen instrumentos con formas radicais e de cores rechamantes nas súas actuacións.<ref name="Thompson">{{Cita libro|apelidos=Thompson|nome=Graham|ano=2007|título=American Culture in the 1980s|url=https://archive.org/details/americancultures00thom|editorial=Edinburgh University Press|ISBN=0-7486-1910-0|páxina=[https://archive.org/details/americancultures00thom/page/n155 135]}}</ref><ref>{{Cita web|apelidos=Blush|nome=Steven|url=http://feralhouse.com/press/mini_sites/american_hair_metal/excerpts.php|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20101022091538/http://feralhouse.com/press/mini_sites/american_hair_metal/excerpts.php|data-arquivo=22 de outubro de 2010|título=American Hair Metal—Excerpts: Selected Images and Quotes|páxina-web=FeralHouse.com|data-acceso=25 de novembro de 2007|urlmorta=yes}}</ref>
A moda e estilo persoal foi especialmente importante para os grupos de [[glam metal]] desa época. Os músicos adoitaban levar o cabelo longo, tinguido e arranxado, [[maquillaxe]], roupa rechamante e axustada e accesorios de [[xoia|xoiería]].<ref name="Thompson"/> A finais dos anos 1980, os grupos [[Xapón|xaponeses]] de heavy metal encadrados dentro do movemento ''[[visual kei]]'' encabezados polo grupo [[X Japan]] comezaron a darlle énfase ó uso de [[disfrace]]s elaborados, peiteados complexos e maquillaxe.<ref>{{cita novas|apelidos=Strauss|nome=Neil|url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9D00EFD7103DF93BA25755C0A96E958260&sec=&spon=&pagewanted=all|título=The Pop Life: End of a Life, End of an Era|data=18 de xuño de 1998|xornal=The New York Times|data-acceso=9 de maio de 2008}}</ref>
Liña 136:
[[Ficheiro:Black Sabbath (1970).png|miniatura|dereita|250px|[[Black Sabbath]] en 1970.]]
En 1968 o son que sería posteriormente coñecido como heavy metal comezou a tomar unha forma definitiva. En xaneiro dese ano o grupo de [[San Francisco]] [[Blue Cheer]] publicou unha versión do tema de [[Eddie Cochran]] "[[Summertime Blues]]" no seu álbum de estrea ''[[Vincebus Eruptum]]'', que moitos consideran como a primeira gravación de heavy metal.<ref>{{Cita libro|apelidos=McCleary|nome=John Bassett|ano=2004|título=The Hippie Dictionary: A Cultural Encyclopedia of the 1960s and 1970s|editorial=Ten Speed Press|ISBN=1-58008-547-4|páxinas=240, 506}}</ref> Ese mesmo mes [[Steppenwolf]] publicou o seu álbum de estrea homónimo ''[[Steppenwolf (álbum)|Steppenwolf]]'', que incluíu no tema "[[Born to Be Wild]]" unha das primeiras referencias documentadas do termo "heavy metal" nunha letra de canción.<ref name="Walser8"/> En xullo dese ano, [[Jeff Beck Group]] publicou o seu primeiro álbum, ''[[Truth]]'', que segundo a crítica musical desa época contiña "os ruídos máis derretidos, espiñados e rotundamente divertidos de tódolos tempos".<ref>Gene Santoro, citado en {{Cita libro|apelidos=Carson|nome=Annette|ano=2001|título=Jeff Beck: Crazy Fingers|url=https://archive.org/details/jeffbeckcrazyfin00cars|editorial=Backbeat Books|ISBN=0-87930-632-7|páxina=[https://archive.org/details/jeffbeckcrazyfin00cars/page/86 86]}}</ref> En outubro, [[The Beatles]] publicou o seu ''[[The Beatles (álbum)|White Album]]'' coa canción "[[Helter Skelter]]", que se converteu nun dos temas de son máis duro publicado por un grupo tan famoso naquel entón.<ref>{{Cita libro|apelidos=Blake|nome=Andrew|ano=1997|título=The Land Without Music: Music, Culture and Society in Twentieth-century Britain|editorial=Manchester University Press|ISBN=0-7190-4299-2|páxina=143}}</ref> A [[ópera rock]] ''[[S.F. Sorrow]]'' do grupo [[The Pretty Things]], publicada en decembro dese ano, incluíu o que se consideran cancións "proto heavy metal" como "Old Man Going" e "I See You".<ref>{{cita novas|apelidos=Strauss|nome=Neil |título=The Pop Life: The First Rock Opera (No, Not 'Tommy') |xornal=New York Times |data=3 de setembro de 1998|url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9F05E0D6133FF930A3575AC0A96E958260 |data-acceso=26 de xuño de 2008|subscrición=yes}}</ref><ref>{{Cita web|apelidos=Mason|nome=Stewart|url={{Allmusic|class=song|id=i-see-you-mt0027360249|pure_url=yes}}|título=I See You: Review|páxina-web=Allmusic|data-acceso=17 de outubro de 2012}}</ref>
Neste período [[contracultura]]l tamén destacou o grupo [[MC5]], nos seus comezos parte da escena do [[garage rock]] de [[Detroit]], que desenvolveron un estilo distorsionado visto como unha grande influencia no posterior son do heavy metal e a posterior [[música punk]].<ref>{{Cita libro|apelidos=Bukszpan|nome=D|ano=2003|título=The Encyclopedia of Heavy Metal|editorial=Barnes & Noble|ISBN=0-7607-4218-9|páxina=141}}</ref><ref>{{Cita libro|apelidos1=Braunstein|nome1=P|apelidos2=Doyle|nome2=M. W.|título=Imagine Nation: the American Counterculture of the 1960s and '70s|url=https://archive.org/details/imaginenation00pbra|lugar=Londres|editorial=Routledge|ano=2002|ISBN=0-415-93040-5|páxina=[https://archive.org/details/imaginenation00pbra/page/133 133]}}</ref> [[The Stooges]] tamén comezou a establecerse como unha influencia para estes sons, con temas como "[[I Wanna Be Your Dog]]" que incluíron fortes ''riffs'' de guitarra distorsionados.<ref>{{cita libro |apelidos=Trynka|nome=Paul |título=Iggy Pop: open up and bleed |url=https://archive.org/details/iggypopopenupble00tryn|editorial=Broadway Books |lugar=Nova York |ano=2007 |páxina=[https://archive.org/details/iggypopopenupble00tryn/page/95 95] |isbn=0-7679-2319-7}}</ref> [[Pink Floyd]] publicou dúas das súas cancións máis pesadas e ruidosas ata aquela data, "[[Ibiza Bar]]" e "[[The Nile Song]]", esta última considerada como unha das cancións máis duras gravadas por este grupo.<ref>{{Cita web|apelidos=Kellman|nome=Andy|url={{Allmusic|class=album|id=relics-mw0000309068|pure_url=yes}}|título=Relics, Pink Floyd: Review|páxina-web=Allmusic|data-acceso=17 de outubro de 2012}}</ref><ref>{{Cita libro|nome=J.|apelidos=DeRogatis|título=Turn On Your Mind: Four Decades of Great Psychedelic Rock|lugar=Michigan|editorial=Hal Leonard|ano=2003|ISBN=0-634-05548-8|páxina=132}}</ref> O [[In the Court of the Crimson King|álbum de estrea]] de [[King Crimson]] incluíu o tema "[[21st Century Schizoid Man]]", considerado dentro do heavy metal por varios críticos.<ref>{{Cita novas|apelidos=Fricke|nome=David|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20090425074919/http://www.rollingstone.com/artists/kingcrimson/albums/album/268735/review/5942988/the_power_to_believe|data-arquivo=25 de abril de 2009|título=King Crimson: The Power To Believe : Music Reviews : Rolling Stone|url=http://www.rollingstone.com/artists/kingcrimson/albums/album/268735/review/5942988/the_power_to_believe|revista=Rolling Stone|urlmorta=yes|dataacceso=21 de outubro de 2015}}</ref><ref>{{Harvnb|Buckley|2003|p=477}}</ref>
En xaneiro de 1969 foi publicado o álbum de estrea [[Led Zeppelin (álbum)|homónimo]] de Led Zeppelin, que acadou a posición número 10 na lista ''[[Billboard]]''. En xullo dese ano, Led Zeppelin e [[Grand Funk Railroad]] tocaron no ''Atlanta International Pop Festival'', e ese mesmo mes [[Leslie West]] publicou o álbum ''[[Mountain]]'', con pesados sons de guitarra de blues rock e vivas voces. Xa baixo o nome de [[Mountain (grupo musical)|Mountain]] tocaría en agosto dese ano durante unha hora no [[Festival de Música e Artes de Woodstock|festival de Woodstock]]. O álbum de estrea oficial do grupo ''[[Mountain Climbing]]'' de (1970), malia ser considerado inicialmente dentro do xénero [[hard rock]], acadou a posición número 85 da lista ''"Top 100 Metal Albums"'' compilada por ''[[Hit Parader]]'' en 1989, na que tamén apareceu o álbum de 1971 ''Survival'' do grupo Grand Funk Railroad, na posición número 72. Na mesma época, en novembro de 1970, [[Love Sculpture]] publicou o álbum ''Forms and Feelings'', que incluíu unha forte e agresiva versión da "[[Danza do Sabre]]" de [[Aram Khachaturian]].<ref>{{Harvnb|Walser|1993|p=174}}</ref>
Liña 145:
[[Led Zeppelin]] definiu os aspectos centrais do xénero emerxente, co estilo de guitarra altamente distorsionado de [[Jimmy Page]] e as voces dramáticas do cantante [[Robert Plant]].<ref>{{Harvnb|Charlton|2003|p=239}}</ref><ref>{{cita novas |título=Whole Lotta Love |revista=Rolling Stone |ano=2003 |url=http://www.rollingstone.com/news/story/6595920/whole_lotta_love |data-acceso=3 de abril de 2007 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20071014175923/http://www.rollingstone.com/news/story/6595920/whole_lotta_love |data-arquivo=14 de outubro de 2007 |urlmorta=yes }}</ref> Outros grupos xa cun son consistentemente máis pesado probarían ser igual de importantes na codificación do xénero. As publicacións en 1970 dos álbums ''[[Black Sabbath (álbum)|Black Sabbath]]'' e ''[[Paranoid]]'' por parte de [[black Sabbath]], e a de ''[[In Rock]]'' por parte de [[Deep Purple]] resultaron ser cruciais neste senso.<ref name="Walser10"/>
Black Sabbath desenvolveu un son particularmente pesado debido en parte a un accidente sufrido polo guitarrista [[Tony Iommi]] antes da fundación do grupo. Incapaz de tocar con normalidade, Iommi tivo que axustar a súa guitarra para que lle fose máis doado tocala e baseouse en ''[[power chord]]s'' pola súa relativa simplicidade en canto á posición requirida dos dedos.<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=di Perna|nome=Alan|título=The History of Hard Rock: The 70's|revista=Guitar World|data=marzo de 2001}}</ref> Deep Purple presentaba flutuacións entre estilos nos seus primeiros anos, pero en 1969 o vocalista [[Ian Gillan]] e o guitarrista [[Ritchie Blackmore]] lideraron o grupo cara a un estilo máis próximo ao heavy metal.<ref>{{Harvnb|Charlton|2003|p=241}}</ref> En 1970 Black Sabbath e Deep Purple acadaron éxitos nas listas do Reino Unido con "[[Paranoid]]" e "[[Black Night]]" respectivamente.<ref name="RnR Hall of Fame">{{cita web |url=http://www.rockhall.com/inductees/black-sabbath|título=Black Sabbath|editorial=[[Salón da Fama do Rock|Rock and Roll Hall of Fame]]|data-acceso=8 de marzo de 2010}}</ref><ref>{{Harvnb|Buckley|2003|p=232}}</ref> Ese mesmo ano outras dúas bandas británicas publicaron álbums de estrea con tinturas de heavy metal: [[Uriah Heep]] con ''[[Very 'Eavy... Very 'Umble]]'' e [[UFO (grupo musical)|UFO]] con ''[[Unidentified Flying Object (álbum)|UFO 1]]''. [[Bloodrock]] publicou o seu [[Bloodrock (álbum)|álbum de estrea homónimo]], cunha colección de pesados ''riffs'' de guitarra, voces roucas e letras macabras,<ref>{{Cita web|apelidos=Guarisco|nome=Donald A.|url={{Allmusic|class=album|id=bloodrock-mw0000176093|pure_url=yes}}|título=Bloodrock: ''Bloodrock'' > Review|páxina-web=[[AllMusic]]|data-acceso=5 de febreiro de 2012}}</ref> e [[Budgie]] adaptou os novos sons no contexto dos tríos musicais.<ref>{{cita web |apelidos=Henderson|nome=Alex|título=Budgie (review)|editorial=Allmusic |url={{Allmusic|class=album|id=budgie-mw0000208307|pure_url=yes}} |data-acceso=15 de setembro de 2009}}</ref> As temáticas líricas de corte [[ocultismo|ocultista]] e a imaxinería empregada por Black Sabbath e Uriah Heep probaron ser de grande influencia na estética asociada ao xénero, con Led Zeppelin contribuíndo a poñer en primeiro plano este tipo de elementos co seu álbum [[Led Zeppelin IV]], publicado en 1971.<ref>{{Cita libro|apelidos=Fast|nome=Susan|ano=2001|título=In the Houses of the Holy: Led Zeppelin and the Power of Rock Music|url=https://archive.org/details/housesholyledzep00fast|editorial=Oxford University Press|ISBN=0-19-511756-5|páxinas=
Posteriormente comezaron a darse as argumentacións de se estes grupos e outras bandas da época poden cualificarse verdadeiramente dentro do heavy metal ou se en realidade pertencen ao [[hard rock]], e os grupos máis próximos ás raíces no [[blues]] ou con maior énfase na melodía adoitan ser adscritos a este último grupo. [[AC/DC]] e o seu álbum de estrea ''[[High Voltage]]'' de 1975 é un exemplo disto. A enciclopedia de ''[[Rolling Stone]]'' do ano 1983 cualificounos como "O grupo australiano de heavy-metal AC/DC",<ref>{{Harvnb|Pareles|Romanowski|1983|p=1}}</ref> mentres que outros historiadores posteriores consideran que é unha cualificación inapropiada, argumentando que o grupo se encadra dentro da [[música rock]].<ref>{{cita libro|título=Highway to Hell: The Life and Times of AC/DC Legend Bon Scott |ano=2001 |isbn=1-891241-13-3 |apelidos=Walker|nome=Clinton|páxina=297}}</ref> No caso concreto de AC/DC, as diferentes opinións na definición do xénero engádense tamén á distinción persistente entre o estilo musical e a identificación da súa grande audiencia, con números máis habituais da música rock que do heavy metal.<ref>{{Harvnb|Christe|2003|p=54}}</ref>
Liña 191:
O thrash metal xurdiu a comezos dos anos 1980 baixo a influencia do [[hardcore punk]] e a [[Nova Onda do Heavy Metal Británico]],<ref name=GTM>{{Cita web|url=http://www.allmusic.com/style/speed-thrash-metal-ma0000002874|título=Speed/Thrash Metal|páxina-web=Allmusic|data-acceso=22 de outubro de 2015}}</ref> particularmente con temas de estilo acelerado denominado [[speed metal]]. Esta corrente comezou nos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]], cunha escena principal localizada na rexión da baía de [[San Francisco]]. O son desenvolvido polos grupos de thrash metal era máis rápido e agresivo que o dos grupos anteriores do heavy metal tradicional e do glam metal.<ref name=GTM/> Os ''[[riff]]s'' de guitarra de rexistros baixos adoitan sobrepoñerse con partes de ''[[shred]]ding'', e as letras tratan habitualmente temas de corte [[nihilismo|nihilista]] ou de [[problema social|problemática social]] empregando unha linguaxe visceral e cruenta. O thrash metal foi descrito por algúns autores coma unha forma de "música urbana de desgraza".<ref>{{Harvnb|Moynihan|Søderlind|1998|p=26}}</ref>
Este xénero popularizouse principalmente polos denominados ''"Big Four of Thrash"'': [[Metallica]], [[Anthrax]], [[Megadeth]] e [[Slayer]].<ref>{{Harvnb|Walser|1993|p=14}}</ref> Tres grupos [[Alemaña|alemáns]], [[Kreator]], [[Sodom]] e [[Destruction]] xogaron un papel fundamental na recepción deste estilo en [[Europa]], e outros grupos coma [[Testament (grupo musical)|Testament]] e [[Exodus (grupo musical)|Exodus]] en [[San Francisco]], [[Overkill]] en [[Nova Jersey]], e [[Sepultura (grupo musical)|Sepultura]] no [[Brasil]] tamén tiveron un impacto significativo. Malia que o thrash metal comezou coma unha corrente ''underground'' e se mantivo así durante case unha década, os principais grupos deste movemento comezaron a chegar a unha audiencia maior. Metallica acadou un posto entre as primeiras 40 posicións da lista de álbums de ''Billboard'' en 1986 con ''[[Master of Puppets]]'', que sería o primeiro [[álbum de platino]] deste xénero.<ref>{{Cita libro|apelidos=Nicholls|nome=David|ano=1998|título=The Cambridge History of American Music|url=https://archive.org/details/cambridgehistory00nich|editorial=Cambridge University Press|ISBN=0-521-45429-8|páxina=[https://archive.org/details/cambridgehistory00nich/page/n390 378]}}</ref> Dous anos despois, o seu disco ''[[...And Justice for All]]'' acadou o número 6 desta lista, mentres que Megadeth e Anthrax tamén conseguiron estar entre os primeiros 40 postos da lista nos Estados Unidos.<ref>{{Cita web|url=http://www.billboard.com/artist/310639/metallica/chart|título=Metallica - Chart History|editorial=Billboard|data-acceso=7 de abril de 2007}}</ref><ref>{{Cita web|url=http://www.billboard.com/artist/310366/megadeth/chart|título=Megadeth - Chart history|editorial=Billboard|data-acceso=7 de abril de 2007}}</ref><ref>{{Cita web|url=http://www.billboard.com/artist/279704/anthrax/chart|título=Anthrax - Chart history|editorial=Billboard|data-acceso=7 de abril de 2007}}</ref>
Cun menor éxito comercial que os outros tres grandes grupos, Slayer publicou o que se considera coma un dos álbums definitivos do xénero, ''[[Reign in Blood]]'' de 1986, acreditado por incorporar [[Timbre (música)|timbres]] de guitarra máis pesados e por incluír representacións explícitas de [[morte]], sufrimento, [[violencia]] e ocultismo na lírica do xénero.<ref>{{Cita libro|apelidos=Phillipov|nome=Michelle|ano=2012|título=Death Metal and Music Criticism: Analysis at the Limits|editorial=Lexington Books|ISBN=978-0-7391-6459-4|páxinas=15, 16}}</ref> Slayer atraeu seguidores pertencentes a grupos ''[[skinhead]]'', o que provocou que o grupo fose obxectivo habitual de acusacións de promoción da violencia e o [[nazismo]].<ref>{{Harvnb|Moynihan|Søderlind|1998|p=30}}; {{Harvnb|O'Neil|2001|p=164}}</ref> Aínda que Slayer non recibiu tanta difusión nos medios coma outros grupos contemporáneos seus, a súa música tivo un papel fundamental no desenvolvemento do [[metal extremo]].<ref>{{Harvnb|Harrison|2011|p=61}}</ref>
Liña 272:
| foto2 =20150612-046-Nova Rock 2015-Mastodon-Troy Sanders.jpg
}}
O [[metalcore]], un híbrido do [[metal extremo]] e o [[hardcore punk]],<ref>{{Harvnb|Weinstein|2000|p=288}}; {{Harvnb|Christe|2003|p=372}}</ref> emerxeu coma unha forza comercial a mediados da década dos 2000, tras pasar as dúas décadas anteriores sendo na súa maioría un fenómeno ''[[underground]]''.<ref>{{Harvnb|Christe|2003|p=184}}</ref> Algúns dos grupos pioneiros deste xénero foron [[Earth Crisis]],<ref name=am>{{Cita libro|apelidos=Mudrian|nome=Albert|ano=2000|título=Choosing Death: The Improbable History of Death Metal and Grindcore|editorial=Feral House|ISBN=1-932595-04-X|páxinas=222–223}}</ref> [[Converge]],<ref name=am/> [[Hatebreed]]<ref name=rh>{{Cita libro|nome=Ross|apelidos=Haenfler|título=Straight Edge: Clean-living Youth, Hardcore Punk, and Social Change|ano=2005|url=https://archive.org/details/straightedgeclea00haen|editorial=Rutgers University Press|ISBN=0-8135-3852-1|páxinas=
Evolucionando a partir do metalcore xurdiu o [[mathcore]], un estilo ritmicamente máis complicado e progresivo exemplificado en bandas coma [[The Dillinger Escape Plan]], [[Converge]] e [[Protest the Hero]].<ref>{{Cita publicación periódica|nome=Kevin|apelidos=Stewart-Panko|título=The Decade in Noisecore|revista=Terrorizer|número=75|data=febreiro de 2000|páxinas=22–23}}</ref> A característica particular do mathcore é o uso de [[Compás (música)|compases]] estraños, descrito ás veces coma "comparable ritmicamente ao [[free jazz]]".<ref>{{Harvnb|Kahn-Harris|2007|p=4}}</ref>
Liña 294:
* {{Cita libro|apelidos=Buckley|nome=Peter|ano=2003|título=The Rough Guide to Rock|editorial=Rough Guides|ISBN=1-84353-105-4|lingua=en|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos=Charlton|nome=Katherine|ano=2003|título=Rock Music Styles: A History|editorial=McGraw Hill|ISBN=0-07-249555-3|lingua=en|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos=Christe|nome=Ian|ano=2003|título=Sound of the Beast: The Complete Headbanging History of Heavy Metal|url=https://archive.org/details/soundofbeastcomp0000chri|editorial=HarperCollins|ISBN=0-380-81127-8|lingua=en|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos-editor=Du Noyer|nome-editor=Paul|ano=2003|título=The Illustrated Encyclopedia of Music|editorial=Flame Tree|lingua=en|ISBN=1-904041-70-1|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos=Harrison|nome=Thomas|ano=2011|título=Music of the 1980s|editorial=ABC-CLIO|ISBN=978-0-313-36599-7|lingua=en|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos=Kahn-Harris|nome=Keith|ano=2007|título=Extreme Metal: Music and Culture on the Edge|editorial=Berg Publishers |isbn=1-84520-399-2|lingua=en|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos1=Moynihan|nome1=Michael|nome2=Dirik|apelidos2=Søderlind|ano=1998|título=Lords of Chaos|edición=2ª|editorial=Feral House|ISBN=0-922915-94-6|lingua=en|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos-editor1=Pareles|nome-editor1=Jon|nome-editor2=Patricia|apelidos-editor2=Romanowski|ano=1983|título=The Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll|url=https://archive.org/details/rollingstoneency00pare|editorial=Rolling Stone Press/Summit Books|lingua=en|ISBN=0-671-44071-3|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos=Schonbrun|nome=Marc|ano=2006|título=The Everything Guitar Chords Book|editorial=Adams Media|ISBN=1-59337-529-8|lingua=en|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos=Sharpe-Young|nome=Garry|ano=2007|título=Metal: The Definitive Guide|editorial=Jawbone Press|ISBN=978-1-906002-01-5|lingua=en|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos=Strong|nome=Martin C.|ano=2004|título=The Great Rock Discography|editorial=Canongate|ISBN= 1-84195-615-5|lingua=en|ref=harv}}
* {{Cita libro|apelidos=Walser|nome=Robert|ano=1993|título=Running with the Devil: Power, Gender, and Madness in Heavy Metal Music|url=https://archive.org/details/runningwithdevil00wals|editorial=Wesleyan University Press|lingua=en|ISBN=0-8195-6260-2|ref=harv}}
* {{Cita libro|nome=Deena|apelidos=Weinstein|ano=1991|título=Heavy Metal: A Cultural Sociology|editorial=Lexington|lingua=en|ISBN=0-669-21837-5|ref=harv}}
* {{Cita libro|nome=Deena|apelidos=Weinstein|ano=2009|título=Heavy Metal: The Music and its Culture|editorial=Da Capo|edición=Revised|ISBN=9780786751037|lingua=en|ref=harv}}
| |||