Wikipedia

Índice acústico: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva
Edición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
Creada como tradución da páxina "Índice acústico"
 
Sen resumo de edición
Liña 1:
O '''índice acústico''' ou '''índice rexistral''' é un método para identificar a cal oitava pertence una nota determinada dentro do sistema de notación occidental estándar.
Combina o nome da nota cun número ou letra que identifica a oitava á que corresponde esa nota en particular.
O número do índice colóc<nowiki><i id="mwCg">a</i></nowiki>secolócase inmediatamente despois ''do'' nome da nota.
 
A notación de alturas do sistema de afinación máis utilizado na actualidade (sistema "temperado" ou "de temperamento igual") baséase na escritura de símbolos denominados "notas" sobre un grupo de 11 liñas horizontais paralelas denominado "endecagrama". Cando se usa o endecagrama (por exemplo na escritura pairapara piano) adóitase mostraramosar só os ''do''usdous pentagramas que corresponden aos extremos opostos do endecagrama e non a liña central, salvo cando é necesario graficar o do''dó'' central ou outra nota vinculada a devandita liña. Os doce tons que comprende cada oitava dentro do sistema temperado teñen frecuencias que se distancian entre si seguindo una escala logarítimica.
 
As 12 notas do sistema occidental musical repítense varias veces dentro do rango audible do oído humano.
Por exemplo, nun piano de concerto estándar hai até sete oitavas e un cuarto.
O índice acústico permite especificar a oitava concreta na que se sitúa unaunha nota.
 
== Índice acústico e sistema de notación ==
Non é o mesmo falar de «índice acústico» que de «sistema de notación», que se refire á maneira de nomear as sete notas (é dicir, que pode referirse á notación inglesa, latina, etc.). Un índice acústico pódese utilizar con calquera sistema de notación.
 
 
O «sistema de notación» refírese ao nome xenérico outorgado a cada nota nos diferentes sistemas de notación (por exemplo: dó, re, mi... no sistema de notación latina; que correspondería a C, D, E... no sistema inglés).
Liña 21 ⟶ 20:
 
=== Índice rexistral científico internacional ===
O '''índice rexistral internacional''' ou '''índice rexistral científico''' asigna o 0 á nota máis grave do [[Órgano (instrumento musical)|órgano]], o [[Dó (música)|dó''dó<sub>0</sub>'']] (de 16,35 [[Hertz|Hz]]), e o ''la'' máis grave dun piano (27,5 Hz) chámase [[La (música)|la''la<sub>0</sub>'']].
 
Deste xeito, o ''dó'' central ''do'' piano (261,63 Hz) sería un ''do<sub>4</sub>'', e o ''la'' desa mesma oitava (o famoso «la 440») chamaríase ''la<sub>4</sub>''.
Liña 28 ⟶ 27:
 
Aínda que o índice acústico foi deseñado para describir sons audibles, tamén permite especificar a frecuencia de fenómenos non audibles.
Por exemplo, cando o satélite [[Chandra (observatorio espacial)|Observatorio Chandra de Raios X]] descubriu un [[Burato negro|buraco negro]] que propaga unaunha onda de pre''si''ónpresión cada 10 millóns de anos, a [[NASA]] describiu esa oscilación como un ''si♭<sub>–53</sub>'' (si bemol menos cincuenta e tres), o ''si♭'' que soaría 57 oitavas máis grave queca o ''dó'' central do piano.<ref>Teóricamente, ese ''si♭<sub>–53</sub>'' se encontraríaatoparíase 9,27&nbsp;m aá laesquerda izquierda deldo ''dodó'' central deldo piano.</ref>
 
==== Utilización xeográfica do índice científico internacional ====
 
* Canadá e Estados Unidos
* Resto do continente americano<ref>En ArgentinaArxentina solosó se utilizaemprega laa norma ISO 16 (oé seadicir, elo sistema científico internacional). PrácticamentePracticamente sedescoñécese desconoce laa existencia de otrosdoutros índices acústicos. TéngaseTéñase en presenteconta que losos índices acústicos son materia de músicos profesionalesprofesionais ye ámbitos académicos.</ref>
* México, onde convive coa versión modificada do «índice rexistral de Riemann» (''dó'' central→ ''do<sub>5</sub>'').
* Unha grande parte de Asia, agás os países que foron no seu día colonias francesas, españolas ou portuguesas.
* Tódolos países de Europa, agás Bélxica e Francia; en Italia ten un uso maioritario en universidades.<ref name="Italia">En Italia seemprégase utiliza elo sistema internacional de índice acústico, a pesar de que sua súa leylei n.º&nbsp;170, deldo 3 de mayomaio de 1989, establecióestableceu elo índice franco-belga: «ElO sonido de referencia para laa entonación de base de losdos instrumentos musicalesmusicais esé laa nota ''la<sub>3</sub>'', cuyacuxa altura debe corresponder a laá frecuencia de 440&nbsp;Hz (hertz), medida a laá temperatura ambiente de 20&nbsp;grados Celsius».</ref><ref>Bellasich, Fadini; y Leschiutta, Lindley (1983): ''Il&nbsp;clavicembalo'' (págspáxs.&nbsp;11-12). Turín: EDT, 1984.</ref>)
 
 
=== Índice rexistral franco-belga ===
O '''sistema franco-belga''' toma como referencia o [[Dó (música)|''dodó'']] da segunda [[Liñas adicionais|liña adicional]] inferior en [[Clave (notación musical)|clave de fa]], dándolle o nome de ''do<sub>1</sub>'' (que se le «do un».<ref name="Zamacois">[[Joaquín Zamacois]]: ''Teoría de la música, dividida en cursos'' (libro 1). España: Labor, 1986. ISBN 8433578375.</ref>
 
O problema é que para notas máis graves débense empregar números negativos; por exemplo, a nota máis grave do [[Órgano (instrumento musical)|órgano]] (dúas oitavas debaixo ''do'' ''dó'' arriba citado) chámase ''dodó<sub>–1</sub>'' (que se le «''dó'' menos un») neste sistema. O ''la'' máis gr''a''ve do piano (27,5 Hz) —''la<sub>0</sub>'' no sistema científico internacional— chámase ''la<sub>–1</sub>'' no sistema franco-belga, e o ''la'' 440 [[Hertz|Hz]], ''la<sub>3</sub>''.
 
==== Utilización xeográfica do índice franco-belga ====
Liña 49 ⟶ 46:
* Francia
* España
* Italia (só oficialmente ―de acordo cunha lei de 1989―; con todo, no uso ordinario, sobre todo no mundo científico, emprégase o índice científico internacional).<ref name="Italia">En Italia seemprégase utiliza elo sistema internacional de índice acústico, a pesar de que sua súa leylei n.º&nbsp;170, deldo 3 de mayomaio de 1989, establecióestableceu elo índice franco-belga: «ElO sonido de referencia para laa entonación de base de losdos instrumentos musicalesmusicais esé laa nota ''la<sub>3</sub>'', cuyacuxa altura debe corresponder a laá frecuencia de 440&nbsp;Hz (hertz), medida a laá temperatura ambiente de 20&nbsp;grados Celsius».</ref>
 
=== Índice rexistral de Helmholtz ===
O '''sistema de Helmholtz''' foi desenvolvido polo científico alemán [[Hermann von Helmholtz]] (1821-1894), quen utilizou unha combinación de letras maiúsculas e minúsculas (da A á G), e os símbolos prima (′) e subprima (͵) para describir cada nota individual das distintas [[Oitava|oitavas]].<ref>A letra B (que no [[Sistema de notación musical anglosajón|sistema anglosaxón]] representa o ''si'' natural) en [[Alemaña]] emprégase para designar o ''si'' bemol, mientresmentres que para o ''si'' natural emprégase a letra H</ref>
 
O musicólogo alemán Hugo Riemann (1849-1919) adoptou unha variante gráfica deste mesmo sistema, descrita con claridade no influente ''Riemann'' ''Musiklexikon'' (1884) e adoptada nos seus outros escritos.<ref>{{Cita web|url=https://archive.org/stream/bub_gb_eLs3AAAAIAAJ#page/n9/mode/2up|título=Musik-Lexikon: Theorie und Geschichte der Musik, die Tonkünstler alter und neuer Zeit mit Angabe ihrer Werke, nebst einer vollständiger Instrumentenkunde|data-acceso=29 de enero de 2016}}</ref> As traducións españolas dos seus textos publicadas pola editorial Labor optaron, con to''do'', por substituír os seus índices por outros, partindo do criterio de adxudicar o número 1 ao ''dó'' máis grave que o oído pode percibir; deste xeito o ''dó'' central chámase ''dó<sub>5</sub>''.
Liña 66 ⟶ 63:
== Notas ==
{{Listaref}}
[[Categoría:Category:Teoría musical]]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/wiki/Índice_acústico»